Dappere meisjes

Hoe leg je je dierbaarste uit dat je gaat verhuizen?
Ze zien hun wereldje in rap tempo veranderen.
Maar houden zich dapper tussen de puinhopen.

Het begin is er

Maar wat zal ik blij zijn als dit achter de rug is.

Het oude huis wordt langzaam kaler, de dozen stapelen zich op.
Ik ben het doosje waarin ik zorgvuldig zakjes met onderdelen van gedemonteerde meubelen stopte kwijt.
Geen idee waar ik het gelaten heb.
Ingepakt heb ik het zeker niet, dus het moet weer tevoorschijn komen.

De vermoeidheid is constant aanwezig.
Maar door mijn verleden van chronische vermoeidheid kan ik er redelijk goed mee om gaan.
Doos inpakken, zitten, etc.
Altijd weer de tijd nemen.
Gelukkig komt er weer een keertje hulp deze week.
Maar elke hulp is nog welkom.

Overzicht houden is het moeilijkste.
Maar de onvolprezen R2A blijft geduldig helpen.

Wat is die vloer trouwens mooi he?

Spijbelen

Als het punt komt dat je echt niet meer kunt, dan is het tijd voor een braeck.
Dus stapte ik gisteren op de trein naar Vlissingen.
Te moe om te winkelen dus, na wat eet en drinkbaars aangeschaft te hebben, liep ik direct door naar de boulevard.
EJ, trouw zeegat.nl fan betrapte me daar op de Scheldecamera.

Het is bijna niet te zien, maar ik zit er toch echt, linksonderin.

Na een tijdje ben ik op het zomertreintje gestapt voor een rondje.

Een paar jaar geleden had ik een chauffeur die uitgebreid vertelde over alles wat er te zien was.

Deze keer helaas niet.

Maar toch was het een leuk ritje.

Hierna besloot ik ook nog even met de boot over te steken naar Breskens.

Daar zat ik een poosje op een trap, niet ver van het veer te genieten.

Ik was te moe om door te lopen naar Breskens zelf, maar het was goed zoals het was.

Mijn fotos zijn door vermoeidheid de slechtste die ik ooit gemaakt heb.

Het is ff op

Maandag met J drie kasten gedemonteerd.
Dinsdag zoals eerder vermeld met R2A van alles gedaan in mijn nieuwe woonplaats.
Gisteren kwam chatmaatje A.
En terwijl ik het wandmeubel leeg haalde en veel oud papier verscheurde, heeft zij het grootste deel van de keuken ingepakt.
Toen ik vannacht na een paar uur al wakker lag vulde ik boven een doos en viel erna weer in slaap.

Vandaag moet ik van mezelf rustig aan doen.
Mijn lijf zegt nu echt ho.
Alleen wil mijn hoofd niet mee doen.

Ik zoek nog hard naar hulp voor de schuur in te pakken.
En voor de breekbare spulletjes in mijn vitrinekast.
En voor de tuin.

Mijn te grote mooie lundia meubel staat nog steeds te koop op marktplaats.
En de puinhoop blijft groot.
Toch zit er schot in.

Maar vandaag regel ik alleen in alle rust nog wat zaken en zal ik verder hangen op het bankje dat ook nog onderdak zoekt.

Sleuteldag

Vandaag werd het opeens echt.
Handtekeningen gezet.
Sleutels ontvangen.
Ik was helemaal hyper en blij.
De mensen van de WBV moesten wel om me lachen.
Daarna met R2A de woning ingewijd met een kopje thee.
(Ik had alvast een waterkoker en zo meegenomen.)

En er lag al een lief kaartje van M.

Na de thee gingen we naar het andere eind van de straat, waar een bankstel te koop stond.
En zoals het daar gaat zit je binnen de kortste keren gezellig op de thee.
Zo konden we de banken een uurtje uitproberen.
En ze bevallen prima.
Voor 50 euro is de hele set, die echt nog als nieuw is, van mij.
Want vanwege hun trouwen hadden ze alles dubbel en het moest echt snel weg.
(Zonder de leuke accessoires)
Zaterdag worden ze ook nog gebracht.

Daarna gingen we nog bij de vorige bewoners langs om de overnames af te rekenen.
Ook daar werd weer drinken aangeboden, maar dat hebben we toch maar afgeslagen omdat we al zoveel gedronken hadden.
Wel kreeg ik van de vrouw des huizes een rondleiding door hun nieuwe gezellige appartementje.
Naast de afgesproken overname van vloeren, horren, een extra schuurtje, en alle mogelijke andere handige dingen, kreeg ik ook nog een droogmolen, een grote parasol, een schattige tuinkast vol uiltjes, een paar tuinkabouters en als klap op de vuurpijl ook nog wat geld terug, waar ik iets voor moet kopen om aan hen te herinneren.

Op de terugweg vond ik in mijn portemonnee nog een bonnetje van swirl, dus tracteerde ik mezelf op een beker met softijs, 5 toppings en daar kreeg ik ook nog slagroom overheen.
En dat alles voor 2,5€
Het was een beetje veel, het was een beetje gek, maar het was wel lekker.

En nu gaat het aftellen echt beginnen.

Troostpoppetje

Net als ik even in de zoveelste dip zit, duwt de postbode met veel kabaal een dikke enveloppe door de brievenbus. Er komt een poppetje uit en een lief kaartje van MrsHteB.
Dit poppetje woont nu in de tas waar alles in zit dat niet kwijt moet raken en af en toe pak ik het even vast.

Sinds donderdag is de koek even op.
Ik doe wel eea op de automatische piloot, maar het gaat erg traag.
Gisteren storte ik bij de voorschouw van de WBV finaal in.
Janken janken janken.
Toch slaap ik al twee dagen ruim 6 uur 's nachts.
Dat is 2x zoveel als de dagen ervoor.

Vanmorgen heeft de fanfare 5 dozen boeken opgehaald voor hun boekenmarkt, dat ruimt weer flink op.
Komende week heb ik 2x hulp, waar ik hartstikke blij mee ben.
En van een afstand blijft R2A me helpen om de boel op een rijtje te houden.
En krijg ik van diverse anderen ondersteunende mailtjes.

Er moet hulp komen voor de tuin.
Het onkruid moet er uit van de WBV.
Ik ben aan het uitzoeken of ik dat via een gemeentelijke regeling kan krijgen.
Maar ja het is weekend dus dat is nog even afwachten.
En anders weet ik het ff niet meer.

En ondertussen leef ik zo.

Verhuismoe

Ik ben een beetje moe.
Nou ja laat dat beetje er maar af.
Heb vannacht wel zes uur slaap gehaald.
Een record in de afgelopen twee weken.

De afgelopen dagen kwam beloofde hulp onverhoopt niet.
Dus heb ik in mijn eentje staan buffelen.
Met het vieze benauwde weer nog eens extra zwaar.

Ondertussen moest ik verhuizers te woord staan.
En trof nogal uitersten.
Zo was er iemand die per telefoon wilde inventariseren.
Alsof ik weet hoeveel kub ik heb?
Kwam een vage nogal onprofessioneel figuur die wel erg snel door mijn huis snelde, nep noteerde en de helft vergat, melden dat ie het wel voor 900 -1300€ wilde doen.
Wat echt godsonmogelijk is.
Deed de allerduurste moeilijk over de (notabene echte verhuizers) dozen die al deels gepakt stonden en bezorgde me een offerte op de dag die ik gezegd had dat het niet kon.
Deed ik het niet in zijn dozen, dan kreeg ik als ik te kort kwam ook geen extra dozen van hen.
Uiteindelijk ben ik in zee gegaan met een bedrijf dat mee dacht, niet moeilijk deed, behulpzaam is en oplossend reageerde.
En ook nog met een redelijke prijs kwam.

Vandaag komt de opzichter van de WBV, maandag krijg ik hulp met kasten demonteren.
En de rest is volkomen blanco.

Gelukkig is het vandaag eindelijk wat frisser.
Maar wat moet er nog veel gebeuren en wat zou ik blij zijn met nog wat hulp.
Want wat ben ik moe.