Op 't pontje

 Het was droog, en het leek niet te warm.

Ik moest nodig eens naar de flappentapper, dus ik besloot er een rondje Ommermars aan vast te knopen.

Daar was ik vorige maand ook al, maar het is net zo'n rondje voor als je weinig puf hebt en toch ff van de natuur wilt genieten.

Het leuke fietsbankje was al bezet, dus ik fietste een klein stukje door, naar het eerstvolgende bankje.

En daar had ik tot m'n verbazing een veel mooier uitzicht.

Terwijl ik daar zat, kwam die aardige man, die er voor gezorgd heeft dat ik dit voorjaar met Lolo en fiets op vakantie kon, langsfietsen met z'n vrouw op haar driewieler.

Die vertelden me dat het Varsener Pontje, wel makkelijk toegankelijk is voor mn trike.

Ik was daar vorig jaar al eens wezen kijken, maar toen was ie stuk.

Dus fietste ik lekker nog een stukje door.

En het bleek inderdaad heel makkelijk om het pontje op te komen.

Alleen het toegangspad is aan beide zijden erg smal.

Aan de overkant stond een lange rij vakantiegangers te wachten.

Die moesten met veel hilariteit een stukkie inschikken voor me, anders zou ik het smalle pad afgeduveld zijn.

De weg terug naar Ommen viel wel wat tegen.

Ik kwam nergens een bankje tegen en mijn spieren begonnen te protesteren.

Dus terug in Ommen zeeg ik toch nog maar een poosje neer op de grote bank op de brug, voordat ik de laatste loodjes aflegde.

Al met al 13 km gemaakt.

Dezelfde afstand als naar het stuw, maar daar zit ik dan een paar uur voordat ik weer terugfiets.