Het was niet pet in Petten

 Eindelijk kon ik dan weer eens mee met  Uitbus Vechtdal.

Ik had me voor dit uitje van het Nationaal Ouderenfonds al lang geleden opgegeven, maar het was nog even spannend of mijn bilspier tegen deze tijd weer voldoende hersteld zou zijn.

Een week geleden kon ik besluiten dat het er goed uit zag.

Maar zaterdag kreeg ik verkramping  in de spier ernaast, die de afgelopen weken natuurlijk overwerk had gedaan.

Gelukkig was dat geen reden om niet mee te gaan.

Dus stond ik gistermorgen, met kussentjes ter ondersteuning en paracetamollen tegen de evt pijn, in alle vroegte al klaar voor de Uitbus.

Die reed even voor half 8 al voor.

Ik was de eerste die opgehaald werd.

Het kostte een uur om de andere zeven passagiers in de regio op te halen.

Daarna kon de reis aanvangen.

We reden via Lelystad en over de Markerdijk.

35 jaar geleden ben ik weleens over die dijk gereden.

In mijn herinnering erg smal en best spannend.

Nu een echt mooie route, om van te genieten.

Om half twaalf kwamen we, met enige vertraging wegens wegwerkzaamheden, aan bij restaurant "Zee en Zo" in Petten.

Er kwamen nog heel wat groepen uit verschillende delen van het land, dus het was een af en aanrijden van busjes.

Die mochten ons, via een betonweg, dicht bij het restaurant afzetten.

Waarna de busjes weer terug moesten naar het parkeerterrein en de chauffeurs een hele klim (80 treden) naar beneden moesten maken.

We werden eerst binnen ontvangen met koffie/thee en een gebakje.

Wie wilde kon daarna even het strand op of buiten op het terras zitten.

Ondanks dat het maar 15° was, was het heerlijk buiten.

De zon scheen, het was droog.

Om één uur kregen we een lekkere lunch met broodjes en soep.

En na de lunch namen drie vrolijke jongemannen me met de strandrolstoel  mee het strand op.

Vanwege de spier mocht ik nog niet op een onstabiele ondergrond lopen, vandaar deze mooie oplossing.

Om half drie moesten we helaas alweer afscheid nemen.

Dag strand, dag Hondsbosschezeewering, dag zee, dag NOF medewerkers en vrijwilligers, dag personeel van "Zee en Zo".

Bedankt voor deze fijne uurtjes.

 

Op de terugweg maakten we nog even een korte stop bij La Place bij 't Harde.

En toen kwamen we zo'n 20 km voor Zwolle toch nog in de file terecht.

Ik was om half acht weer thuis, waar ik werd opgewacht door een luid mekkerende Lolo.

Ik kon haar door twee deuren horen.

Altijd fijn dat ze blij is dat ik er weer ben.

Hoera eten!

Nb als je op de tekst in een andere kleur klikt dan kom je op de daarbij behorende site.

Bij mij zijn die tekstjes oranje, bij sommige mensen zijn ze groen.