Om vijf over negen vanmorgen reed het busje alweer voor.
Nadat iedereen opgehaald was vertrokken we richting restaurant Haarmühle bij Ahaus.
Net over de Duitse grens bij Enschede.
Halfverwege maakte we een stop bij de Markies in Rijssen om wat te drinken.
(Nee Anja, geen gebak dit keer, zo vlak voor de lunch)
Onze arme chauffeur moest er doorheen om de bus op te halen, zodat wij een droog pak konden houden.
Drie kwartier later kwamen we aan bij de Haarmühle, waar het ook zeer nat was.
We werden er gastvrij ontvangen.
En konden er kiezen uit een ruim en betaalbaar menu.
De prijzen liggen over de grens echt een stuk lager.
Mijn keus viel op een gepaneerd hanenrugje met rijst en champignonroomsaus.
Daarbij een flesje Gerolsteiner Sprudelwasser Apfelschorle.***
En toe een bakje chocolademoes met slagroom. 😁
Helaas bleef het regenen en konden we niet nog even rondkijken.
Dus na de lunch ging het al gauw weer op huis aan.
*** Aan Gerolsteiner Sprudelwasser zit voor mij een verhaal.
Toen ik zes en zeven jaar oud was gingen wij twee zomers op vakantie naar Gerolstein.
Natuurlijk brachten we een bezoekje aan de Sprudelwasserfabriek en werd er Sprudelwasser in diverse smaken ingekocht.
En ik vond me dat als klein meisje toch vies.
Zo heeft het zich in mijn geheugen gegrift.
En nu, 55 jaar later vond ik dat ik het Gerolsteiner Sprudelwasser toch maar eens moest herontdekken.
Het was goed te drinken, maar echt enthousiast ben ik er toch niet over geworden.
