De perfecte vriend(in)

 Een verhaal over "Sterke" en "Zwakke", waar ik al heel lang eens iets over wilde schrijven.

Ik schrijf dit stukje voor het gemak over vrouwen, maar mannen kunnen het ook, heb ik gemerkt.

Lang geleden legde een zeer ervaren deskundige op het gebied van de psyche van de mens me dit eens uit:

Mensen die op de loop zijn voor hun eigen problemen zoeken vaak vriendschap met mensen die in hun ogen zwakker zijn.

Ze stellen zich dan op als de perfecte vriendin, die altijd voor de ander klaar staat en een grote steun en toeverlaat is.

Daar putten ze kracht uit.

En het leidt ze af van de eigen problemen.

Dat kan heel lang goed gaan, zolang Zwakke zwak blijft lijkt Sterke sterk.

Maar als Zwakke iemand is die wel werkt aan haar problemen, dan komt er een punt dat Zwakke weer in haar kracht komt.

Zwakke pakt de draad van het leven weer op, maar waar ze verwachtte dat Sterke blij voor haar zou zijn, blijkt Sterke tot haar verbijstering nukkig te reageren.

Sterke die haar kracht ontleende aan de zwakte van Zwakke voelt haar kracht (die dus nooit van haarzelf was) wegebben.

Als Sterke dan ook nog geconfronteerd wordt met een eigen nieuw probleem (ziekte, verlies etc) dat niet weg te drukken is, dan zou je in een normale vriendschap verwachten dat Zwakke er dan voor Sterke mag zijn.

Maar dan is Leiden in last, want de rollen omdraaien is onacceptabel voor Sterke.

Vaak verdwijnt Sterke dan al snel uit beeld, op zoek naar een andere Zwakke.

Maar het gebeurt ook dat Sterke vanalles uit de kast haalt om Zwakke zwak te houden.

Volhouden dat Zwakke veel zwakker is dan ze denkt.

Nadrukkelijk wijzen op alles wat er mis is met Zwakke.

Rondvertellen dat het echt niet goed gaat met Zwakke.

Zwakkes goede ervaringen volkomen negeren of bagatelliseren.

Dat kan zelfs hele heftige vormen aannemen, zoals ik vele jaren geledeñ eens mocht ervaren,toen mijn toenmalige Sterke zichzelf geconfronteerd zag met haar eigen problemen.

Weken lang kreeg ik meerdere malen per dag hele scheldpartijen in mijn mailbox.

Mails waarin elke zin begon met: 

"je moet ............ afzweren."

Wel 60 x onder elkaar.

Alles wat ik ooit gedeeld had, waar ik voor stond en in geloofde werd door het slijk gehaald.

Een normaal mens kalmeert na een tijdje.

Maar dit ging echt een hele tijd door.

Toen werd het een poosje stil en na een paar maanden begon ze weer opnieuw.

Een angstige ervaring, zeker als je (zoals toendertijd) maar een paar honderd meter bij elkaar vandaan woont.

Uiteindelijk heb ik moeten dreigen met een rechtzaak voor een contactverbod.

Gelukkig draait niet elke "Sterke" zo extreem door.

Maar ik blijf het verdrietig vinden als "vrienden" afhaken omdat het goed met je gaat.

Ook voor hen zelf.