Spelen met Joke en een onverwacht uitje

Al een tijdje volg ik het blog van Joke Hardebol (Waterlelie Design),
waar zij o.a. verhaalt over haar middagjes experimenteren
met haar vriendin Hennie onder de noemer:
Spelen met Hennie.

.

Ik kan daar best jaloers op zijn.

Het lijkt me verschrikkelijk leuk om iemand te hebben met dezelfde interesse als ik,
 waar je af en toe eens lekker creatief mee kan sparren.

Joke geeft ook workshops
 en zo kwam het dat ik afgelopen dinsdag bij haar terecht kwam
 om meer te leren over het bewerken van Tyvek.

Het werd een gezellige en leerzame middag.

 En niet alleen maakte ik een hele serie proefjes, 

maar ik kreeg ook nog eens een heerlijk stuk zelfgebakken worteltaart voorgeschoteld.

Op Flickr heb ik alle fotos gezet.

 -------------------------------

 Maandag bood iemand op een van mijn facebookgroepen een Eftelingkaartje aan
 voor bijna de helft van de prijs.
Alleen afgelopen week nog geldig.

Er zat nog wat in mijn potje dus ik heb het spontaan gekocht.

En woensdag toog ik dus lekker in mijn uppie naar Kaatsheuvel.

Ik heb al eerder ontdekt dat ik dat gewoon prettig vind.
Je krijgt al zoveel indrukken zo'n dag en ik kan het zo in mijn eigen tempo doen.

Ik krijg nog steeds hoogtevrees in Droomvlucht,
 maar toch zag ik er opnieuw dingen die ik de vorige keer niet zag.
Ook bij Fatamorgana zag ik nog nieuwe dingen.
Bij Raveleijn ben ik bewust aan een andere kant gaan zitten,
 zodat ik heel andere dingen zag dan de vorige keer.

En ik had op het eind van de dag nog tijd voor Pandadroom
En ter afsluiting alweer een andere show van Aquanura.
Die in het donker toch wel heeeeeel erg mooi is.
Maar helaas niet te fotografereen.

drie uitjes

Door alle verhalen over de expositie zou ik bijna vergeten dat ik nog meer doe.
Dus vandaag even tijd voor een aantal verslagjes die zijn blijven liggen.

----------------------

Een paar weken geleden ging ik naar Scheveningen.
Ik had nog kortingskaartjes en het was mooi weer dus ik dacht een bezoekje aan zee te combineren met een bezoek aan het zee aquarium.
Sealife is niet zo groot, er is wel een hoop te zien, maar er hangt nog best een prijskaartje aan.
Met korting wordt het leuk ;-)
Ik ben vooral een fan van de roggen.
Dat zijn sociale beesten waar je makkelijk contact mee krijgt.
Lang geleden op Terschelling heb ik er eens een geaaid.

Het beest kwam gewoon met me spelen en liet zich gewillig over de buik aaien.
In Sealife mag dit begrijpelijkewijs niet.
Maar dansen deed ie wel.

Op de heenweg in de trein zag ik op facebook dat een oude bekende die in de buurt woont zich verveelde, dus ik nodigde hem uit om smiddags op de boullevard wat te drinken.

Ik ben nooit zo'n terrasjeszitter, maar het werd een gezellige middag, met fraai uitzicht en een bezoekje aan Kentuckyfriedchicken tot besluit.
Daar was ik ook nog nooit geweest.

Meer fotos van Sealife zie je hier
(ik had er nog meer op mijn gsm, maar ik ben het draadje kwijt en kan ze niet uploaden)

----------------

Een weekje erna toog ik naar Zaltbommel.
Dat is goed bereikbaar bij mij vandaan.
Ik hoef niet eens over te stappen.
Toch vergeet ik dat steeds.
Het is een sfeervol hystorisch stadje met een paar leuke winkelstraatjes.
Het weer was somber, maar de temperatuur goed en toen ik na het winkelen op de boullevard zat te genieten van het zicht op de Waal kwam zowaar de zon ook nog even door.
Dit moet ik echt vaker doen.
Ik ben geen grote steden mens maar de combinatie van de wandeling vanaf het station, wat winkeltjes kijken en gewoon niets doen op een plekje met fraai uitzicht bevalt me wel.

--------------------------------

Een paar weken geleden heb ik me aangesloten bij La Vie voor vrouwen.
En afgelopen zaterdag gingen we met een stel naar de Loonse en Drunense Duinen.
Het was een wandeling van 5 km, maar door het rulle zand en de modderige paden leken het er wel 10.
Maar we hadden mooi weer en de omgeving is werkelijk prachtig.
Voor mij was het een dubbele mijlpaal.
Lang geleden was ik er al eens met schildervakantie.
Ik was toen nog erg ziek en niet in staat om tegen het duin op te klimmen.
En zat dus noodgedwongen elke dag beneden aan het duin te tekenen.
Nu kwam ik zonder al te veel problemen boven en kon ook nog eens de hele tocht uitlopen.

Natuurlijk was er daarna tijd voor warme chocolademelk met slagroom.

You never know

We hebben vandaag tijdens de jaarmarkt een kleine 350 bezoekers gehad.
Ik ben er zelf een paar uur bij geweest.
Ik vond het een hele leuke ervaring.

Zoals beloofd,  hierbij de tekst:
 

Kunstenares: Marlien Waijenberg

You never know what is behind, until you have arrived

Na omzwervingen langs technisch tekenen, figuratief, abstract en intuïtief tekenen / schilderen en klassiek functioneel handwerken, ben ik mij aan het bekwamen in vrij textiel werk.
Zo ben ik momenteel o.a. bezig met een project van 75 doekjes, waarop ik met zoveel mogelijk verschillende technieken experimenteer.

Voor dit werkstuk heb ik eerst lappen stof beschilderd.

Daaruit heb ik aan de hand van het ontwerp vormen geknipt.

Deze heb ik met een variabele feston-steek op de ondergrond vastgezet.

Het ontwerp is gebaseerd op een intuïtief schilderij van mijn hand.

Ik ben bewust niet gaan invullen en heb mij gehouden bij wat spontaan vanuit het onderbewuste ontstond.
Het beeld van het onbekende blijft zo open en onbekend.

Veel publiek

He t was gezellig druk tijdens de opening van de tentoonstelling.

Altijd leuk als je werk zo aandachtig bekeken wordt.

Ik ben inderdaad de enige met een textielwerkstuk.

Het wordt opeens wel heel echt als er boven staat:

Kunstenares: Marlien Waijenberg

aanvulling Kunst in de Kerk

De tentoonstelling is te bezichtigen voor en na de kerkdiensten op zaterdag en zondag en tijdens de jaarmarkt in Rijen

zondag 18 oktober opening 11.15 - 13.00
dinsdag 20 oktober jaarmarkt 9.00 - 15.00
zaterdag 24 en 31 oktober 16.30 - 17.00 en 1800 - 18.30
zondag 25 oktober en 1 november 9.30 - 10.00 en 11.00 - 12.00

Kunst in de kerk

Mijn werkstuk voor de tentoonstelling in de Maria Magdalenakerk is af.
Zondag wordt de tentoonstelling geopend.
En daarna is het een aantal weekenden te bezichtigen.
En ook tijdens de jaarmarkt.

Ik heb er uiteindelijk toch voor gekozen om geen paspartout of achtergrond toe te voegen.
Een donkere achtergrond paste niet bij het gevoel dat ik er in heb geprobeerd te leggen.
Een lichte achtergrond voegt niets toe.

De titel:

You never know what is behind,

Until you have arrived

Minibieb

In het kader van burendag sloot ik mij twee weken geleden aan bij een groepje noeste arbeiders aan de andere kant van het dorp.
We hebben een middag gewijd aan het bouwen van boekenkastjes.
Op diverse plaatsen in het dorp komen van deze kastjes te hangen, waar buurtgenoten gratis boeken kunnen lenen en ruilen.
Ook bij mij komt binnenkort zo'n kastje te hangen.

Ik vind het een leuk initiatief en hoop dat het een succes wordt.

zie voor meer informatie: http://minibieb.nl/

Uitwaaien

Afgelopen week kreeg ik van iemand een treinkaartje.
Een lief gebaar, waar ik natuurlijk geen nee tegen zeg.
En omdat de weersvoorspelling goed was leek het me een goed moment om voor de verandering eens naar Breskens over te steken.
Bresjes zeggen ze in Zeeland.

De trein had vertraging en ik miste de boot.
Moest 55 minuten op de volgende wachten.
Maar ik raakte gezellig aan de praat met een vriendelijke dame, dus de tijd ging snel.

Zoals zo vaak was het onderweg naar de kust uitermate somber.
Maar eenmaal op het veer brak de zon door en het werd een stralende middag.

De laatste keer dat ik Breskens was, was alles opgebroken omdat de dijken verhoogd werden.

Nu is alles weer mooi begroeid en het uitzicht is even mooi als voorheen.

Hoewel ik het tochtje in het verleden al diverse malen gemaakt heb, blijf ik genieten van de oversteek met het veer.

De heenweg was het nog wat dampig en Breskens leek een plek uit een sprookje.

De terugweg een stralend uitzicht op Vlissingen.

Op weg naar huis kreeg ik nog een gratis ritje om via lage Zwaluwe, vanwege een aanrijding.

Zo zie je nog eens een stukje spoor en landschap waar je normaal gesproken nooit komt.

En op station Breda werden we getrakteerd op pianospel en zang.

Ik kon ze niet zien, maar het was een genot om naar te luisteren.

Gehaakte kraagjes mogen geloof ik weer

Als alles weer eens in duigen valt

Ik zou nu eigenlijk een stukje moeten schrijven over de minibieb kastjes die we vorige week in het kader van burendag hebben gebouwd.
Of over mijn dagje Scheveningen
Maar dat moet maar even wachten want mijn hoofd staat er niet naar.

De afgelopen week was zo'n week waarin alle plannen die ik voor de komende tijd had opeens niet door gaan.
Dat is een groot thema in mijn leven.
En ik vraag me zo langzamerhand af of ik de enige ben die stelselmatig met lege handen staat.

En ik heb het dan niet over kleine dingen zoals een afspraakje dat afgezegd wordt.
Maar over levensinvulling.

Deze week kreeg ik te horen dat mijn therapeute er mee stopte, mijn textieldocente ook.
En ik moest afzien van oh zo leuk, maar veel te zwaar vrijwilligerswerk dat me aangeboden werd.
Ik zit nu opnieuw aan te kijken tegen een leeg leven dat bestaat uit 2x in de week sporten met bejaarden en op de bank hangen met tablet en handwerkje.

En nee ik ben niet depressief, maar wel wanhopig.
Want zo gaat het al jaren.
Waarom krijg ik het niet voor elkaar om echt iets leuks van mijn leven te maken?
Ik heb toch genoeg in mijn mars.
En ik vraag me af wat anderen doen met hun leven als je niet mag werken,  nauwelijks diepgaande contacten hebt en je sociale netwerk in de eerste twee ringen compleet leeg is.
(een paar duizend contacten op facebook zegt me niet zo veel)

Een blog vol positieve verhalen over hoe goed ik mezelf red  en er het leukst haalbare van maak, is duidelijk niet genoeg voor me.

Zou het werken als ik gewoon stopte met zoeken?




( foto afkomstig van tijdreizigers )