Daar zit ik dan

 Daar zit ik dan, naast je krabpaalmandje die nog dicht tegen de verwarming aan staat.

Overal om me heen zie ik nog je stempel.

Mandjes met daarin waterbakjes, speeltjes waarmee je al lang niet meer speelde 

"Muis"; die je je hele leven meesleepte, ligt vergeten in de vensterbank, met "minignuif" en "kikker".

Om half zeven brengt de pakketbezorger de doos met lekkernijen die ik vorige week voor je bestelde.

Je zal ze niet meer proeven.

 

Als het bedtijd is zeg ik automatisch:"ga je mee?"; maar je antwoord niet.

In de badkamer staat nog de emmer water, waar je zo graag uit dronk.

Elke keer hetzelfde spelletje, ik hou hem schuin, jij steekt je kop erin, en ik kantel hem per ongeluk expres nog even verder door, zodat het water op je pootjes kletst.

Vanmorgen klom je er nog in en kon ik je nog snel even op de foto zetten.

Op de trap blijf ik even stil staan, zoals elke avond, maar je schiet niet meer langs me omhoog.

De nachtlampjes die ik voor je in het stopcontact stak toen je nachtblind werd laat ik nog maar even zitten.

Ik wil nog niet aan het donker wennen.

Je slaapzak ligt nog naast me op bed.

Je vertrouwde luchtje hangt er nog in.

Vannacht zul je me niet meer wakker schreeuwen.

En morgen ontwaak ik in stilte.

Voorgoed.

Ze zijn weer samen

Vanmiddag is mijn lieve koppige stronteigenwijze prachtige Lodewieke naar haar vriendinnetje Piepelotje in de kattenhemel gegaan.

Ze mocht 18 jaar en 4 maanden worden.

Vooruitgang

 De afgelopen nachten heeft Lolo me flink uit m'n slaap gehouden.

Ze heeft een stem als een misthoorn en maakte haar ongenoegen iedere keer al om half vijf kenbaar.

 Vannacht heb ik haar maar heel even gehoord.

Vanmorgen zag ik haar bij benedenkomst enthousiast aan de natte felixbrokjes van gisteren beginnen.

Ik heb haar maar gauw verse gegeven.

Ik blijk per ongeluk een ander soort besteld te hebben die veel verfijnder is.

Waar ze de afgelopen dagen niet verder kwam dan een paar hapjes, van wat dan ook, ging het er nu in als koek.

Niet helemaal op, maar wel goed gegeten.

Morgen komt er een hele lading soep/pudding/creme/jelly/liquid, maar misschien is dat al niet echt meer nodig.

Dan kan ze nog tijden ermee voort als snacks, zoals het hoort.

Paniek in de tent

 Vanmiddag had ik weer een workshop, maar die verliep even anders dan gepland.

Toen ik er heen ging had ik mijn twijfels over Lolo.

Bij de ontspannings/concentratie/of zoiets- oefening die we aan het begin van de workshop deden, werd ik opeens heel sterk naar Lolo getrokken.

Het gevoel dat er iets niet goed met haar was, was zo sterk dat ik besloot naar huis te gaan

Ik was onbegrijpelijk in paniek.

En hoewel er niets aan Lolo te zien bleek, belde ik toch met de dierenarts.

Er was nog een plekje om kwart voor vier.

Maar toen kwam het volgende probleem:

"Hoe kom ik er?"

Ze past niet achterop de Easy Rider.

Buurvrouw had visite, vriendin zat honderd kilometer verderop.

Ik ken hier veel mensen, maar meeste niet eens van naam, laat staan waar ze wonen.

Dan toch maar brutaal zijn en die aardige man die ons dit voorjaar op vakantie gebracht heeft gebeld.

Gelukkig zij hij gelijk ja.

En toen bleek dat ik de achterdeur open had gelaten en Lolo naar buiten was geglipt.

Gelukkig gaf ze keurig antwoord toen ik haar riep.

Maar ik moest haar wel onder de vlinderstruik vandaan plukken.

Bij de DA gedetailleerd uitgelegd hoe het de afgelopen week verlopen was.

Ze was bang dat de kaak gebroken was, maar dat bleek gelukkig niet zo.

En zelfs haar tanden zitten nog vast.

Maar  de kaak ligt nog open en ondanks de metacam is dat toch nog ontstoken geraakt, dus gaat ze nu ook aan de antibiotica en moet ik haar brokjes in heet water weken.

Ze is 3 ons afgevallen in een week, dus hopelijk gaat ze nu gauw beter eten.

En kruipt ze binnenkort weer zo lekker bij me op schoot.

Weer naar buiten

 De afgelopen maand zat ik thuis met een stevig virus.

Veel hoesten, zittend slapen en algeheel zwak.

Gelukkig geen verstopte neus.

Er staat 4 tot 6 weken voor hoorde ik.

Ik ben nog niet helemaal hoestvrij.

Maar gisteren kon ik dan eindelijk weer eens naar de fysifit.

Dat viel hard tegen.

M'n spieren deden het nog best aardig, maar de energie is er nog niet.

Na 2,5 van de 10 oefeningen ging ik dus weer op huis aan.

Maar het is een start.

Volgende keer weer een stapje meer.

Vanavond eindelijk weer gezongen.

Een halve repetitie, want m'n stem gaf het op.

Tja dat is ook een spier dus die moet ook weer ff op gang komen.

Maar wel lekker om in elk geval weer een uurtje mee te hebben gedaan.

En om eindelijk weer mensen om me heen te hebben.

Hoe krijgt ze het voor elkaar.

Lolo wilde niet eten.
Maar had wel honger.
Pap en quark ging er wel  in.
Maar brokken niet.
Zelfs de brokjes vlees in het natvoer at ze niet.
Net ontdekte ik wat er aan de hand is.
Blijkbaar is ze gevallen of zo en heeft ze een hoektand in haar onderkaak gekregen, daar zit een winkelhaakje in.
Ziet er naar uit.
Toch maar ff DA gebeld.
Maar is geen spoed.
Nix ernstigs dus, maar wel vervelend.
En maar even verwennen met geprakt natvoer met een beetje quark erdoor (jaja dat mocht van de DA).

Moeilijke plekken schoonmaken

Jaja het is alweer tijd voor de uitdaging van Busy Bessy.

Dit schreef ik 11 jaar geleden op m'n huishoudblog.

Aangezien ik daarmee gestopt ben, hevel ik hem over naar dit blog.

Het blijft een goeie tip, al kan ik zelf inmiddels al een paar jaar niet meer veilig op een huishoudtrap staan.

Er zijn plekken in huis waar ik met geen mogelijkheid op een normale manier bij kan.

Zo moest ik voor het hoekbovenkastje in mijn keuken vervaarlijk bovenop het keukentrapje gaan staan wankelen om  het bovenop schoon te maken.
Met de huishoudtrap kon ik niet dichtgenoeg bij de hoek komen. Levensgevaarlijk.
Dat deed ik dus alleen maar als er iemand bij was.
Want stel dat ik val en niemand het merkt.

Vandaag raakte ik met iemand over dat lastige kastje aan de praat en Eureka, die kwam met een goede oplossing:
Neem een vloerwisser of een ramenwisser met een lange (bvk niet flexibele) steel.
Draai er een  dweiltje om en soppen maar.
Het gaat perfect.
Ik kan veilig op de grote huishoudtrap staan en toch bij de moeilijkste hoek bovenop komen.