En dan was het opeens al weer donderdag en ging ik voor de laatste keer zwemmen.
Ik nam er afscheid van de vriendelijke vaste bezoekers.
Het weer was gelukkig wat milder dan de hitte van de eerste dagen.
In zo'n stacaravannetje wordt het al snel knap heet.
's Middags fietste ik naar de Oldemeyer plas.
Daar was ik in het begin van de Pandemie al eens met Anne.
En ik wilde het graag nog eens terug zien.
Vanuit Ommen is het nog te ver voor me om even op en neer te gaan.
Het was heerlijk weer voor een fietstochtje en al gauw reed ik onder de bomen van Boswachterij Hardenberg.
Bij de plas aangekomen moest ik twee van deze bruggen over.
De balken waren bij de bouten behoorlijk uitgesleten, dus het maakte flink kabaal.
Brrrr niet fijn.
Het waren ook nog hoge smalle bruggen en daar ben ik nooit zo'n held mee.
Voor wandelaars, maar aangezien mijn fiets onder de regels voor scootmobielen valt mag ik daar ook op.
Er waren niet veel mensen, maar een constant gedreun dat van vlakbij leek te komen maakte dat ik het toch al gauw voor gezien hield.
Echt jammer, want het is er zo mooi.
Google navigatie raakte ook van slag en ik bleef maar rondjes rijden om vervolgens weer bij de plas te eindigen.
Uiteindelijk stuurde hij me via een langere route toch nog terug naar huis.
Een paar kilometer verderop kwam ik langs een serie vakantieparken.
Eén daarvan stond vorige week nog in m'n top drie.
Een klein familiepark, waarvan de buurparken opgeslokt zijn door Cap Fun.
Ik had al op internet gelezen dat Cap Fun veel herrie maakt.
Daarom schrapte ik dit park van mijn lijstje.
En inderdaad, daar kwam nu ook het gedreun vandaan.
Horen en zien verging je toen ik er langs fietste.
Je zal er maar naast wonen.
Gelukkig kwam toen toch nog de Kleine Belties in het zicht en kon ik mijn vermoeide pootjes weer lui uitstrekken.
Mijn avondeten bestond uit gezonde en minder gezonde restjes.
In de loop van de avond pakte ik ook al het meeste weer in.
Naar schatting zeker 10km op de teller, die ik niet heb.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten