Soms knalt het er opeens weer zo heftig in.
Vanavond kregen we tijdens de koorrepetie een mooi nieuw lied.
Het kwam me in eerste instantie totaal niet bekend voor.
Toen we het gingen instuderen bleek het me wel heel vaag bekend.
Dus ik had het te druk met noten en tekst om op gevoelens te letten.
Maar eenmaal in het donker op de fiets kwamen de niet te stuiten tranen,
Zou dat ooit nog minder worden?
Moet het minder worden? Waren het tranen om Anne, of om de toestand in de wereld? En maaken?t dat veel uit? Verdriet hoort toch ook bij het lev
BeantwoordenVerwijderenIk heb lang geleden geleerd om de toestand van de wereld niet meer op mijn nek te nemen.
VerwijderenDat betekent niet dat het me onbewogen laat, integendeel, maar ik neem het niet meer mee naar huis.
mmm, ik zie nu dat ik wel een heel raar berichtje tikte, met mijn warrige hoofd - maar gelukkig begreep je het... "De toestand in de wereld" is wat mij betreft de wereldpolitiek, mijn eigen welbevinden, en / of het gebrek daaraan, het verdriet van mijn naasten.... Het kan ook zijn: ik heb het nu goed, en nu mis ik mijn geliefde extra!
VerwijderenDit lied is sowieso al heel emotioneel. Laat je gevoelens en tranen maar stromen hoor, daaruit blijkt liefde en die verdwijnt niet...
BeantwoordenVerwijderenGewoon een keer je laten gaan. hoort erbij, en lucht soms op...
BeantwoordenVerwijderenMuziek opent deuren in een mens....
BeantwoordenVerwijderenEen mooi lied, en ik snap dat het je emotioneert.
BeantwoordenVerwijderen