Pompeus maar oh zo comfortabel

Soms tik je een meubelstuk op de kop voor het leven.
Zo gaan mijn boekenkasten al dertig jaar mee.
En soms wil het maar niet lukken.
In mijn vorige woonplaats was het pas bij de tiende salontafel raak.
Eentje fungeert nog als bijzettafel, één werd een kastplank en de andere zeven gaf ik weer door.
Nu heb ik zelden meer dan een tientje aan een tafel uitgegeven en waren de meesten gratis.
Dat houdt het spelen leuk.

Met mijn verhuizing kocht ik een tweedehands bankstel dat absoluut niet zat en dus na een tijdje vervangen werd door een fijne bank en zwart leren stoeltje van de dichtsbijzijnde kringloop.
Wijze raad bij de kringloop: koop nooit een bank als je moe bent, want dan zit alles lekker.

Bij een andere kringloop kocht ik een blauwe stoel die een wat vreemd model had, erg lekker zat, maar bij aankomst onherstelbaar kapot bleek en dus weer terug ging.

Tijdje later kreeg ik een schattig rood draaistoeltje cadeau, staat perfect bij de rest, maar heeft een hele lage rugleuning en is dus alleen geschikt voor actieve zit.

Paar weken geleden kwam ik twee gratis leren relaxstoelen tegen, die ik liefdevol gunde aan m'n vriendje, die ook nog aan het inrichten is.
Maar ze brachten me wel het verlangen om op zoek te gaan naar iets luis.
En die vond ik dus dit weekend in deze enorme blauw leren stoel die vast van dezelfde mode was als die eerste blauwe.
En ook gratis.
Een beetje erg pompeus, maar oooooooh zo comfortabel.
De rugleuning kan ook nog achterover, maar dan past ie niet meer op de foto.

Ik heb maar één probleempje.
Hij zit zo lekker dat ik er niet meer uit wil.