Zingen

Een paar dagen geleden zag ik op Facebook bij toeval een plaatselijk koor waar ik nog niet van gehoord had: kleinkoor Excelsior.
Toen ik verder zocht vond ik een filmpje van een optreden.
Het was iets klassieks en het raakte een snaar bij me.
Dus trok ik vanavond de stoute schoenen aan en fietste naar het andere eind van de stad.
Toen ik achter een vrouw naar binnen liep vroeg ik of ik mocht komen kijken.
En dat mocht.
Terwijl ik mijn druipende jas ophing ging ze naar binnen en voor ik het wist sloeg een andere vrouw een arm om me heen, sleurde me mee naar voren en brulde:
"Jongens we hebben een nieuw aspirant lid".
En het hele koor begon te juichen en te klappen.

Ik krijg een stoel aangewezen.
Voor de verandering bij de sopranen.
De volgende twee uur zing ik mij volkomen onbekende muziek mee van oa Haidn en Rachmaninov.
En in de pauze en na afsluiting valt iedereen enthousiast over me heen.
"Vond je het leuk?"
"Ging het een beetje?"
”viel het mee?"
"Kom je volgende week weer?"

"Ja ik vond het leuk, het ging goed, het viel heel erg mee, en ik kom volgende week graag weer"

Ik was eigenlijk stom verbaast hoe makkelijk ik mee kon zingen.
Het stuk van Haidn was behoorlijk pittig met veel dissonanten.
En russisch is best ingewikkeld.
Maar wat was het leuk.