14 jaar officieel chronisch moe en opeens ben ik niet moe meer.
Ik ga nog maar zelden stadten en als ik ga ga ik gericht naar 3 winkels.
En tussen elke winkel rust ik uit op een bankje.
En als ik dan naar huis ga ben ik volkomen uitgeput.
Maar vandaag ging het anders.
Het is toch een hele reis naar Vlissingen.
Maar ik kwam fris uit de trein en even later fris uit de bus.
Ik presteerde het om 6 winkels achter elkaar te besnuffelen.
En toen ik op een bankje ging zitten was dat niet omdat ik moe was, maar omdat ik trek in m'n boterhammetjes had.
Ik zat met stomme verbazing op dat bankje.
En met stijgende verbazing bezocht ik nog 5 winkels.
Waarna ik alleen op een bankje ging zitten omdat ik m'n net gekochte horloge op tijd moest zetten.
Ook het lopen naar de boulevard vermoeide niet.
Het ging alleen wat moeizamer omdat ik een voet bezeerde.
En als het geen vloed was geweest en die voet het nog goed gedaan had, dan was ik vast nog een eind op blote voeten langs het water gelopen.
Ik ben nu net thuis, 11 uur na mijn vertrek.
En ik ben normaal moe, zoals elk mens na zo'n dag sjouwen moe thuis komt.
En het voelt heel raar.
Want ik ben al zo lang niet meer gewoon moe geweest.
Waarom ben ik nu opeens niet meer lek?
Er zit maar één nadeel aan: veel winkels zien heeft geresulteerd in veel uitgeven.
Nou ja relatief veel, ik geef nooit uit wat ik niet heb en er zit zelfs nog ietsje in mn portemonnee
Geen opmerkingen:
Een reactie posten