zaterdag 27 september 2025

Lunchen in Drenthe



Gisteren beleefde ik mijn zestigste Uitbusuitje.
Onvoorstelbaar dat het er al zoveel zijn.


We maakte een mooie rit naar Zuidwolde, waar we een koffiestop hielden bij de Zuidwoldiger Huuskamer.
Deze keer maar geen gebak en slagroom voor mij, maar wel een beker warme chocolademelk.
De rest van de dames liet zich het gebak goed smaken.


Daarna ging het verder naar ons einddoel de Bospub, aan de rand van het Dwingelderveld.


Linksonder de sleutelhangers van mij en de bus.
Ze passen zo grappig bij elkaar.
"Turn before ride"; is een kreet uit de motorwereld:  "draai je sleutel om voor je wegrijdt" althans zo is me wijsgemaakt toen ik hem kreeg.
Volgens Ai betekent het dat je eerst de bocht uit moet zijn voordat je optrekt.
"Remove before glide"; komt uit de zweefvliegerij en betekent volgens Ai zoiets als: "trek de veiligheidspin los voor je gaat zweven".


"Lachen moet je leren, huilen komt vanzelf"; staat er op één van de bordjes bij de voordeur.

We hebben ons suf gepiekerd waar het "rek" dat voor het oranje bord staat voor gediend kan hebben maar we kwamen er niet uit.
Het is iets uit de landbouw.
De pinnen staan te dicht bij elkaar en zijn te puntig voor een klompenrek.
Ik dacht dat het misschien was om gaten in de grond te prikken voor het zaad.
 

De pannenkoek met brie, die ik er vorig jaar at, stond niet meer op de kaart, dus koos ik voor een boerenpannenkoek bordevol groentes.
Tot mijn verbazing vulde dat zo goed, dat ik grootste moeite had om hem op te krijgen.


Na een prachtige rit door de omgeving ging het weer op huis aan.

Dit is voorlopig weer even m'n laatste uitbusuitje.
In oktober zijn de meeste uitjes met veel lopen, dat is me nog te zwaar.
Voor twee uitjes was ik te laat met inschrijven, maar sta op de reservelijst, dus wie weet.
Ik ben al erg verwend dit jaar dus ik klaag niet.



Voor wie het niet weet:
 Als je op de anders gekleurde tekst klikt dan kom je op de genoemde site.


woensdag 24 september 2025

Ameland

En toen gingen we alweer de waddenzee op.
Hier had ik me een paar maanden geleden al voor opgegeven,
Toen kon ik nog niet bevroeden dat ik er zo vlak achter elkaar alweer zou komen.
Ander stukje Waddenzee dan vorige week.

Koelkastmagneet

Twee jaar geleden ben ik ook al eens met het Ouderenfonds en de Uitbus naar Ameland geweest.
Deze keer gingen we met twee bussen.
Dat kon weer dankzij samenwerking met de Saxenburghbus.


Na een lange rit kwamen we aan bij de boot.
Daar troffen we ook nog drie bussen van de 
op-stapbus uit Groningen.


Op de boot kregen we koffie/thee met een heerlijke gevulde koek.

De linker foto is gemaakt door een medereizigster.


Na een korte maar fraaie rit kwamen we aan bij het Strandhuys waar we verwend werden met een heerlijke lunch.
En er stond genoeg fruit voor een weeshuis op tafel.


Daarna kon wie wilde het strand op.
En de rest ging op bankjes bovenop het duin zitten.
Ik kreeg er zowaar nog sjans 😉.
Eén van de Groningers nodigde me uit op zijn bankje, want, zo zei hij, je hoort een vrouw nooit alleen te laten zitten.
Er ontspon zich een gezellig gesprek, waarin ie vertelde dat ie al 97 was, maar nog regelmatig met de op stap bus mee ging.

De lucht werd ondertussen steeds donkerder en er stond een prachtige regenboog boven de zee.
Als je heel goed kijkt zie je hem op de onderste foto hierboven.


Toen het begon te spetteren gingen we gauw naar binnen, waar we voorzien werden van drinken en appelgebak, terwijl de hemel naar beneden kwam.


Daarna trokken we in colonne over het eiland, om de mooiste plekjes te bekijken.
We trokken zelf ook veel bekijks.
Er werd zelfs naar ons gezwaaid.


Gelukkig was de zon alweer door de wolken aan het gluren.


We stapten nog even uit bij een winkelstraatje, zodat wie wilde nog een souvenir kon gaan kopen.


En toen moesten we al weer richting boot.


Het was een lange, vermoeiende, maar ook alweer erg geslaagde dag.
Wat zou ik graag eens wat langer op dit prachtige eiland verblijven.



Klik op de andersgekleurde woorden en je komt op de bijbehorende website.

zondag 21 september 2025

Kleine ontmoeting

Ik moest nog het eea bij de Action hebben.
Daarna de flappentapper leegtrekken.
En omdat het best aardig weer was reed ik nog even door naar mijn geliefde plekje op de brug, voordat ik nog een laatste vergeten boodschap bij de supermarkt ging halen.


Toen ik op de brug van het uitzicht zat te genieten kwam er een piepklein blond jongetje op een loopfietsje langs, met z'n moeder.
Hij begon een heel enthousiast verhaal tegen me waarvan ik alleen telkens het woord "jas" verstond.
Daarbij wees hij ook steeds naar mijn en zijn jas.
We dachten dat hij het had over dat we een jas aan moesten voor de kou.
Maar op weg naar huis realiseerde ik me dat zijn jas dezelfde aparte zeegroene kleur had als de mijne.
Al gauw liepen ze weer verder terwijl we uitbundig zwaaiden en "doei" riepen naar elkaar.

Na een poosje werd het al weer wat frisser dus ik maakte me klaar om weer mijn stalen ros te bestijgen.
Maar daar kwam hij weer aan gesjeesd.
Hij wilde heel graag op mijn fiets klimmen en ik zei dat dat wel mocht.
Met z'n kleine armpjes en beentjes klom hij behendig omhoog, ging op het enorme zadel zitten en bekeek uitgebreid alles wat op mijn stuur bevestigd zit.
Toen klom hij er weer even behendig af.
Ik stapte nu zelf op mijn fiets en we zwaaiden en riepen weer  heel veel keer "doei" naar elkaar terwijl ik weg reed.

zaterdag 20 september 2025

Die laatste zin

 Interessant artikel in het tijdschrift "Psychologie Magazine": 




Klik hier om het artikel te lezen.
Vooral die laatste zin.


vrijdag 19 september 2025

Robben kijken

Dinsdag middag kreeg ik een mailtje binnen, dat er door een afzegging nog een plek over was voor een robbentocht op donderdag vanaf Makkum.
Er zat nog geld in mijn kruikje van Sarefat, dus ik besloot dat ik wel mee wilde.
Dat doe ik weleens vaker zo last minute.
Past ook beter bij me dan weken vooruit plannen.
Lukt niet altijd.
Je moet maar net on line zijn als het mailtje binnen komt en dan nog kan iemand je voor zijn.
En zowaar: ik was deze keer de eerste die reageerde, dus hoera ik mocht mee.

Lang geleden deed ik het al eens vanaf Terschelling.
Met een boot het wad op en dan mocht je tien minuten bij een zandbank zeehondjes bekijken.
Ik was die tien minuten zo druk met fotos maken dat ik de zeehonden niet eens echt gezien had, alleen maar door de zoeklens.


Al vroeg die morgen stond de Uitbus voor de deur, waarna er nog een mooie rit door de regio volgde om alle andere passagiers op te halen.


Onderweg hielden we een korte stop bij Truckerscafé de Stoof waar speciaal voor ons heerlijke appeltaart klaar stond.
Dan kun je moeilijk nee zeggen he 😁.


Vervolgens reden we door naar Makkum, waar we via een best enge steiger op het schip geholpen werden door een schipper die met z'n verkeerde been uit bed gestapt was.
Later trok hij gelukkig wat bij en werd een stuk vriendelijker.


Over het IJsselmeer vertrokken we richting de sluizen van Kornwerderzand, waarna we de Waddenzee op voeren richting een zandbank, waar een groep jonge zeehonden, meeuwen en aalscholvers lag te rusten.


Met het blote oog konden we de dieren goed zien, maar zoals je ziet kon de camera van mijn Samsung er weinig mee helaas.


De iPad van een medereiziger had iets beter resultaat.

Ondanks het matige weer was het een mooie tocht.

Op de boot kon je alleen drinken krijgen, dus we hadden ons eigen brood mee.
De meisjes van de bediening waren wel aan boord, maar we hebben ze nadat ze plaids naar de mensen op het bovendek gebracht hadden, niet meer teruggezien, dus hebben we ook niets te drinken gehad.


Daarom zochten we nadien nog het  Strandhuys  op, waar de meesten van ons, naast wat te drinken, toch ook nog maar wat te eten namen.
Twee uur op het water had hongerig gemaakt.


Het uitzicht op het IJsselmeer was er,ondanks de regen, prachtig.
Er werd druk gesurft.

Na gevoed en gelaafd te zijn gingen we weer op huis aan.



Nb als je op de anders gekleurde woorden klikt kom je op de desbetreffende site.

woensdag 17 september 2025

Koffieconcert

Vandaag reed de Uitbus naar Heino voor een koffieconcert in de  Nicolaaskerk.
Ik dacht altijd dat koffieconcerten 's ochtends waren, dus daar was ik hier ook vanuit gegaan, maar toen de chauffeuse belde bleek het 'smiddags te zijn.
Gelukkig had ik niks anders gepland.


Vooraf werd er koffie/thee gedronken in het Kerkhuus.
Daarna was het dringen bij de kerkdeur, waar een paar honderd mensen tegelijk naar binnen wilden.
We konden niet bij elkaar zitten.
Ik was blij met een hoekplekje in een kerkbank.


Op het programma stond een selectie van Mozart en "the sound of music".
Een onverwachte combinatie, die  het wonderwel deed.


Tenor Florian Poepjes en mezzosopraan Maria den Hertog zongen diverse nummers begeleid door Wouter Harbers op Piano.
Daartussen speelde Wouter ook enkele stukken op piano en  het mooie 19de eeuwse kerkorgel.

Hoewel ik niet zo'n Mozartfan ben, vond ik het een geslaagde middag.

Ik kon geen YouTube filmpje van het drietal samen vinden.
Maar om je een indruk te geven geef ik van ieder een link:

Op vrijdag 3 oktober zingen wij met Kleinkoor Excelsior in de Nicolaaskerk tijdens de Muziekestafette Heino


Sorry erg veel linken dit keer. 😁
(Voor wie het niet weet: 
  klik hiervoor op de anders gekleurde woorden)


Sokken en weessokken

De afgelopen maanden heb ik wel 22 paar sokken weggedaan omdat ze op waren, elastiek deed niets meer of er vielen gaten in.
De meesten daarvan waren wel  tussen de 15 en 20 jaar oud, dan mag het wel eens he.
Ik heb nog een enorme voorraad sokken in reserve uit de tijd dat ik echt een sokkentik had, dus daar mag ik nu wat van gaan gebruiken.
Want ik gebruik niet alles door elkaar.
Eerst de oude en pas als er geen passende kleur meer is dan mag ik nieuwe pakken.
Anders is straks alles oud.


Links zie je de oude sokken.
In het midden mijn lange sokken, die ik voor m'n Meindls aanschafte.
Helaas zijn m'n Meindls nog steeds te zwaar voor me en staan ze te verstoffen in de kast.
Rechts de reserve sokken.
Als je in m'n sokkenblogje van een aantal jaar geleden kijkt, dan zijn er al aardig wat sokken minder, maar nog steeds veel te veel. 
Ooit had ik een cadeaukaart van de Hema die op moest en toen kocht ik alle afgeprijsde sokken in mijn maat op.

Als ik nu zo de foto zie, dan zijn er heel wat kleuren verdwenen.
Rood en groen zijn op.
Ik zie veel roze, blauw en grijs, terwijl ik nu voornamelijk zwarte en rode broeken heb.
Ik zal dapper moeten zijn, de verleiding weerstaan en het blijven doen met wat er is.


Goed moment om weer eens naar m'n weessokken te kijken.
Ik schreef er al vaker over: ik raak op miraculeuze wijze sokken kwijt.
En ik ben er nog steeds niet achter waardoor.
Met een bovenlader kunnen ze onmogelijk in de wasmachine kruipen.
M'n hulp kijkt regelmatig onder het bed.
Maar er blijven er verdwijnen.
Vroeger gaf ik de katten de schuld.
Die smoes heb ik niet meer.


Boven zie je het resultaat van afgelopen januari.
Onder van vandaag.
De reserve sokken links boven zijn weer in gebruik.
Die kon ik weer combineren met sokken waarvan de andere helft kapot was.
De groene sokken mogen nu weg.
De middelste  twee hieronder heb ik meerdere paren van, dus blijven reserve.
De roze sokken heb ik teruggevonden.
Maar nu ben ik weer paarse en beige kwijt.


Na het maken van de foto kwamen de tweede donkerpaarse, rode en beige sok nog uit de wasmand te voorschijn.
Ik ben er dus nog 4 kwijt.
Het gaat de goede kant op.
Zouden het dan in het verleden toch de katten geweest zijn?

dinsdag 16 september 2025

Inspiratie uit de microcosmos

Jaren geleden maakte ik een serie kaartjes op basis van Zentangle, al hield ik me niet altijd aan de strenge regels ervan.
Zo ging ik ook eens uit van foto's van de microcosmos.
Laatst vond ik die kaartjes terug en er bleek leuke inspiratie bij te zitten voor m'n project 75.


Dit kaartje vond ik erg geschikt, maar toen ik naar m'n  nieuwe inspirerende quilt en zo Bee ging, bleek ik het kaartje niet bij me te hebben, dus maakte ik een nieuw ontwerp.


Ik was toch niet zo blij met deze versie.
Dus maakte ik een nieuwe mal.
Sorry wit op wit op wit op wit 😉.



En toen bleef het een maandje liggen om te bezinken..


Ik speldde vervolgens de mallen op het vilt en met een klein puntig schaartje knipte ik de vlakjes open.
Toen ik de lapjes over elkaar legde bleek het nog niet helemaal naar het zin.
Dus maar weer alles aan elkaar gespeld en met een klein schaartje nog wat randjes aangepast.


Vervolgens maakte ik een proefje om te kijken wat het effect zou zijn als de lagen op elkaar genaaid zouden worden.
Ik was nl bang dat dan het diepte effect zou verdwijnen.
Maar ja het moet toch op de eoa manier aan elkaar en ik ben nog heel ouderwets wars van lijmen.
Maar ik vond volgens mij een mooie oplossing door alleen het zwart vast te naaien.
Dan zorgt het losse rood voor diepte.



En toen begon de klus van alle gaten vastnaaien.
Dat was een mooi werkje voor in de vakantie.


Even vier kanten op gedraaid.
Welke vind jij het meest aansprekend?


Achteraf vind ik het eerste ontwerp toch ook wel leuk, dus wie weet ga ik dat nog eens maken.

maandag 15 september 2025

Natte maandag

 Maandag 8 september


In alle vroegte maak ik het aanrecht en fornuis schoon.
Stofzuigen kan ik nog steeds niet, maar ik vond een veger in de schuur.
En dat lukt me redelijk wel.
Zo vies wordt het ook weer niet in je eentje.

De hele week had ik al behoorlijk veel pijn in een aantal spieren, die maar stijf en gevoelig bleven om duistere redenen.
Met fietsen, zwemmen en zelfs de aquafitness had ik gelukkig geen last.
Maar zodra ik een uurtje gezeten had en als ik m'n bed uit kwam zat de heleboel vast.

Buienradar gaf regen aan voor Rheeze en Noodweer voor Ommen, dus ik besloot vroeger te vertrekken in de hoop het voor te zijn.
Na een paar km begon het al.
Dus ik fietste nog tien km door plensbuien.
Wel me de hoogste ondersteuning, dus ik was ruim een kwartier sneller thuis, maar toch flink doorweekt.
Aan een cape heb je op dit model fiets niet echt veel.


Met een warme douche, droge kleren en warme chocolademelk was het leed al gauw weer geleden.

Al met al heb ik een fantastisch leuke week gehad.
Wel heel vermoeiend, al heb ik lang niet aan alles meegedaan.
Maar die moeheid heb ik er echt voor over gehad.

De volgende ochtend werd ik grieperig wakker.
Te veel gedaan of toch te nat geregend?

Het was zo heel anders dan ik gewend ben.
Zo gezellig.
En ook zo welkom gevoeld.









zondag 14 september 2025

Stille zondag

Zondag 7 september

Op het park heerst de zondagsrust.
Even acclimatiseren voor ik weer naar huis ga.
Dat heeft ook wel wat.


's Middags fietste ik naar Rheeze en maakte een rondje om de Brink.


De schuren zijn er prachtig versierd met riet.



Ik besluit  nog een stukje verder te rijden naar de Vecht.




Die is hier nog erg smal.
Bij het pondje aangekomen zie ik dat ie stil hangt.
Niet verwonderlijk, want er zijn 11 mensen met fietsen aan boord, terwijl op een bord in grote letters staat dat meer dan 8 gevaarlijk is.
Het pontje kan dan kapseizen.


Ik was niet van plan om over te steken, want dan zou de rit te lang worden, dus keer ik weer om en rijdt via Rheeze weer naar het park.


Onderweg kom ik nog een oude politieauto tegen, uit de tijd toen het noodnummer nog 06-11 was. 
En een veld vol Alpacas.


Vandaag moest ik wel koken.
Nou ja, de foe yong hai opwarmen die ik zaterdag bij de Spar had meegenomen.
Het was eetbaar, maar niet voor herhaling vatbaar.


's Avonds pak ik al zoveel mogelijk in.
En ik zette de vaatwasser aan.
Er zat dit keer geen vaatwasserblokje in de welkomsset,  dus ik moest maandag een doos met veertig tabletten kopen.
Achteraf had ik ook met de hand af kunnen wassen, want met al dat buiten de deur eten had ik maar weinig afwas.
Maar ja dat wist ik niet van te voren.
Net als ik niet wist dat ik verplaatst zou worden naar een sjieker huisje.
Normaal zitten er altijd wel een paar tabletten in m'n toilettas, maar nu natuurlijk net niet.