Na meer dan 400 kilo jojo-en en een strijd van meer dan 25 jaar was het genoeg.
Maar jezelf accepteren mag niet in deze maatschappij.
De vooroordelen tegen dikke mensen zijn legio.
We zijn de enigen waar de waar de antidiscriminatiewet niet op van toepassing is.
Ik ben nu een jaar of 12 stabiel dik en het is een zegen.
Niet meer constant in gevecht met je lijf.
Niet meer 5 garderobes tussen dikker en dunner in de kast.
Niet meer doorslaan van BED naar Orthorexia en weer terug.
Je geld en energie in leuk dingen kunnen steken.
Lol hebben in 3x in de week sporten zonder de druk van de weegschaal.
Maar dat wil niemand horen.
Immers iemand die dik is is zwak, lui, gemakzuchtig, heeft geen ruggengraat en vooral een heel verkeerde mentaliteit.
Dat ik gewoon een aardig mens in kutomstandigheden ben, dat hoort en ziet men liever niet.
Terwijl mijns inziens de oplossing niet ligt in het zoveelste dieet, maar in het oplossen van de kutomstandigheden.
Als je je geliefd weet zoals je bent, je gewaardeerd wordt, je talenten gezien en gebruikt worden, ipv dat je dag in dag uit al bij voorbaat veroordeeld wordt op alleen je buitenkant, dan zou de wereld er heel anders uit zien.
En dan lees je een artikel van een huisarts die wakker wordt.
Maar daar wordt weer een negatieve titel boven gezet.
Want wij zijn niet verloren.
En de strijd opgeven geeft ruimte voor bevrijding.
Niet meer die constante veel te hoge druk die op dikke mensen gelegd wordt.
Wat zou dat een verschil maken.
Ga van ze houden ipv ze te verguizen en hun wereld zal veranderen.
Verander het negatieve beeld dat neergezet wordt over dikke mensen.
Ga zien wie ze echt zijn.
http://demonitor.ncrv.nl/overgewicht/huisarts-geeft-strijd-op-mensen-die-nu-obesitas-hebben-zijn-een-verloren-generatie
(Overigens is mijn tante, die het grootste gedeelte van haar leven mijn formaat had inmiddels 92 en
Hoe het is om 'dik' door het leven te gaan, dat weet ik niet. Ik kan alleen proberen me voor te stellen hoe het moet zijn. En hoe moeilijk het moet zijn wanneer je op je buitenkant veroordeeld wordt door vreemden. Waarom doen mensen dat toch? Waarom laten ze een ander niet in hun waarde? Wat is eigenlijk hun probleem???
BeantwoordenVerwijderenIk wens je sterkte..... het mooie in blogland is dat het er niet toe doet of je bruin of wit bent, of je dik of dun bent, of je rijk of arm bent, of wat dan ook. Dus blijf maar lekker blogger. Gezellig!
Groetjes weer
Je moet doen waar je je gelukkig bij voelt, dat is het belangrijkste. Anderen weten het toch altijd beter.....! Ik wens je alvast een gelukkig 2017!
BeantwoordenVerwijderenAl die ver- en vooroordelen lijken me inderdaad niet makkelijk. Des te mooier vind ik het om te lezen dat je het zelf wel geaccepteerd hebt. Wat je zelf al schrijft; wat is er nou eigenlijk belangrijker?
BeantwoordenVerwijderenVolgens mij ben je een hartstikke leuk en lief mens en dat is waar het uiteindelijk om gaat. Verder sluit ik me graag aan bij het laatste zinnetje van Marjan ;-)
Fijne jaarwisseling alvast, lieve Marlien!
Liefs,
Lilian
Gewoon je eigen hart volgen, en laat de mensen maar kletsen, belangrijk is dat je zelf goed in je "vel" zit .als jij je er maar goed bij voelt!
BeantwoordenVerwijderen