Testtochtje

 

De zon scheen, dus een mooie reden om even een testloopje te maken.

Het was even wennen.

Het loopt heel anders dan met m'n oude zware bak.

De armen kunnen fijn ver omhoog, waardoor ik minder neiging krijg om te leunen.

De voorwielen dansen veel losser waardoor ik in het begin wat dronken liep.

Ik kon al gauw met de bij de fysio aangeleerde olifantenpassen lopen.

Ik nam het vertrouwde saaie pad naar het bos.

Maar ze zijn hier al maanden aan de weg bezig.

Dus er was een hoop te zien.

Er is een fietstunnel aangelegd.

Het voetpad is deels verlegd, om ruimte te maken voor een mooi breed fietspad.

Maar op elke straathoek staan borden dat er op het fietspad niet gestrooid gaat worden bij gladheid.😡

De weg en op en afritten zijn geheel vernieuwd.

Ze zijn duidelijk aan de laatste loodjes bezig en lopen flik voor op schema.

Daar zijn de omwonenden blij mee.

De herrie viel wel mee, al begonnen ze vaak al om half zeven.

Maar de lagen stof in huis, daar was niet tegenop te stoffen en zuigen.

Ik had sinds ik de trike heb en fysifit doe, weinig meer gelopen.

Maar het viel me best wel mee.

Ik voelde me al snel echt veel zekerder met rollator en dat is fijn.

Heb maar een paar minuten uitgerust voor ik de terugweg al weer aanvaardde.

Onderweg nog een leuk gesprek gehad.

1700 meter gelopen.

Drie kwartier weggeweest inclusief rustje en klets.

     

Met gemengde gevoelens

 De ochtend dat ik wakker werd met aangezichtsverlamming had ik toevallig ook een afspraak met mijn fysiotherapeut.

Na 2,5 jaar trainen had ik behoefte aan een evaluatie.

We maakten een nieuw plan met deels nieuwe oefeningen.

Ik heb het plan om aquafitness weer op te pakken.

Ook besprak ik met hem het verschil tussen mijn mobiliteit in de sportzaal en daarbuiten.

Binnen lijk ik heel stabiel en wordt ik steeds sterker, maar buiten ligt het toch wat anders.

Toen ik vier jaar geleden na de wondroos weer conditie op moest bouwen liep ik vele maanden dagelijks hetzelfde stukje, maar steeds ietsje verder.

Eerst met de loodzware te kleine rollator die ik ooit voor bagagevervoer met de trein aanschafte, later met stok.

Het was het enige stukje waar bankjes stonden, zodat ik onderweg kon rusten.

Toen kwam m'n  trike en ging ik fietsen.

Het lopen kon ik op een gegeven moment niet meer opbrengen.

Het was zoooooo saai.

Maar ik ging sporten bij de fysifit, 1x per week, toen 2x, 3x en zelfs naar 4x.

Ik ging op alle fronten vooruit.

Maar echte uitgebreide loopdingen durf ik nog steeds niet.

Ook geen dingen waarbij ik lang moet staan.

M'n uitjes met de Uitbus beperken zich tot strand en eten.

Mee naar een dierentuin of orchideeënhoeve of museum durfde ik niet aan.

Naar de Bissingh (braderie) durfde ik ook niet., bang om m'n evenwicht te verliezen in de drukte of te stranden door vermoeidheid.

En ergens anders wandelen, waar ik niet wist of er bankjes waren, zag ik ook niet meer zitten.

Om het nog maar niet te hebben over reizen met openbaar vervoer.

 Een collegafysiotherapeute had al eens geopperd om toch weer terug naar de rollator te gaan, maar het voelde als achteruitgang.

Mijn therapeut legde uit, dat het juist kan helpen om vooruit te gaan 

Als je niet van bankje naar bankje loopt, maar even kan rusten op de rollator op het moment dat je het echt nodig hebt, loop je verder.

Als je niet bang hoeft te zijn dat je je evenwicht verliest, loop je met een veiliger gevoel.

En dan ga je ook wat makkelijker vaker lopen.

Waardoor je sterker wordt.

En ik naar verwachting op den duur de rollator minder of helemaal niet meer nodig zal hebben.

De plannen bleven door de zware prednisonkuur even liggen, maar toen ik een paar weken laterbij SamenDoen een aanvraag indiende voor een rollatorhouder voor achterop mijn fiets kreeg ik een paar uur later al een telefoontje.

Na uitgelegd te hebben waarvoor ik het nodig had, kreeg ik ook gelijk een accoord.

Alleen liet RSR op zich wachten.

Ondertussen keek ik naar rollators, voor mijn lengte en gewicht is de keus beperkt.

Er bleven twee modellen over 

Maar ik durfde niet te bestellen voor ik wist welk model achterop mijn trike zou kunnen.

Toen RSR vorige week, na een herhaald verzoek, dan eindelijk belde bleek dat het duurste model te zijn.

Ik had graag een knalrode gewild, maar kon alleen kiezen tussen mintgroen en stoer antraciet.

Gelukkig kreeg ik met mijn Carinova Thuizz pas nog een leuke korting.

Vandaag arriveerde dan mijn stoere vierwielige loopmonster.

Het is een mooie rollator, met twee tasjes 

Met een simpele trek aan een lusje op te klappen.

En hij weegt nog geen vijf kilo.

Ik moet bekennen dat ik toch wel even moest slikken.

Het voelt zo dubbel.

Mijn verstand zegt:"goed".

Maar toch voel ik me verdrietig.

Kerstsfeer creëren

Dit lopertje lag al jaren ergens in een doos, maar het kwam er nooit van om er iets mee te doen.

Geen idee meer hoe ik er aan gekomen ben, zal wel op een rommelmarkt gekocht zijn, mezelf kennende.

Nu ligt ie dan eindelijk te pronken.

Hij is eigenlijk wat te lang voor de tafel, maar ik vind het zonde om er wat vanaf te knippen.

Ik ben eens op internet gaan zoeken.

Het werd ergens in Scandinavie gemaakt zo rond 1970.

Stamp

Mijn smaak en trek zijn heel erg veranderd sinds m'n  prednisonkuur.

Zo  heb ik nog nauwelijks lekkere trek en smaakt zoet opeens te zoet.

Wist  je dat chocolademelk van alleen gekookte melk en cacao ook goed smaakt?

Ook kook ik af en toe spontaan heel anders.

Laatst wilde ik bv peestamp  (zonder uien) maken, maar de penen waren niet zo best meer.

Dus stopte ik  een restje broccoli bij de goede stukken.

Paar aardappelen erbij en gebakken spekjes en dat smaakte prima.

Dit keert dus vaker op mijn menu terug.

Inmiddels kwam ik er ook achter dat je penen niet in de koelkast moet bewaren, maar net als aardappelen op een donkere droge koele plek.

Een zakje sentiment

 Op zoek naar iets heel anders vond ik dit zakje met schatten in een la.

Niet dat ze zo zeer geld waard zijn, maar het is een stukje familie geschiedenis.

Dit portemonneetje van een verre voorvader stamt naar men zei  uit de 19de eeuw.

Van wie het was weet ik niet, maar het was belangrijk genoeg om te bewaren.

Mijn opa ging voor de oorlog elke zomer twee weken in zijn eentje naar het buitenland en bracht dan een souveniertje voor mijn oma mee, die achter bleef met 12 kinderen.

Mijn omas fruitmesje, haar zakmes, en een haakje waarmee de dames vroeger de knoopjes van hun schoenen dicht maakten.

Die komt niet uit de familie, maar uit een doosje met handwerkspulletjes van de rommelmarkt.

Mijn oma heeft er toen ze jong was vast ook eentje gehad.

Een doosje van schildpadschild en een houten "horen, zien en zwijgen" beeldje, beiden meegenomen uit indonesie door een overgrootvader die op de grote vaart zat.

In het doosje nog scheermesjes van mijn vader, die hij gebruikte om verf af te krabben.

En een kettinkje dat mijn moeder altijd droeg toen ik kind was.

In hars gegoten echt zeepaardje, mini mosseltje  en plantje.

Dat zou nu niet meer mogen.

Als kind fascineerde het me.

Het armbandje kreeg ik op mijn eerste verjaardag, van de vroegere hospita, waar mijn vader als tiener in huis kwam.

Tegenwoordig zou je dat denk ik pleegouders genoemd hebben.

De emaile broche heeft een handgeschilderde afbeelding van het huis Duin en Kruidberg uit het dorp waar ik opgegroeid ben.

En de speld rechtsonder werd uitgereikt nav de opening van de Velsertunnel in 1975.

Ook die vond ik eens in een doos met handwerkspulletjes van de rommelmarkt. 

Van die dingen die in een laatje verdwijnen, maar eigenlijk een beter plekje verdienen.

Pitabroodjes

 

Gevuld met gebakken spek, champignons, snijbonen, paprika, taugé, italiaanse kruiden en een likje mayo.

Golden memories

Kerstboom

Vorig jaar had ik geen zin in een boom optuigen.

Het verlies van Lolo was nog te vers.

Dit jaar ben ik er erg vroeg bij.

Ik had er in September al zin in, maar dat vond ik toch wat te gortig.

En met de predpillen had ik er ook de energie niet voor.

Ik heb er dan ook 6 dagen over gedaan deze keer.

Maar hij staat 

Morgen is het een jaar geleden, dat mijn vriendinnetje insliep.

Het is stil in huis.

Kerstkaarten

Gisteren hadden spelletjesbuurvrouw en ondergetekende eindelijk weer eens een freubelmiddagje ingepland.

Dit jaar heb ik gekozen voor leuke kaartjes zonder frustraties.

Even geen gepieker om origineel te zijn maar gewoon doen wat er op het plaatje staat.

Ze zijn natuurlijk nog niet klaar, maar het begin is er.

Keukenklusje deel 2

 Soms ligt een oplossing dichterbij dan je denkt:

Deze haakjes liggen al jaren in een doosje in de keukenla.

In m'n flat (vele jaren geleden) liepen door mijn keuken onnoemelijk veel buizen.

Daar hing ik met deze haakjes vanalles aan op.

Heb ze altijd bewaard met het idee dat ik ze nog wel eens zou kunnen gebruiken.

Dat is dan bij deze gelukt.

Heb er nog meer, maar die komen vast ook een keer van pas.

Keukenklusje

Al vanaf de eerste dag liep ik me er aan te ergeren, maar het kwam er steeds niet van om er nu eens wat aan te doen.

De vorige bewoner van mijn huis had  een keukendoekenhaak op een heel onhandige plek muurvast gemaakt. (Foto 1 uit m'n archief)

Daardoor moest je altijd de hand en theedoek oplichten voordat je de la open en dicht kon doen.

Eeuwig zat het er tussen.

Vorige week had ik er opeens echt genoeg van.

Ik pakte een beitel en hakte het ding los.

Het zat met een hele plaat foamtape vast.

De restanten haalde ik weg met een ouwe lap en een beetje wasbenzine.

Zaterdag haalde ik het kastje  aan de overkant leeg en draaide en passant ook nog een kromgetrokken plank om.

Hopelijk trekt ie zo weer een beetje recht.

Meer puf had ik niet.

Maandag sopte m'n hulp het kastje uit.

Kort na m'n verhuizing kocht ik op Marktplaats een zak vol grenen knopjes om kale dolgedraaide knopjes van mijn slaapkamerkastjes te vervangen.

Daar heb ik er nog veel van over.

Vanmiddag tekende ik de boorgaatjes af, boorde vier gaatjes en schroefde de knopjes er door.

En dan merk je dat ik nog steeds niet hersteld ben van de kuur.

Ik ben compleet gevloerd van dit kleine klusje.

Morgen dus maar de kast weer inruimen.

Wel diende zich een nieuw klusje aan.

De lusjes van m'n keukenhanddoeken zijn erg krap of zelfs verdwenen.

Daar zal ik dus tzt nieuwe aan moeten maken.

Toch weer ff trots op mezelf, dat het me gelukt is.

Geslaagd concert

Het werd een goed geslaagde middag.

Waar ik in aanloop naar het concert opeens de klassieke werken maar niet onder de knie kreeg, ging vanmiddag de knop gelukkig opeens toch nog om.

Hier en daar nog een klein missertje, maar ik ben dik tevreden.

En dat gevoel van tevredenheid hoorde ik van alle koorleden.

Ook de dirigent keek tevreden

De kerk was bijna vol.

We kregen luid applaus, vooral bij de modernere nummers.

Kortom een zeer geslaagde middag.

 

Koor outfit

 

Volgens mij is het aardig gelukt.

Zingen

Zo, mijn koor outfit hangt klaar voor vanmiddag.
Zo blij dat dit koor geen uniforme kleding heeft, waar ik met mijn buitenmodel in voor gek sta, maar dat je gewoon je eigen stijl kunt dragen als het maar zwart met korenblauw is.
In mijn geval blauwe schoenen, zwarte sokken, blauwe legging, zwarte jurk, blauw vest, zwarte sjaal met blauwe opdruk en zelfs zwarte onderbroek en blauwe BH.  😂😂😂

Dit wordt mijn eerste jaarconcert.

Vorig jaar was ik ziek.

Het jaar ervoor zongen we in Dickens mee met SDG.

De jaren daarvoor hadden we tijdens en in de naweeën van de pandemie geen jaarconcert.

Ps, dan vergeet ik nog m'n blauwe horloge en tasje.

En m'n nieuwe zwarte concertmap

Als het leven weer opgang komt

Ik begin eindelijk wat minder moe te worden.

Gister kon ik voor het eerst het hele nieuwe schema bij de fysifit afwerken.

Daarna fietste ik nog even door naar de opticien.

Ik zie dichtbij nog steeds niet lekker met mijn linkeroog, maar kreeg het advies om vanwege de naweeën van de Prednison nog een paar weken te wachten met de aanschaf van een nieuwe bril.

Maar voor veraf heb ik al langere tijd het idee dat ik beter zie zonder bril dan met.

De kringloop is al een paar maanden 3x zover fietsen als normaal.

Niet dat ze verhuisd zijn hoor.

Maar de toegangsweg naar mijn woonerf is afgesloten vanwege de aanleg van een fietstunnel en een fietspad en het reconstrueren van op- en afritten en het voetpad.

Dus veranderd de route elke paar weken.

Zo rijdt er opeens veel verkeer door het straatje naast mijn huis dat normaal afgesloten is met een paaltje.

Vanmorgen bracht ik een loodzware doos vol  pannenkoekenborden en plastic bekers naar de kringloop.

Ik had er al aan alle kanten mee lopen leuren, maar raakte ze op 1 na niet kwijt.

Ik kom er niet meer zo vaak, dus maakte ik even een rondje door de zaak.

En vond nog een paar leuke kleinigheidjes. 

De kom is een mooie aanvulling op mijn servies.

Jaren geleden kocht ik op de rommelmarkt een stapel kommen van Jet.

Daar zijn er inmiddels een paar van gesneuveld en de rest ziet er steeds versletener uit.

Ik weet nou niet of het van de vaatwasser komt of van de lepel die elke morgen de musli eruit schraapt, maar er zijn hele kringen ingekrast.

Wel zit er in deze kom toch weer een tekstje op de bodem 😂😂.

Maar met het geel voldoet ie toch wel aan de eis van vrolijk servies.

Het notenkrakertje zit een verhaal achter.

Ik bestelde een paar weken geleden het eea, waaronder een setje wit met zilveren notenkrakertjes.

Maar ze stuurden me per ongeluk gouden.

De volgende dag lagen de zilveren alsnog in de bus en de gouden mocht ik houden.

Ze bleken toch wel erg zwaar voor de kerstboom, dus zette ik ze op het randje van mijn zijraam.

Daarom kon ik dit notenkrakertje niet laten liggen.

Dus nu zijn het er al negen.

De hartjes zijn zeepjes met een lekker luchtje.

Dan een hanger en een tinnen kerststalletje voor in de kerstboom

Waspennen waarmee je op kaarsen kunt tekenen.

En die geurrondjes leg je op een waxinelichtje.

Kerstblikje

Sinds kort hebben wij een Wibra in het centrum.

Ik ging daar van de week eens kijken.

Vroeger kwam ik wel bij de Wibra in Vlissingen, maar ik heb er al jaren geen één meer van binnen gezien.

Wat een fijne winkel.

Ik kom er zeker vaker.

Deze keer ging ik alleen met wat kerstfiguurtjes naar huis.

Ze hadden nog andere, maar die waren te groot.

Ik vond in de la met ontvangen kaarten een kaart die perfect voor de achtergrond was.

 In het deksel voegde ik alleen een grote sneeuwvlok toe.

 Van de beeldjes moest ik aan de achterkant een stukje afvijlen, anders kon het deksel niet dicht.

Dat bleek nog een hele klus, maar het is gelukt.

Ik heb nog een beeldje over, maar dat komt vast nog wel eens van pas, of ik laat het er los bij staan.

Ik heb me suf zitten piekeren, omdat ik het wel erg simpel vond, maar besloot dat het toch echt weer een gevalletje "less is more" was.

Soms is simpel gewoon genoeg.