Gramsbergen

Het werd duidelijk tijd om even aan de sleur te ontsnappen en zo boekte ik tegen een bescheiden prijsje een midweek op " 't Hooge Holt" in Gramsbergen.
Een groen sfeervol park in Overijssel, op de grens van Drenthe en Duitsland waar de konijntjes vrolijk om je huis huppelen.

Tot mijn verbazing kreeg ik een luxer huisje dan ik geboekt had.
Het was ruim, goed onderhouden en van alle gemakken voorzien.
Ik heb zelden zo ruim gebivakkeerd op mijn budget.

Op de heenweg ben ik even uitgestapt in Hardenberg om een jas, die ik op marktplaats gezien had, op te halen.
Zo'n jas van het type super comfortabel en nooit meer uit doen.

De jas bleek ook nog van mijn favoriete ontwerpster te zijn.
Zoals dat gaat in het oosten des lands zat ik gelijk gezellig aan de thee en het klikte zo dat de verkoopster woensdag weer bij mij op de thee zat en gebak mee bracht.

Dinsdag heb ik, na een uurtje baantjestrekken in het zwembad, me de blaren gelopen door Coevorden, een plaats waar ik 28 jaar geleden al eens was, maar waar ik niets meer van herkende.

Woensdag, was rustdag, gezwommen en  nadat mijn bezoek vertrokken was heb ik nog wat door het gramsbergerbosje geslenterd.
Begeleid door het gekrijs van een onvoorstelbare populatie kraaien die hun nesten in de boomtoppen hadden.
Toch heerste er in het bosje een serene rust.

Donderdag was een mijlpaal dag.
Op de fiets vertrok ik richting Lutten.
Ik wilde een boerderijtje terug zien waar ik 40 jaar geleden in de bedstee geslapen heb, en waar later mijn ouders vaak verbleven als de bewoners in het buitenland waren.

Het was alsof ik terug in de tijd stapte.
Onveranderd stond het huisje nog op het modderige erf.

Daarna ben ik doorgefietst naar "de Lorkeershoeve" ,  een leuk vogelpark, waar ik verliefd werd op de wasbeerhondjes, een heel gesprek had met een oehoe, en liedjes zong met Tommy, een gezellige papegaai.

Op het terras nog even genoten van een goede cappuccinno en heerlijk appelgebak en een poosje zitten kletsen met de vriendelijke eigenaresse.

Op de terugweg heb ik me langs een modderig karrenspoor begeven naar het Gat van Joosten, een zandafgraving net buiten Gramsbergen, waar blijkbaar zelden iemand komt.

Al met al heb ik die dag zo'n 17 km gefietst en dat is meer dan ik in jaren gekund heb.
Ben ik dus stiekum best een beetje trots op.
En om de spieren te ontspannen heb ik erna nog een uurtje relaxed baantjes getrokken en gebubbeld in het zwembad.

Vrijdag, na nog een laatste uurtje baantjes trekken, was de terugreis er eentje van vertragingen en gemiste aansluitingen, maar thuisgekomen stonden twee enthousiaste dametjes me achter de deur op te wachten.

Alle vakantiefotos vind je hier