Broertje dood aan gordijnen maken

 Vandaag moest ik tot twee keer toe door de stortregen fietsen.
Vroeger had ik van die handige zelfgemaakte beenkappen met elastiek onder en bovenaan, die ik over  broekspijpen heen trok.
Maar die zijn in de loop der tijd zoek geraakt en ik ben nooit meer ergens een goed soepel stuk waterdicht textiel tegen gekomen.
Dus mijn spijkerbroek was tot aan mijn knieën drijfnat.

Ook werd ik nog bijna van m'n sokken gereden door een auto die te kort door de bocht ging.

Thuis maar gauw iets warms en comfortabels aangetrokken.

Het lijkt wel herfst.

Ik heb vanmiddag mijn eerste gordijn opgehangen.

Hij moet nog gezoomd, maar heb het vast met veiligheidsspelden vast gezet.

En natuurlijk schoot bovenaan de eerste haak los, nadat ik de trap weer opgeborgen had.

Ze zijn me verkocht als verduisteringsgordijnen, maar dat zijn ze duidelijk niet.

Gelukkig heb ik er nog luxaflex achter.

Ze zijn moeilijk te fotograferen zo voor het raam, maar de kleuren zijn zoals op onderstaande foto:

Deze gordijnen had ik oorspronkelijk gekocht voor de huiskamer, maar vorig najaar kwam ik de blauwe van foto 3 tegen.

En die zijn wel verduisterend, dat is voor een raam op het zuiden toch wel heel fijn.

Ook die zijn nog met veiligheidsspelden gezoomd hahaha.

En de vrolijke geruite maken mijn rommelige hobby/eetkamer gezelliger.

Voor het tweede gordijn moet ik de halve kamer leeghalen om erbij te kunnen.

De gordijnen waren zo lang dat ik genoeg stof over houd om dubbele gordijntjes voor de raampjes in de bijkeuken te maken,  waar 's zomers de zon halfverwege de middag tot laat in de avond vol op staat.