Ik heb van huis uit meegekregen dat je kleding als het even kan repareert.
Vroeger ging het elastiek van je onderbroek door een tunneltje.
Was het elastiek uitgerekt, dan trok je er een nieuw elastiek door.
Later zat het elastiek er zo vaak zo lullig bovenop gestikt, dat het stiksel vaak al met één of twee keer dragen knapte.
Ik zigzagde dat dan weer vast, maar werd er om uitgelachen.
Tegenwoordig zit het elastiek er zo in dat het niet meer te vervangen is.
Dan kun je niet anders meer dan een verder nog goede onderbroek weg gooien.
Van mij mogen de tunneltjes weer terugkomen.
Af en toe ga ik er een uurtje voor zitten om losgeraakte naadjes weer vast te zetten, gaten voor zover mogelijk te repareren, etc.
Wie katten heeft weet dat het niet te voorkomen is dat je gaatjes in je kleren krijgt.
Kleine gaatjes repareer ik niet meer.
Dat valt vaak nog meer op dan het gaatje.
Maar met liefdevol getrokken winkelhaakjes moet je wel iets doen.
Ik gebruik daarvoor de boerenhemdensteek aan de achterkant.
Deze steek rekt mee en dat is in tricot wel handig.
Echt mooi krijg je het niet meer, maar voor officiele gelegenheden trek ik wel wat anders aan.
En dan heb je van die kleding van kwaliteit verbandgaas.
Als dat niet goed afgewerkt is dan zijgt het gewoon weg (foto 1).
Ook daar gebruik ik de boerenhemdensteek, maar dan op de buitenkant. (foto 2)
Daarna stik ik de stof nog een keertje door op de binnenkant. (foto 3)
Ik meen me te herinneren van 45 jaar geleden op school, dat dit een Engelse naad genoemd wordt.
Of was het nou juist een Franse?
En dan ziet het er voorlopig weer netjes uit (foto 4)
Nou ja voor zover je het mag verwachten van zo'n goedkoop gevalletje.
Als ik het zelf gemaakt zou hebben dan zouden de strepen keurig doorlopen.
Dat kost meer stof natuurlijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten