vrijdag 21 februari 2020

Vrijwilligerswerk is dat wel echt leuk?

Met pijn in het hart heb ik deze week moeten besluiten dat ik stop met mijn vrijwilligerswerk.
Ik heb hier altijd de leuke kant laten zien.
De workshopjes, die ik gegeven heb.
De groep was heel fijn om mee te werken.
Ik ben van ze gaan houden.
Dat maakte ook dat ik het nog lang heb volgehouden.
Waardering kreeg ik genoeg.
Van bewoners, deelnemers, ander personeel, en zelfs van bezoekers van bewoners.
En het aantal deelneemsters van de workshops groeide gestaag.
Men vroeg al weken van te voren: "wat gaan we doen, wat gaan we doen".

Maar vanuit de zorgorganisatie was de communicatie aanhoudend ronduit slordig.
Afspraken werden niet nagekomen.
Ik was altijd de laatste die hoorde als er iets veranderde.
Vaak hoorde ik pas een paar uur te voren dat ik niet hoefde te komen omdat er wat anders georganiseerd was.
Als ik zei dat ik dat toch wel graag wat eerder zou willen weten, kreeg ik te horen dat ik daar maar niet op moest rekenen, want zo zat ze niet in elkaar.
Ze kon geen rekening houden met personen.

In december zou er overlegd worden over de invulling van de workshops, maar daar werd ik niet voor uitgenodigd.
De afspraak was dat ik elke maand een workshopje zou geven, maar in januari kreeg ik een briefje in mijn hand geduwd met 5 data in plaats van 12.
Er werd niets uitgelegd en ook niet gevraagd of die data mij uitkwamen.
Ik moest vragen naar uitleg en kreeg een snauwerig antwoord dat het organisatorisch niet anders kon.
Een week later kwam ik er bij toeval achter dat er 3 van 7 eerste middagen dit jaar al uit vielen.

Bewoners kwamen bij mij met vragen die ik niet kon beantwoorden.
Die snapte er ook niets meer van dat hun vaste middagje steeds vaker niet doorging.

Uiteindelijk heb ik toch maar netjes een schriftelijke klacht ingediend en kreeg als antwoord dat er geen rekening gehouden kon worden met het individu.
Met andere woorden: het is normaal dat ik 52 middagen per jaar in mijn agenda vrij moet houden, maar dat ik niet tijdig hoor wat er uit valt.

Een gesprek hierover met de regionale vrijwilligerscoordinator verliep ook teleurstellend.
Het was een heel gezellig gesprek maar het hele gesprek was doorspekt met hints dat ik maar beter weg kon gaan.
Over de gebrekkige communicatie kreeg ik volmondig gelijk.
Dat was al 20 jaar zo en daar was niets aan te doen.
Daar valt je mond toch van open.

Waardering is fijn,  maar zonder respect kun je niet werken.
En ik heb het gevoel dat ik een jaar blind over drijfzand heb gelopen.
Maar ik vind het wel erg dat ik een lieve groep mensen in de steek moet laten vanwege de manier waarop hun zorgorganisatie met vrijwilligers omspringt.

Wat ik het afgelopen jaar geleerd heb is dat ik in staat ben om workshopjes te verzinnen en uit te werken en dat ik ze kan geven.

En de goede herinneringen kan niemand me af nemen.

De stralende blik van mevrouw A, als ik binnen kwam en haar vriendelijke stem die zei:"wat fijn dat je er bent", waarna ze me om de vijf minuten dezelfde vraag bleef stellen omdat ze steeds het antwoord vergat:
 "wanneer is het weer?"

Mevrouw B, aan wie ik elke week opnieuw kon vertellen dat ik een vriendje heb, waarop ze telkens bij het bekijken van zijn foto riep:
"Oooooh, wat een knappe man".

Meneer C die zo blij was als ik hem fotos van mijn tuintje liet zien.

De breiende en hakende dames uit de aanleunwoningen die het allemaal zelf nog wel konden.

En al die anderen die vaak even aanschoven voor een bakkie en een praatje.


13 opmerkingen:

  1. Dat is een moeilijk en moedig besluit van je! Sneu dat de bewoners (en jij) het slachtoffer zijn van hun zorgorganisatie.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Vooral de bewoners.
      Ze hadden al meer dan twee jaar niemand meer gehad die dit deed.

      Verwijderen
  2. O, wat jammer! Voor jou en voor de bewoners! Ik heb ook de ervaring dat zorgpersoneel soms heel nonchalant is in de communicatie - zo heb ik ooit weken geprobeerd in contact te blijven komen met een meneer bij wie ik - op verzoek van de thuiszorg - op bezoek ging - bleek meneer reeds lang overleden... Je denkt toch dat een organisatie blij moet zijn met vrijwilligers, als aanvulling op hun betaalde werk - vrijwilligers zorgen ook voor de bewoners!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. … En om je vraag in de kop te beantwoorden: Ja, vrijwilligerswerk is wel echt leuk - net als betaald werk wel echt leuk is - maar er zitten ook akelige kantjes aan. Zoals ik zelf de laatste maanden heb ervaren: ik kwam in mijn vrijwilligerswerk dezelfde ongein tegen als ik ook ooit in het betaalde werk tegenkwam...

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. En dan ben je als vrijwilliger rechtenloos.

      Verwijderen
    2. Als betaalde kracht kun je ook niet zoveel doen tegen seksueel geweld op de werkvloer - daar was weinig verschil tussen...

      Verwijderen
  4. Wat jammer dat je op deze manier afscheid hebt moeten nemen van het vrijwilligerswerk.. De bewoners gaan je zeker missen, jammer dat zij (net als jij) de dupe zijn van één persoon. Je hebt een verstandige keuze gemaakt, maar het is natuurlijk geen keuze van je hart.... ik hoop dat je een andere plek/manier vindt waar je weer fijn aan de slag kunt.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Het gaat te ver om het bij één persoon te leggen.
      De organisatie er achter werkt ook zo.
      Al jaren naar men zelf toegeeft.

      Verwijderen
  5. Jammer dat je het zo hebt moeten ervaren! Wel triest dat je dit zo moet meemaken. Hopelijk veranderd er nog eens wat?

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik denk dat er pas wat veranderd als alle vrijwilligers een weekje gaan staken.

      Verwijderen
  6. Wat ongelooflijk jammer... maar helaas een herkenbaar verhaal en ook één van de redenen waardoor ik stopte met vrijwilligerswerk. In jouw geval misschien nog wel het ergste dat men gewoon weet dat het niet klopt, maar dat ze er vervolgens niets mee doen. Triest, vooral voor die mensen die er zoveel plezier aan beleven.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Er zijn in korte tijd al meer vrijwilligers vertrokken om dezelfde reden.
      Op het vrijwilligersmeldpunt staat een lange lijst waarvoor ze mensen zoeken.
      En nog valt het kwartje niet.

      Verwijderen