De ochtend dat ik wakker werd met aangezichtsverlamming had ik toevallig ook een afspraak met mijn fysiotherapeut.
Na 2,5 jaar trainen had ik behoefte aan een evaluatie.
We maakten een nieuw plan met deels nieuwe oefeningen.
Ik heb het plan om aquafitness weer op te pakken.
Ook besprak ik met hem het verschil tussen mijn mobiliteit in de sportzaal en daarbuiten.
Binnen lijk ik heel stabiel en wordt ik steeds sterker, maar buiten ligt het toch wat anders.
Toen ik vier jaar geleden na de wondroos weer conditie op moest bouwen liep ik vele maanden dagelijks hetzelfde stukje, maar steeds ietsje verder.
Eerst met de loodzware te kleine rollator die ik ooit voor bagagevervoer met de trein aanschafte, later met stok.
Het was het enige stukje waar bankjes stonden, zodat ik onderweg kon rusten.
Toen kwam m'n trike en ging ik fietsen.
Hel lopen kon ik op een gegeven moment niet meer opbrengen.
Het was zoooooo saai.
Maar ik ging sporten bij de fysifit, 1x per week, toen 2x, 3x en zelfs naar 4x.
Ik ging op alle fronten vooruit.
Maar echte uitgebreide loopdingen durf ik nog steeds niet.
Ook geen dingen waarbij ik lang moet staan.
M'n uitjes met de Uitbus beperken zich tot strand en eten.
Mee naar een dierentuin of orchideeënhoeve of museum durfde ik niet aan.
Naar de Bissingh (braderie) durfde ik ook niet., bang om m'n evenwicht te verliezen in de drukte of te stranden door vermoeidheid.
En ergens anders wandelen, waar ik niet wist of er bankjes waren, zag ik ook niet meer zitten.
Om het nog maar niet te hebben over reizen met openbaar vervoer.
Een collegafysiotherapeute had al eens geopperd om toch weer terug naar de rollator te gaan, maar het voelde als achteruitgang.
Mijn therapeut legde uit, dat het juist kan helpen om vooruit te gaan
Als je niet van bankje naar bankje loopt, maar even kan rusten op de rollator op het moment dat je het echt nodig hebt, loop je verder.
Als je niet bang hoeft te zijn dat je je evenwicht verliest, loop je met een veiliger gevoel.
En dan ga je ook wat makkelijker vaker lopen.
Waardoor je sterker wordt.
En ik naar verwachting op den duur de rollator minder of helemaal niet meer nodig zal hebben.
De plannen bleven door de zware prednisonkuur even liggen, maar toen ik een paar weken laterbij SamenDoen een aanvraag indiende voor een rollatorhouder voor achterop mijn fiets kreeg ik een paar uur later al een telefoontje.
Na uitgelegd te hebben waarvoor ik het nodig had, kreeg ik ook gelijk een accoord.
Alleen liet RSR op zich wachten.
Ondertussen keek ik naar rollators, voor mijn lengte en gewicht is de keus beperkt.
Er bleven twee modellen over
Maar ik durfde niet te bestellen voor ik wist welk model achterop mijn trike zou kunnen.
Toen RSR vorige week, na een herhaald verzoek, dan eindelijk belde bleek dat het duurste model te zijn.
Ik had graag een knalrode gewild, maar kon alleen kiezen tussen mintgroen en stoer antraciet.
Gelukkig kreeg ik met mijn Carinova Thuizz pas nog een leuke korting.
Vandaag arriveerde dan mijn stoere vierwielige loopmonster.
Het is een mooie rollator, met twee tasjes
Met een simpele trek aan een lusje op te klappen.
En hij weegt nog geen vijf kilo.
Ik moet bekennen dat ik toch wel even moest slikken.
Het voelt zo dubbel.
Mijn verstand zegt:"goed".
Maar toch voel ik me verdrietig.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten