Onhandig perkje

Bij mijn schuurtje heb ik een perkje waar ik niet zoveel mee kon.
Er stond nl een keurig haagje omheen.
Maar ik had de grootste moeite om er over heen te klimmen.
Dit voorjaar stalde ik er tijdelijk plantjes die ik gekregen had en die uiteindelijk voor het grote vak bestemd waren.
Door de droogte kwam er van verplaatsen niet veel dus staat het grootste gedeelte er nog.

Maar dat haagje bleef me storen.

Als ik op m'n terras zat zag ik alleen het haagje en niet wat er achter stond.

Vorige week kocht ik bij de supermarkt om de hoek twee druivenstruikjes, die ik langs de pergola wil laten groeien.

Dus besloot ik vast een stukje haag uit te spitten.

Dat ging verbazingwekkend makkelijk omdat de grond eronder gort droog was.

 En binnen een uur lag het hele haagje eruit.

De tuin zag er op eens veel groter uit.
Het perkje moet nog een metamorphose krijgen, maar om het vast wat op te vrolijken haalde ik een lading vrolijke pluimpjes.

Mijn zijtuin is ondertussen veranderd in een woeste pracht.

En het haagje?
Dat krijgt intussen de kans op een tweede leven in de tuin van m'n vriendje.

Loozensche linie

Een paar jaar geleden, toen ik Overijssel nog als vakantieganger bezocht, wandelde ik op een warme dag naar Loozen, waar ik oa de kunstwerken bij de Loozensche linie bewonderde.
Helaas lukte het me toen niet om over te steken met het pontje.

Indirect zorgde deze wandeling ervoor dat ik Anne weer tegen kwam.
Want een foto van één van de kunstwerken werd vorig jaar door Vechtdaltips gebruikt op facebook.
En onder die foto werd keurig mijn naam vermeld.
En die foto zag Anne toevallig.

Zondag besloten we dit mooie plekje te bezoeken.
Dit keer staken we met het pontje over en genoten van het prachtige uitzicht en de bewoners.
Ik raak nog steeds in vervoering van de prachtige luchten in deze regio.
De foto's kun je hier in het groot bekijken.

Op de terugweg stapten we nog even uit bij de Sahara, een zandverstuiving net buiten Ommen.
Dit gebied wordt heringericht.
Er zijn veel bomen omgezaagd en er staan overal stompen.
Het zal wel even duren voor het beoogde resultaat bereikt is.

Toen ik vanmorgen de gordijnen open deed

Ravage

Terwijl ik vannacht in mijn tuintje naar het spektakel in de lucht zat te kijken hoorde ik opeens een vreemd geraas op me af komen.
Ik dacht dat het de regen was dus vluchtte ik snel naar binnen.
Pas vanmorgen hoorde ik dat het om een hevige valwind ging, die een paar straten achter me flinke schade veroorzaakt heeft.

Zo mist een huis in de straat achter me een groot deel van het dak.

Kwamen een paar straten verder van een heel blok honderden dakpannen naar beneden.

De golfbaan ligt bezaaid met afgeknapte bomen, dus zal het ernaast gelegen Ommerbos ook wel flinke schade hebben.

Maar in mijn tuin niets gebeurd, nog geen klaproos afgeknapt.
Zelfs het pas gekregen vogelhuis stond nog keurig overeind.

Ps er blijven schadeberichten binnen komen:

vechtdalcentraal

vechtdalleeft

rtvoost

Ps het blijkt toch geen valwind te zijn geweest, maar twee windhozen vlak achter elkaar.

Het Ommerbos is zwaar beschadigd.

Freubelen met nagellak

Voor het creatief café moet ik kleine workshopjes verzinnen.
Pinterest is een uitstekende bron.
Zo kwam ik glazen potjes tegen die bewerkt waren met nagellak.

De nagellak die ik had staan was knap oud en sommige kleuren wat klonterig.
Maar voor een proefje voldeed het.
Voor het "lood" gebruikte ik van die plakrandjes die voor kaarten maken gebruikt worden.

Tip voor wie het ook eens wil proberen:

Breng de nagellak in dunne laagjes aan en laat elk laagje eerst drogen voor je een volgend laagje eroverheen zet. 

Bult

Langs de Vecht zijn op verschillende plaatsen bulten gelegd.
Gisteravond liepen we vanaf de stuw naar de bult bij Junne.
Bovenop de bult staat een grote bank.
Vandaar zaten we een hele tijd te genieten van het prachtige uitzicht.
Het was er erg stil.
Maar in de stilte hoorden we steeds meer geluiden.
Alle mogelijke vogels.
En kikkers.

Heel in de verte hield een buizerd vanaf een hek de omgeving in de gaten.

De Vecht heeft op deze plek twee stromen.

Aan de tweede stroom landde deze vogel.

We vermoedden een reiger, maar het was te ver om met zekerheid te zeggen.

Ook zagen we nog twee ooievaars.

De koeien in het Vechtdal hebben een goed leven.

Vliegeren

Al eens eerder schreef ik een stukje over het vliegermuseum.
Dit weekend werd er gevliegerd op een nabijgelegen veld.
Dus gingen wij gisteravond even kijken.

Anne en Riks en zijn vrouw  waren een half leven geleden een tijdje overburen, dus dat even werd wel wat langer, want het zijn allemaal gezellige praters.

Mijn vriendje had binnen de kortste keren zelf een vlieger aan de lijn.

Maar ik kan nog steeds niet vliegeren. 

Dat mag hem de pet niet drukken, het was gewoon gezellig.

En er komt vast wel een volgende keer.