Grenzen verkennen

 

Bij de fysifit voel ik goed aan waar mijn grenzen liggen.

Af en toe sprongen vooruit en vaak ook weer stapjes of een flinke stap terug.

In de grote boze buitenwereld vind ik dat een stuk lastiger.

Veel is me de afgelopen jaren uit handen genomen en veel deed ik ook gewoon niet meer, omdat het niet meer kon.

Logisch ook, als je leven in één klap aan alle kanten onder je afbreekt en je weer opnieuw je weg moet zoeken.

Zoals mijn onvolprezen huishoudelijke hulp al eens tegen me zei: "je hebt alle regie uit handen moeten geven."

Aan de ene kant fijn dat het kon, aan de andere kant ook hartstikke moeilijk als je altijd alles zelf gedaan hebt.

Maar waar ik kan wil ik nu toch wel graag weer wat regie terug vinden.

Ik werd niet erg blij van de tuinhulp die ik vorig jaar had.

Die deed steeds heel hardnekkig dingen die ik niet wilde.

Maar een echte hovenier kost goud tegenwoordig.

Dus probeer ik nu weer zelf eea te doen.

Zo haalde ik al een paar keer een mand met dood spul en onkruid uit m'n tuinen.

Kwartiertjes, dat ging goed.

Vandaag waagde ik me aan de coniferen in m'n voortuin.

Aan alle kanten stak er vanalles uit en dat begon me steeds meer te ergeren.

Dus toog ik met mand en heggeschaar de voortuin in.

Ik ben vergeten een voor foto te maken.

Maar neem maar van me aan dat er geen model meer in zat.

Toen ik hier kwam wonen waren het drie smalle boompjes, maar ik vond het toen al leuker om er een bol van te maken.

Een half uur zweten en balans zoeken, want ja dat laatste is nog steeds een probleempje, als ik niet uit kijk val ik om.

Maar het is gelukt en daar ben ik best een beetje trots op.

Dat er heel wat spieren protesteren neem ik maar even voor lief.