Terwijl ik bezig was met de Chocolate Factory, kwam dit pakket langs op marktplaats.
Ik heb nog een verlanglijstje bij Buildiy, maar die zijn allemaal tijdelijk uitverkocht.
Dus liet ik me, voor een klein prijsje, verleiden.
Een mens moet toch wat te doen hebben.
En dit ziet er wel vrolijk uit.
Tot mijn schrik moet er in dit pakket veel geverfd en erg dun papier geplakt worden.
Vol goede moed begin ik.
Dit pakket werkt duidelijk anders dan de andere pakketten.
Het doet me denken aan de Action pakketjes.
De onderdelen zijn niet genummerd en de uitleg hapert nogal.
Het triplex is heel erg dun.
Het eerste zet ik het trappetje in elkaar.
Dat is een makkie.
Het gele kastje was helaas al in elkaar gezet.
Het onderst laatje hoort open te kunnen, maar dat kan het niet.
Als ik de onderdelen van de koepel losgehaald heb en heel voorzichtig schuur, breekt de middelste ring in stukken.
Daar komt de balsalijm goed van pas.
Alle onderdeeltjes moeten in de verf gezet worden.
De verf is slecht dekkend en lang niet zo fris groen als op de fotos van het pakket.
Afijn, toen ik de hele middag iedere keer weer een laagje verf had opgebracht en weer had laten drogen, brak de ring weer en ook een tweede ring begaf het.
Ze waren ook zo extreem dun en van waaibomenhout.
Ik ga dus een ander dak verzinnen.
(Ik zal wel moeten 🤪)
De volgende middag voel ik de wanhoop toe slaan.
Ik kan geen enkele logica ontdekken in de volgorde van werken in de handleiding.
Uiteindelijk besluit ik gewoon te beginnen met wat ik op het eerste gezicht wel herken.
De vloeren moeten op triplex geplakt.
Ook hier weer onlogica.
Ik heb twee vellen met papieren onderdelen.
In het ene vel zijn ze keurig gestanst.
Het tweede vel moet je zelf uitknippen.
Dan zet ik de toegang in elkaar.
Ook hier weer onduidelijkheid.
Op de ene foto is alles geel en wit.
Op de andere foto is geel opeens groen en wit is blauw.
De groene deur had ik de vorige dag al geverfd.
En ik besluit de ramen gewoon blank hout te laten.
Ook heb ik op de deur het fantasiebeslag weggelaten, dat is zo niet "op z'n Marliens".
Wel moet ik op zoek naar een deurknop.
Vervolgens zet ik nog even het bedje in elkaar.
Ik heb geen puf meer voor het beddengoed.
Is ook niet zo verstandig met handen vol lijmresten.
Dag drie pak ik vol goede moed de draad weer op.
Op de bijlage ontdek ik alsnog de nummers en de verfhandleiding
Ik heb al besloten die laatste niet volledig te volgen.
Zo vind ik bv houten plafonds mooier.
Ook kloppen de opgegeven kleuren niet.
De rode verf is toch echt bruin.
De zwarte verf op de trap is zowaar vrijwel in één keer dekkend.
Ondertussen heb ik ontdekt dat verven op een oude krant niet handig is.
Dat plakt vast 🥴.
Maar een Milka wikkel werkt prima.
Ik vind het geklieder met verf echt tien keer nix.
Als ik even een proefopstelling maak, dan wordt ik daar toch wel weer iets vrolijker van.
Daarbij moet ik wel de handleiding achteruit volgen 🤭.
Dag vijf neem ik het besluit om onderaan te beginnen en naar boven toe te gaan werken.
Dat wordt wel een heel gezoek door de handleiding, maar dat werkt voor mij logischer.
Als ik wat vergeet kom ik het (hopelijk) vanzelf weer tegen.
De verf die erbij zit is veel te weinig om de basis te schilderen, dus diep ik een hele oude fles acrylverf uit mijn kunstschildersperiode uit de kast.
En dat pakt gelukkig goed.
De koker zit nu nog in beschermfolie.
Maar zo kan ik de toch wel kwetsbare opbouw veiliger laten staan.
Dag zes leg ik de elektra aan.
Drie lampjes, hoe moeilijk kan het zijn?
De lamp in de slaapkamer maak ik een stuk lager ivm het verlaagde plafond.
3 frusterende uren, met veel ingehouden lelijke woorden, later zit alles eindelijk op z'n plek.
De bedrading is ongelofelijk dun en zwak.
En de manier waarop je de draadjes aan de ledjes moet maken is ronduit provisorisch.
Ik heb de boel versterkt met tapejes die ik nog over heb van de electra van de Book Nooks.
Ook vind ik de bedrading monsterlijk zichtbaar overal.
Gespannen druk ik de schakelaar opzij.
En ........... er gebeurt helemaal niets.
.
Omdat ik inmiddels erg licht in mijn hoofd ben van het voorover zitten, de tinnitus hevig opspeelt en mijn ogen tranen besluit ik om er een nachtje over ga slapen of ik al die draden er maar weer uit vis.
Dan maar geen licht en wel netjes.
Dag zeven bedenk ik om het met andere batterijen te proberen.
De meegeleverde knoopcellen hebben een datum van januari 2021.
Maar als ook dat geen oplossing biedt, gaat alles er rigoreus weer uit.
Wel check ik tijdens het ontmantelen of ik nog ergens een foutje kan ontdekken, maar alles is toch echt juist aangesloten.
De plafonnière op de eerste verdieping lijm ik tegen het plafond.
Van de staande lamp op zolder maak ik een tafellamp.
Dan schilder ik nog even het kelderdeurtje blauw en lijm het op z'n plek.
En ook de flagstones plak ik op hun plaats.
Dag 8 neem ik pauze.
Dag 9 geef ik het kelderluikje een knop.
Ik zet de bank, het nachtkastje (voor zover mogelijk), het zolderluik en nog een luik, waarvan ik nog niet ontdekt heb waar het hoort, in elkaar.
Dat laat ik eerst goed drogen, voordat het geverfd zal worden.
De stuiver heb ik erbij gelegd om te laten zien hoe verschrikkelijk priegelig dit is.
Later die dag krijg ik het lumineuze idee om eens in mijn voorraad dekseltjes te duiken.
Daarin vind ik er twee die ongeveer passen.
Een zwarte die echt heel erg fout de sfeer doodslaat.
En deze rode, die net iets te ruim is, maar dat is op te lossen.
Dag 11 slaap ik een gat in de dag.
Zelfs Lolo 😽 maakt me niet wakker.
Dag 12 maak ik een bijzettafeltje, schilder het, plus de bank en het bovenblad van het nachtkastje.
De rest van het nachtkastje en het luikje bleken niet helemaal goed verlijmd, dus die moesten opnieuw.
Dag 13 geniet ik van het mooie weer.
Dag 14 priegel ik weer verder.
Ik verhoog het deksel, zodat het bed iets meer ruimte krijgt en breng een eenvoudige versiering aan van onderdelen die het overleefd hebben.
Zo vormt het m.i. meer een eenheid.
Het luikje en nachtkastje zijn ook af.
Voor de vaas staat een piepklein plantje in pot.
Dat gepriegel is echt zenuwslopend, blaadjes van 3mm plakken op steeltjes van ijzerdraad..
Ik heb ander draad gebruikt dan voorgeschreven, dit was van zichzelf al groen.
In de grote vaas heb ik ook eea dat over was van de Actionkastjes gelijmd.
Dat maakte het een stuk eenvoudiger.
Het kruipt echt vooruit voor mijn gevoel.
Dag 15 plaats ik het luikje dat nergens naar toe gaat.
De trapleuning blijkt niet te passen dus pas ik hem aan en zet de gele kast iets meer op zij zodat ik hem daar aan vast kan lijmen.
Het bankje krijgt een dekentje voor het op z'n plek gelijmd wordt.
De bloemvaas op het tafeltje zet ik wat meer op zij vast.
Op zolder zet ik het plantje op het nachtkastje, waarbij prompt weer een pootje los komt.
De zwarte trap naar zolder lijm ik op z'n plek.
De leuning van de andere trap wordt bedekt met bloemen.
En dan is er ook nog dat witte konijn, waar ik nix van snap, maar die toch maar een gaatje op vult.
Zou dan toch het einde in zicht komen?
Ik heb nog zoveel onderdelen over, waarvan ik sommige nog steeds niet heb kunnen terugvinden in de beschrijving.
De fotos zijn klein en overvol.
Dag 16 naai ik het beddengoed in en aan elkaar.
Volgens de beschrijving moet je het lijmen, maar dat is mijn handwerkers eer te na.
Ik gebruik alleen wat lijm om het in het bed te plakken.
Dag 17 plak ik iniminiboekjes en maak een krukje en geef ze een plekje.
En dan, op dag 18, is toch eindelijk de grote dag aangebroken.
De tuin wordt aangekleed.
Ik zie het gepriegel met 3mm grote bloemetjes echt niet meer zitten, dus zoek ik ook nog het eea uit m'n restantendoos om de tuin aan te vullen.
18 uur aan gewerkt.
En dan is het toch echt klaar.
Wie het hele relaas gelezen heeft begrijpt wel, dat ik nu tot de conclusie gekomen ben dat dit echt niet mijn ding is.
Toch ben ik uiteindelijk best te vreden met het "op z'n Marliens"e eindresultaat.
