maandag 29 februari 2016

Piep is zielig



 Vanmorgen vroeg vertrokken we samen op de fiets richting dierenarts.
Normaal heb ik de hele weg een sirene achterop, maar vandaag was ze opvallend stil.
Zou het ongewassen T-shirt dat ik in haar mandje had gelegd dan toch effect hebben?

Ik kreeg een rondleiding achter de schermen en eenmaal in haar wachthokje keek ze al snel nieuwsgierig rond.
De assistente liet me de instrumenten zien die Piep zouden bewaken als ze onder narcose was en ik mocht uit de verte even in de operatiekamer blikken.
Ik vind het toch altijd wat om m'n meisje achter te laten.


Vanmiddag om 3 uur mocht ik haar weer ophalen.
Een intens verdrietige man ging mij voor.
Hij had net z'n maatje moeten laten in slapen.
Ik had moeite om niet mee te gaan huilen.

Met Piep ging het gelukkig heel goed.
Toen ze me zag begon ze een fel gevecht met de kap die ze toch echt de komende tien dagen nog om moet hebben.
Ze heeft een hele rij hechtingen onder haar oog.

Thuis gekomen sprong ze uit het mandje en sloeg gelijk over de kop.
Nu ligt ze in katzwijm veilig tussen mijn knieën onder een dekentje.
En af en toe voer ik haar een brokje.
Maar ze is nog zo duf dat ze nauwelijks wat naar binnen krijgt.
Lolo komt af en toe even aan haar snuffelen.

zaterdag 27 februari 2016

Experimentje knutselfoam

In de kast ligt al jaren een zakje met allerlei vellen gekleurd foam.
Ooit maakte ik er oorbellen mee en later nam ik nog wel eens wat mee van een rommelmarkt.
Ik stond eigenlijk al op het punt om het maar eens weg te doen.
Maar toen ik van de week bij Hannie was liet ze me zien dat je het ook op een heel andere manier kan verwerken en er leuke ornamentjes mee kunt maken die je weer op bv artquiltjes kunt verwerken.
Daar ben ik vanmiddag mee aan het experimenteren gegaan.
Met een tafel vol foam, stempels, verf, een schaar en een heatgun begon mijn avontuur.


Als je het foam verhit dan kun je er met een stempel vormen in drukken.
Niet elke stempel is daarvoor geschikt, kleine details komen niet over.
Ik gebruikte ook een sleutel.
Dun foam geeft een ander resultaat dan dik foam.
Door het te verven verliest het foam het jaren 90 imago.
Soms leek het helemaal niet te lukken, maar met een extra likje (metallic) verf kwam het vaak toch nog verrassend goed.
En soms ook helemaal niet zoals je rechts op de foto kunt zien.
Verven met schuimrubber vond ik niet prettig gaan en uiteindelijk heb ik maar gewoon mijn vingers gebruikt.


Nb helaas lukt het me met het sombere weer, de metallic verf en simpele tabletcamera niet om de ornamentjes echt goed weer te geven (oh wat mis ik m'n ouwe trouwe kodak), maar ja we moeten het er mee doen.



Cijfers en letters


Ik snuffelde vorige week een beetje rond op de site van Vistaprint en kwam een toepasselijk plaatje tegen voor mijn biebje.
Op proef maakte ik een bordje aan, maar ik vond het nogal duur.
En zoals dat meestal gaat, krijg je dan binnen de kortste keren een aanbieding en vervolgens nog een volgende nog goedkopere aanbieding.
En toen was de prijs opeens wel leuk.


Vanmorgen liep ik even bij de school om de hoek aan.
Er is een nieuwe school gebouwd en het oude gebouw wordt binnenkort afgebroken.
Vandaag was er open huis, je kon de nieuwbouw bekijken en afscheid nemen van het oude gebouw waar vele generaties dorpelingen in de banken hebben gezeten.
Ook werden er overbodige spulletjes verkocht.
En natuurlijk zag ik wel wat in deze oude viltbordletters.
Leuk om te gebruiken als mallen op de gelliplate.
Het zijn er veeeeeeeeel te veel natuurlijk.
Maar dat mag de pet niet drukken.

dinsdag 23 februari 2016

Creatieve verrassingsmiddag

Vorig jaar nodigde Hannie de Beer me uit om eens een workshopje te komen doen.
Vandaag was het dan zover.
Ik werd ontvangen met soep en brood en overstelpt met technieken en weetjes.
Zo weet ik nu dat freemotion naaien helemaal niet moeilijk is en het ook op de meest simpele naaimachine kan.

We hebben gewerkt aan twee doekjes voor mijn Project 75.


Bij het eerste heb ik heel veel laagjes organza over elkaar gelegd, freemotion geborduurd en vervolgens delen weggesmolten met de heatgun.
Het blad, het grove roze gaas en de ornamentjes van pufpaint komen uit Hannies voorraad.
Het krijgt nog een ondergrond, maar ik vind hem nu al prachtig.


We hadden nog tijd om de basis te leggen voor een tweede doekje, van verschillende al door Hannie bewerkte materialen.
In het echt komt het heel mooi over op een donkere ondergrond, maar mijn tablet pikt dat niet goed op, dus hieronder nog een foto op een witte ondergrond, zodat je de details beter ziet.
Ik moet hier thuis ook nog mee aan de slag, verder versieren met borduursteekjes en misschien ook kraaltjes.


Ik ging naar huis met een hoofd vol nieuwe ideeën en allerlei restjes en proefjes en voorbeeldjes.


Tussendoor was er veel thee en stroopwafelcake en werd er heel veel gepraat.
Ik ben hartstikke moe maar zeer voldaan.
Dank je wel Hannie, voor deze leuke leerzame middag!

zondag 21 februari 2016

Vergeten investering

Ik beloof mezelf al weken om de puinhoop in m'n atelier eens uit te gaan ruimen, maar ik zit echt in winterslaap, want ik ben niet vooruit te branden.
Ik kon niet alleen de tafel niet meer zien, maar ook de stoelen en de vloer waren verdwenen onder zakken en bakjes en lapjes en een steeds grotere chaos van ooooh zo leuke troepjes die me de inspiratie zouden moeten geven die maar niet wil komen.
(Pffff wat een zin)
Maar stukje bij beetje gebeurt er toch wat.
Stofjes en de enorme stapel reparatiekleding even in vuilniszakken gestopt en met de grote dingen zoals naaimachines in de huiskamer geparkeerd.
Klein spul dat nog uitgezocht moet worden in doosjes en bakjes gedaan, zodat de tafel nu in elk geval deels zichtbaar is en ik er weer aan kan zitten om bakje voor doosje, voor zak de boel uit te zoeken en op te bergen waar het hoort.
Hopelijk kan ik zoveel rust in de ruimte creëren dat er ook weer eens iets creatiefs gaat gebeuren.
Leuke van opruimen is dat je ook weer totaal vergeten dingen tegen komt.
Zoals deze labels, die ik zo'n 30 jaar geleden enthousiast liet maken en vervolgens straal vergat.
En ik breide in die tijd toch echt alles aan elkaar.
Zijn ze niet zalig 80ies, met het breiwerkje?



Tuin ruikt lente

Mijn tuin ruikt de lente al.
Voor sommige planten is het nog wel erg vroeg.
Lupine in februari?







donderdag 18 februari 2016

Kringloopje

Sinds de kringloop hier verplaatst is naar het industriegebied kom ik er niet vaak meer.
Ik vergeet het gewoon, omdat het niet op de route ligt.
Vroeger, toen we er eentje bij het winkelcentrum hadden, liep ik er elke week wel even binnen.
Maar na dagen van op de bank hangen, niet echt ziek, maar niet fit ook, besloot ik er toch maar even heen te fietsen.
En dat was een goed idee, want ik heb niet alleen een frisse neus gehaald maar ook het één en ander op de kop getikt.


Twee houten laatjes voor in m'n atelier.
Die zocht ik al een tijdje om de van ellende uit elkaar vallende plastic mandjes te vervangen.
Erg handig voor verfflessen en zo.
Twee kandelaren voor voor het keukenraam.
Leuk bij de gestreepte vaas die er al staat.
Een kom ter aanvulling van mijn servies dat altijd aanvulling kan gebruiken.
En eindelijk een monsterlijk kleedje op de kop getikt om mee te drukken.


donderdag 11 februari 2016

Even een weekje rijk kunnen zijn

Nee stinkend rijk hoeft niet, maar gewoon eens even een paar dingen te kunnen doen zonder wikken en wegen en weken zoniet maanden lang alle tweedehands plekken af zoeken.

Ik doe het allemaal hartstikke goed hoor.
Al jaren.
Mijn huisje is bijna helemaal naar het zin ingericht, met tweedehands spullen.
Mijn garderobe bestaat meest uit afdankertjes van mensen die afgevallen zijn, voor een prikkie gekocht of zelfs gekregen.
Mijn atelier gevuld met boeken en materialen, die een ander niet meer nodig had.
Mijn tuin een samenraapsel van afgeprijsde planten en krijgertjes.
Uitjes met kortingskaartjes die ik met nog meer korting overneem van mensen die ze over hebben.

En overal weet ik een oplossing voor te verzinnen.
Gordijnen uit het vorige huis kunnen met een valse zoom nog jaren mee in het nieuwe.
Kale kussens versier ik creatief tot iets nieuws en origineels.
Op mijn voorzolder ligt zeil waarmee een ander op weg was naar de vuilstort, maar dat nog best een rondje mee kon.
En op zoek naar veel te dure upside downs voor de grote ramen achter, kwam ik in mn bedla nog een stapel inbetween gordijnen tegen.
Kreeg ik jaren geleden bij mijn voorlaatste verhuizing en had ze gedeeltelijk verknipt tot gordijntjes voor slaapkamer en zo.
En wat over is blijkt genoeg voor hier, ik hoef ze alleen maar korter te maken.



Ik zit er hartstikke knus en origineel bij.
Maar soms, gewoon heel soms, wilde ik dat het mogenlijk was om iets simpelweg gewoon te doen.

Mijn totaal versleten fototoestel vervangen voor een goeie nieuwe.
Want fotograferen is een hobby.
Met mn tweedehands tablet kan ik wel plaatjes maken en zo red ik het voorlopig nog wel even, maar ik mis de opties en de kwaliteit van mijn trouwe kodak dagelijks.
Maar dat is een luxe wens en andere dingen gaan gewoon voor.

In mijn vorige huis, dat ik noodgedwongen met een urgentie moest verlaten, lag al prachtig laminaat toen ik er in kwam.
Het zeil dat hier nog op de vloer lag, maar dat door de vorige bewoner al als ondervloer gebruikt werd, is niet meer opgewassen tegen kattennageltjes.
Aangezien mijn huis horizontaal bewoonbaar is en er nergens drempels zijn, gaat dat om vele vierkante meters.
Hoe vervang je dat?
En waar laat je alle spullen als er een wonder gebeurt en je iets te pakken krijgt en het gelegd moet worden.

Ik zie wel eens van die programmas op tv, waarin iemand thuis komt en het hele huis is door goedbedoelende mensen compleet nieuw ingericht.
Dat lijkt me vreselijk, dan ben je een vreemdeling in je eigen huis en is je eigenheid volledig verdwenen.

Maar soms zou ik willen dat ik thuis kwam en er opeens een echte mooie vloer,  zoals ik in mijn vorige huis had, in mijn huis lag.
( terwijl mijn samengeraapte dierbare ouwe spulletjes er gewoon weer bovenop stonden).

Het zal wel bij dromen blijven en op een dag vind ik vast ergens een partij tweedehands tapijttegels in een vrolijk kleurtje en een restje zeil voor mijn keukenhoekje.

zondag 7 februari 2016

Verrukkelijk decadent

Afgelopen dinsdag had ik een afspraakje.
Je weet wel, met zo iemand die je jaren niet ziet of spreekt, maar waarmee, als je hem dan ziet de draad weer even snel oppakt alsof het gisteren was.

We hadden ergens halfverwege afgesproken en zochten daar een plekje waar het goed vertoeven was en waar je elkaar verstaan kon.

Dat werd Saranne in Oisterwijk.
Chocolademelk is daar niet gewoon chocolademelk maar een delicatesse.
Het gebak is er tongstrelend en de stukken zijn zo reusachtig dat zelfs mijn vaderzaliger niet zou klagen over het formaat.
De prijzen trouwens ook.
Maar soms, heel soms moet je doen alsof geld geen rol speelt.
De theekaart is zo uitgebreid en gedetailleerd dat je er echt tijd voor uit moet trekken.
We kozen voor een jasmijnmengsel, dat werd opgediend in fraaie groene theepotjes.
En ook daar lag weer wat lekkers bij.
Maar de taart en de chocolademelk waren nog niet gezakt en we hadden een diepgaand gesprek, dus het kleine rood met bruine puntje bleef bij allebei vergeten liggen.
Tot we op het punt stonden om te vertrekken en ik er zonder bij na te denken toch nog een hapje van nam.
TVkoks hebben het weleens over een smaakexplosie en ik snap nu eindelijk wat ze daarmee bedoelen.
Ik heb werkelijk nog nooit zo iets verukkelijks geproefd.
Het smolt op je tong.
Zo lekker dat ik het bonbonnetje dat er naast lag gewoon vergeten ben.

De trein riep, dus we moesten gaan en vergaten in de haast te vragen wat het was.
Maar vrijdagnacht stuurde ik ze toch even op facebook een berichtje om te vragen wat we geproefd hadden.
En tot mijn verbazing had ik al binnen een paar minuten antwoord:
Chocoladeplaatcake met kersen.
En er is ook nog een capuchinovariant.

Ik ga sparen, want ik wil nog een keertje verukkelijk decadent zijn.