Uit het leven van een dikzak

Ze gaat naast haar zitten.

Met zuur samengetrokken lipjes bekijkt ze haar van top tot teen.

"Ben jij altijd ZO geweest?"; zegt ze op afkeurende toon.

"Ik weet wat voor jou"; zegt de man vanuit het niet: " elke dag ontbijten met een kop zwarte koffie en een peer. Daar val je me toch van af".

"Zou je niet eens wat aan je gewicht doen?; zegt de weekend dokter die haar niet kent en waarbij ze  voor iets totaal anders komt.

Haar trike heeft een euvel en de monteur die komt kijken wijt het gelijk aan haar gewicht.

Hij vind dat hij het niet hoeft op te lossen en dat ze het maar heeft te accepteren, als ze niets aan haar gewicht wil doen.

Een graatmagere man die hetzelfde euvel met z'n trike had geeft haar een eenvoudige oplossing en het probleem is nooit meer teruggekomen.

Er is iemand jarig en er word getrakteerd: " ach ja voor jou maakt het toch niets meer uit", zegt de slanke vrouw terwijl ze een grote hap uit haar gebakje neemt.

"Zou je het nou wel doen?"; zegt een ander: "je bent al dik genoeg".

In de supermarkt pak ze wat lekkers voor het weekend.

"Heb je nog niet genoeg gevreten?" ; zegt de onbekende naast haar  terwijl ze zelf haar karretje vol stouwt met chips.

De overbuurvrouw biedt aan dat ze mee mag rijden als het regent.

Maar als ze haar bij de volgende regenbui appt dan krijgt ze te horen dat het niet door gaat.

 "ik heb een leaseauto, ik durf het niet aan".

En als ze dan nat op de gezamelijke bestemming aankom: "het viel wel mee met de regen he! Fijn dat je het snapt!".

Ze is nieuw bij de sportrevalidatie om te werken aan  de schade die ze opgelopen heeft door wondroos: "jaaaa zegt"; een vrouw: " jij komt hier om af te vallen, wij komen hier voor onderhoud".

"Wát!!!! sport jij drie keer in de week?"; zegt de man verbijsterd terwijl hij haar vol afkeer bekijkt.

",Moet je dat zien"; brult het pubermeisje naar haar vriendin: "dat is toch niet normaal, zooo dik".

"Had je maar een vent"; zegt de huisarts, als haar lijf ondanks streng lijnen na 35kg gewichtsverlies weigert om nog meer los te laten: "Dan werd je vanzelf wel dun".

In de trein houd een vrouw haar met een grote smile een Herbalife tas voor de neus.

Een "vriend", ziet haar nooit staan in het openbaar.

Achteraf verontschuldigd ie zich telkens weer, dat ie haar te laat zag.

Van anderen krijgt ze te horen dat ie rondverteld niet met zo'n vetzak gezien te willen worden.

Zomaar een handjevol opmerkingen van de duizenden opmerkingen die ik het grootste deel van mijn leven al aan moet horen overal waar ik kom. 

Al deze mensen kennen mijn achtergrond niet.

Ze kennen mijn ziektebeeld niet.

Ze kennen mij helemaal niet.

Ze weten niets van het jaren lange gevecht dat ik geleverd heb  om er uit  te zien, zoals zij vinden dat ik er uit moet zien.

En wat een verdriet ik gehad heb toen ik moest accepteren dat dat nooit meer zou gebeuren.

En hoe opgelucht ik was toen die strijd voorbij was.

Ik weet dat ik me niet hoef te schamen voor mezelf.

Dat ik trots op mezelf mag zijn.

Ik laat me niet weerhouden om de dingen die ik wil doen te doen, zoals zwemmen of een knalroze cupcakejurkje aantrekken.

Ik verdom het om me nog langer te verdedigen tegen al die mensen die me, zonder enige voorkennis, veroordelen.

Ik ben niemand een verklaring schuldig.

Maar ik zou zo graag eens ergens gewoon binnen willen komen zonder afkeurende blikken en kritiek op mijn lijf.

Er zijn zoveel leukere onderwerpen waar je het met mij over kunt hebben.

Aan die mensen die altijd kritiek hebben op dikke mensen, wil ik vragen om je eens voor te stellen hoe jij het zou vinden als je dag in dag zo behandeld zou worden

Misschien kun je de volgende keer eens tot tien tellen voor je wat zegt?

Ps: ooit vroeg een leerling me, tijdens een schoolkamp, of ik met hem van de glijbaan wilde in het zwembad.

Natuurlijk deed ik dat.

Hij ging eerst en beneden aangekomen stond ie me met een grote grijns op te wachten.

"Juf, ik wilde zoooo graag zien hoe hoog het water opspatte".

Ik moet nog steeds lachen als ik aan die guit denk.

Dat is acceptatie.

Van hem.

En van mij.

Nou jij.