Gisteren liepen we van de kerk in Vilsteren naar het stuw en weer terug.
Een wandeling van pakweg 5 km.
Voor Anne en peulenschilletje, voor mij een mijlpaal.
Het was koud maar de zon scheen en de wolkenlucht was prachtig.
Net als het landschap.
Bij het stuw aangekomen, schuifelde ik voetje voor voetje veilig achter Annes brede rug op het smalle bruggetje over de sluis naar de overkant.
Hoogtevrees blijft een lastig ding.
Bij het stuw zelf werd het me te machtig, dus bleef ik op de kant.
Op de terugweg zagen we een wonderbaarlijk fenomeen.
De wolken leken langzaam naar beneden uit elkaar getrokken te worden.
Ik heb nog nooit zo iets gezien.
Zou het met de bloedmaan te maken hebben gehad?
Hier vindt je alle fotos
Wat een mooie foto's heb je gemaakt. Prachtig!
BeantwoordenVerwijderenPrachtig verslag van een huzarenstuk van je. Applaus! En wat een vreemd verschijnsel met de wolken!
BeantwoordenVerwijderenSamen loopt het toch een stuk gezelliger dan alleen en er worden grenzen verlegd!
BeantwoordenVerwijderenGeen idee wat er met de wolken aan de hand was, maar het ziet er in ieder geval schitterend uit!
Een prachtige wandeling, een hele prestatie van je! En wat een mooie foto's heb je gemaakt, van die bijzondere wolken!
BeantwoordenVerwijderen