Ik ben nu halfverwege de kuur en ik draai een stevige dip in.
Ik weet dat het een bijverschijnsel is van de Prednison, maar zo voelt het natuurlijk niet.
Het lastige van een ziekte die zelf geen pijn doet is dat je ook nix voelt, waardoor je het steeds vergeet.
Ik zie blurrie, hoor niet goed, mijn nieren doen regelmatig flink au en ik ben moe, hondsmoe.
Kan bijna niet hobbyen, want ik zie het niet.
Maar toch probeer ik af en toe wat te doen, anders wordt ik helemaal zot.
En als dan de karnemelk spontaan over m'n kleren spuit, omdat ik even vergeet dat ik iniminislokjes moet nemen en met mijn andere hand m'n lippen tegen elkaar moet klemmen, dan spuiten de tranen uit m'n ogen mee en heb ik het even helemaal gehad.
Het voelt zoooo oneerlijk.
Een week geleden realiseerde ik me dat ik dit jaar heel weinig ziek geweest ben voor mijn doen en een dag later stort de boel compleet in.
Nee ik hoef geen goeie raad.
Ik voel me gewoon even heel kl**** hier in m'n eentje hangen op een stoel.
En dat mag er zijn.
Wie daar niet mee om kan gaan, die leest het maar heel gewoon heel even niet.
Geen goede raad, maar wel medeleven. En natuurlijk mag je verdriet er zijn. Dikke knuffel xxx
BeantwoordenVerwijderenHet is gewoon kut met peren als je je zo voelt en zoveel moeite moet doen om de gewone dingen te doen. Erover schrijven kan helpen. Sterkte in ieder geval
BeantwoordenVerwijderenIk gebruik altijd een lage dosis prednison (tegen jeuk) en lees in de bijsluiter dat je juist opgewekter er van wordt.
In mijn bijsluiter staat dat het twee kanten op kan.
VerwijderenMijn vader werd er ook depressief van.
Dus het is geen kwestie van juist.
Het kan allebei
Wat ellendig voor je. Ik hoop echt dat het beter gaat met je.
BeantwoordenVerwijderenBeste Marlien, wens je sterkte en hoop dat je je gauw beter mag gaan voelen. Zou je een kaart willen sturen, maar geen adres natuurlijk. Hou je taai.
BeantwoordenVerwijderenGroet Merel