Gewoon in m'n voortuintje

Een monster steekt de kop op en andere zaken

Een paar maanden geleden kreeg ik een stek van een Mammoetblad (Gunnera).
Een nazaat uit de tuinen van Ada Hofman.
Het was een enorme homp.
Maar er gebeurde niets mee.
Tot ik een paar dagen geleden iets griezeligs zag dat binnen een paar dagen al zo groot als mijn vuist met onderarm werd.
Hoewel hij volgens alle gegevens een natte omgeving nodig heeft, steekt ie toch de kop op in mijn droge tuintje.
Ik ben benieuwd hoe dat gaat aflopen.
Één blad kan wel 1,5m groot worden.

De rest van mijn achtertuin begint na de regen van de laatste dagen ook uit te barsten.
Op de kale plekken heb ik allemogelijke zaden gestrooid die na de regen eindelijk tevoorschijn beginnen te piepen.

Ik heb een goede plek voor de tractorband, die ik een tijdje geleden kreeg, gevonden en mijn fonteintje er in gezet.
Van iemand een paar straten verderop kreeg ik verse tuinaarde die ze te veel hadden besteld.
Daarmee kan ik mooi de band vullen.
Het was wel een hele klus om het in mijn fietskarretje thuis te krijgen.
Maar ik heb het, zoals met alles, in mijn eigen tempo gedaan.
Stapje voor stapje kom je er ook.

Mijn tuinfotos 2019

Bloemschikken

Daar heb ik nog weinig ervaring mee.
Ooit maakte ik een kerststuk waar ik reuze trots op was.
Maar verder kwam het er nooit van.
In het wijksteunpunt komt een paar keer per jaar iemand een workshop geven.
Dus toen er vrijwilligers gezocht werden om vandaag te helpen leek me dat een leuke manier om weer wat bij te leren.

De dames gingen hard aan het werk.
Een deel zelfstandig.
En voor degenen waarvoor het wat moeilijker was waren één op één vrijwilligers aanwezig.
Het resultaat mag er zijn.
Ik maakte het stuk rechtsonder in goed overleg met een hoogbejaarde dame die erg slecht ziet.
Ze was er erg blij mee.

Daar word je toch vrolijk van

Als je 's ochtends de gordijnen open doet.

Op de fotos vooral de slaapmutsjes in het oog.
De honderden viooltjes, duizenden vergeetmijnietjes, klaprozen in knop, campanulas, kattenkruid, en nog eindeloos veel meer zijn in het echt een lust voor het oog.
Mijn voortuin zoemt.
Het is een gastvrij oord voor alle mogelijke insecten.
Een cadeautje van de vorige bewoners.

Creatief café

Sinds een paar maanden ben ik vrijwilligster bij het creatief café van een wijksteunpunt in een verzorgingstehuis in ons stadje.
Elke donderdag komt daar een gezellige groep oudere dames bijeen.
Deels bewoners en deels uit de wijk.

Er is me gevraagd of ik ook af en toe een klein workshopje wil geven dat hooguit 1,5 uur duurt.
Dat is nog best lastig.
Het mag niet te moeilijk zijn, maar ook niet kinderachtig.

Vandaag begon ik dus met cadeaukaartjes maken.
Geinspireerd op de ATC die ik vroeger maakte.
Ik was heel benieuwd wie er mee zou doen, want er werd van te voren wel wat gemopperd over "dat gepriegel".
Maar ik begon gewoon met de eerste die erbij kwam zitten en voor diegen die niet mee wilden doen was er een aparte tafel neer gezet, zodat ze gewoon lekker door konden gaan met haken en breien.
Al gauw kwamen er meer mensen bij zitten en werd er druk tussen de kaartjes en plaatjes en stickertjes gesnuffeld.
Iedereen hielp elkaar.
Het werd een gezellige middag.

En de dames gingen tevreden met hun kaartjes naar huis.

Toen de wereld op z'n kop ging

Alweer een jaar geleden: Tranen

Nooit, nooit had ik die dag kunnen bevroeden hoe mijn leven vanaf dat moment zou veranderen.

Een leuk huisje, een lief vriendje, veel gezellige uitjes, verrassingen, nieuwe vrienden, veel positieve hartelijke mensen om me heen, leuk vrijwilligerswerk, mijn oude passie zingen weer opgepakt, gezellig samen eten met mensen uit de buurt.

Natuurlijk gingen er ook wel dingen mis.

Zo bleken na de verhuizing letterlijk al mijn meubels beschadigd en zijn er een paar mensen die op het eerste gezicht aardig leken niet zo leuk bezig.

Maar jeetje, wat gebeurt er veel goeds.

Gewoon welkom zijn.

Mee mogen doen.

Lief hebben.

Historische Industriële Techniek Dagen

Gisteren reisden we af naar Erica, naar het  Smalspoormuseum waar een tentoonstelling was van vanalles en nog wat.

Naast de permanente tentoonstelling van alles wat met smalspoor te maken heeft was er dit weekend heel veel te zien.

Natuurlijk maakten we ook een rondrit met een treintje.

Overal stonden locs en wagens en materieel.

Sommige volledig opgeknapt, andere in deplorabele toestand wachtend op betere tijden.

Alle fotos vind je hier

Deze keer zijn ook de fotos van Anne erbij.

We hadden mazzel met het weer.
Aan het eind van de middag trakteerde Anne me op weg naar huis nog op een fraaie rit door Drenthe, Duitsland en Overijssel.

Zingen

Een paar dagen geleden zag ik op Facebook bij toeval een plaatselijk koor waar ik nog niet van gehoord had: kleinkoor Excelsior.
Toen ik verder zocht vond ik een filmpje van een optreden.
Het was iets klassieks en het raakte een snaar bij me.
Dus trok ik vanavond de stoute schoenen aan en fietste naar het andere eind van de stad.
Toen ik achter een vrouw naar binnen liep vroeg ik of ik mocht komen kijken.
En dat mocht.
Terwijl ik mijn druipende jas ophing ging ze naar binnen en voor ik het wist sloeg een andere vrouw een arm om me heen, sleurde me mee naar voren en brulde:
"Jongens we hebben een nieuw aspirant lid".
En het hele koor begon te juichen en te klappen.

Ik krijg een stoel aangewezen.
Voor de verandering bij de sopranen.
De volgende twee uur zing ik mij volkomen onbekende muziek mee van oa Haidn en Rachmaninov.
En in de pauze en na afsluiting valt iedereen enthousiast over me heen.
"Vond je het leuk?"
"Ging het een beetje?"
”viel het mee?"
"Kom je volgende week weer?"

"Ja ik vond het leuk, het ging goed, het viel heel erg mee, en ik kom volgende week graag weer"

Ik was eigenlijk stom verbaast hoe makkelijk ik mee kon zingen.
Het stuk van Haidn was behoorlijk pittig met veel dissonanten.
En russisch is best ingewikkeld.
Maar wat was het leuk.

Gezinsuitbreiding

Soms gaat het mis

Gisteren was het de dag van de jaarlijkse koetsentocht.
Die kwam 's middags vlakbij mijn huis langs.
Ik dacht dat ik ruim de tijd had om nog even boodschappen te doen.
Maar toen ik bij de kassa stond zag ik de koetsen al voorbij gaan.
En ik moest nog afrekenen.
Toen ik de boodschappen in mijn fietstassen gooide, zag ik nog net de laatste koets over de rotonde verdwijnen.

Ik spurtte als een gek over  het fietspad in de hoop ze nog in te halen.

Dat lukte gedeeltelijk.

Dus ging ik gauw nog wat plaatjes schieten.

En ontdekte halfverwege pas dat ik de kamera verkeerd had ingesteld.

Maar daardoor viel dus wel mooi die lelijke achtergrond weg op de eerste fotos ;-)

De optocht werd besloten met trekkers van het landbouwmuseum uit Dedemsvaart.

Wat ik gemist heb zijn de fietsers van het fietsmuseum in Ommen en het grootste gedeelte van de koetsen.

Alle fotos

Verslag van vorig jaar

Te koop

Grote hocker , footstool , poef , (bijzet)tafel, voetenbank

Goed staat, niet doorgezakt.
Vorig jaar opnieuw bekleed met groene retro stof.
Maar helaas is er na de verhuizing geen ruimte meer voor.

https://www.marktplaats.nl/plaats/m1408495967/view?c=d721e818194200feca4409741512b6e6&previousPage=mympSeller

Gelukkig heb ik gisteren op de rommelmarkt twee compacte poefjes op de kop getikt, die wel in m'n smalle huiskamertje passen.

En ook gelijk door de poeten in beslaggenomen werden.

Rondom

Mijn voortuin is zo'n tuin waar je op zich weinig aan hoeft te doen.
Zo'n tuin vol verrassingen, waar vanalles in groeit en bloeit.
Het begon met sneeuwklokjes, grvolgt door honderden blauwe druifjes.
Vervolgens kwam het kattenkruid en lieve paarse bloempjes die ik niet bij naam ken.

 Inmiddels steekt het eerste slaapmutsje  de kop op en is  invasie van wilde viooltjes begonnen.

 Echt overal staan viooltjes tot aan de parkeerplaatsen naast mijn huis aan toe.

In de smalle zijtuin staat de sering in volle bloei.

Net voor de grote droogte begon, was ik begonnen aan de achtertuin.

R2a verwijderde de grindtegels, waardoor behoorlijk veel ruimte ontstond.

Tot mijn verrassing kwamen er allerlei struikjes tevoorschijn op dit stuk.

Ik begon met deze een betere plek langs de schutting te geven.

Maar door de aanhoudende droogte dreigden ze het loodje te leggen.

Dus moest ik wel stoppen.

In het perkje bij de schuur gaf  ik de, na een oproep op de weggeefhoek gekregen, planten en stekken een tijdelijke plaats.

Een deel daarvan krijgt uiteindelijk een plaatsje in het grote vak.

Gelukkig ging het deze week weer regenen en kwam er nog vanalles op van de vorige bewoners.

Ik vulde gaten met aarde en  verplaatste jonge struikjes naar het randje langs de schutting zodat het daar hopelijk gauw mooi dicht groeit.

M'n vriendje groef een grote laurierstruik uit zijn tuin en zette hem in de mijne.

Ik verplaatste de zithoek naar de andere kant kant  tuin, waar meer ruimte is.

En vanwaar het uitzicht op de straks groene tuin veel beter is.

Ik moet de compost die ik van de gemeente kreeg nog uitstrooien.

En de vele zaden die ik van alle kanten kreeg inzaaien.

Er moet nog heel veel gebeuren voor je niet meer zoveel van de schuttingen ziet.

Maar het gaat mooi worden.

Meer fotos vind je natuurlijk in het

Tuinalbum