Op pad en een hoop perikelen

Buddy nam mij afgelopen vrijdag mee naar Den Ham, alwaar pas een nieuwe kringloopwinkel geopend is met de toepasselijke naam TweedeHams.

Een frisse leuk ingerichte kringloop waar de prijzen ook nog leuk zijn.

(Fotocollage geleend van internet)

Ik kocht er een boekje over mijn woonplaats en een paar gewichtjes voor als ik ooit nog eens verder op knap.

Het tochtje voerde ons verder door het altijd mooie landschap naar het Stuw bij Junne, waar ik getrakteerd werd op een ijsje.

En vervolgens genoten we nog even van de al paars wordende heide bij Stegeren.

Buddy gaat mij binnenkort verlaten.

Niet omdat we geen klik hebben hoor.

Maar soms zijn er nou eenmaal privé omstandigheden waardoor dingen anders lopen dan je zou willen.

Maar wat zal ik die toffe uitjes en dat gekke mens gaan missen.

#####

De afgelopen weken waren nogal chaotisch.

Daardoor begint het me toch wel een beetje boven het hoofd te groeien allemaal.

8 maanden aan huis gebonden en zo afhankelijk, dat is nou niet iets waar je altijd vrolijk bij kunt blijven.

Het begon al  dat de beloofde huishoudelijke hulp op het laatste moment weer uitgesteld werd omdat de nieuwe medewerkster toch besloot om niet bij die organisatie te gaan werken.

Kun je je voorstellen hoe een huis eruit ziet waar al 8 maanden niet gestoft en gezogen en uitgebreid gesopt is.

Men moest hierdoor weer een nieuwe sollicitatieprocedure opstarten en daar is nog steeds niets uitgekomen.

Twee weken geleden viel mijn bril in de supermarkt van mijn neus.

Ik had in eerste instantie niet eens door dat ie gebroken was.

Bedacht onderweg naar huis wel dat ik hem thuis even moest oppoetsen, want het keek zo vreemd.

Gelukkig heb ik nog een paar reserve uit de tijd dat je elke twee jaar een bril mocht kopen van de zorgverzekeraar.

Maar die beginnen toch ook wel erg kaal te worden.

Twee dagen later begeeft mijn wasmachine het.

De derde sinds ik hier woon.

Tot mijn verbijstering was het huis waarin de trommel draait een kwartslag verschoven.

Er zou iemand vrijblijvend naar komen kijken, maar die kwam maar niet.

Toen ik bij mijn onvolprezen buurvrouw een was mocht doen, trok ik de deur achter me dicht met de sleutel nog aan de binnenkant in het slot.

Welliswaar had ik een andere sleutel bij me, maar ik kon er met geen mogelijkheid meer in.

Dus ging ik achterom, in de veronderstelling dat ik er daar dan wel in kon.

Maar het dievenslotje zat er nog op.

Paniek.

Ik wist het even allemaal niet meer.

Maar mijn achterbuurman bracht hulp.

M'n slaapkamerraam stond nog open en voor ik het wist was deze bepaald niet jonge man via een ladder in een overdwarse salto door het raam koppeltje gedoken op mijn bed.

En kon ik mijn huis weer in.

Overdwars omdat er een sering voor het raam staat en hij dus de ladder niet recht onder het raam kon zetten.

Petje af voor deze lenige knar.

Ja en wat de wasmachine betreft.

Ik besloot nu toch maar weer eens een echte goeie te kopen.

3 wasmachines in 4 jaar kapot was me echt te gortig.

Dus nu staat er een fraaie bovenlader die loopt als een zonnetje.

Gekocht bij de plaatselijke middenstand een dorp verderop, waar de prijzen gelijk zijn aan die van de grote ketens, maar waar je niet voor elke scheet extra nog weer bij moet betalen.

Zonder extra kosten werd ie binnen twee dagen  bezorgd gemonteerd en afgesteld.

En de man bevestigde wat ik al dacht: de oude was onherstelbaar stuk.

Ondertussen bleek ook nog dat mijn spoed aanvraag voor een aangepaste fiets op wonderbaarlijke wijze verdwenen was.

Kun je je voorstellen dat ik het eventjes helemaal gehad heb?

Ik wil zo graag weer verder kunnen dan de supermarkt om de hoek.

Gewoon zelf ergens naar toe.

Zonder geregel en gedoe.

Uit m'n bed stappen 's ochtends en ter plekke bedenken dat ik even wil genieten van de Vecht, of een ijsje wil gaan halen bij Ekkelenkamp.

Mijn leven weer terug.