Zandverhalen

We wilden naar de zandsculpturen in Garderen, die daar rond het thema 75 jaar bevrijding zijn gemaakt.

Maar helaas is dat al weken vooruit uitverkocht.

En in deze rare tijd ga je niet ver vooruit plannen.

Dus ging ik op zoek naar een ander uitje.

Tot mijn verbazing vond ik nog een tentoonstelling met zand.

Bij het mooie stadje Elburg is een 5000m² grote tentoonstelling rond de bijbel.

En hiervoor waren nog wel kaartjes beschikbaar.

Dus reisden we gisteren af naar Gelderland.

Waar wij puur bijbelse afbeeldingen dachten te gaan zien bleek het doorweven te zijn met allerlei zijsprongetjes en grapjes.

Zo kwam niet alleen de bijbelse geschiedenis aan bod, maar bv ook de lokale, zoals deze huiselijke Staphorster tafereeltjes.

En hoe beter je keek hoe meer je zag.

In de begeleidende teksten zaten liedjes verweven.

We kwamen Escher tegen en van Gogh, misterieuze met het blote oog nauwelijks zichtbare dieren, scheepswrakken, drukletters, antieke deuren.

En in enorme olijfboom stronken bleek veel meer te zien dan op het eerste gezicht leek.

Dit hoefde gelukkig niet meer, maar was dus echt verplicht de eerste dagen dat ze weer open waren.

In het stadje aten we nog een ijsje op een afgezet terras.
Dit was de eerste keer dat ik me weer in zo'n druk centrum bevond en ik vond het best benauwend.
Overal afzetlijnen op straat, jongeren die op alle straathoeken mensen op de regels wezen.

En mensen die zich toch nergens aan hielden.

Ik was gewoon blij toen we weer in de auto zaten.

Op de terugweg hebben we heerlijke pannenkoeken gegeten bij Theater Locate in Wije.
Waar helaas vanwege Corona nu geen voorstellingen gegeven kunnen worden, maar waar de gastheer je naast het eten verrast met raadseltjes in de sprookjesachtige ruimte.

Daar komen we zeker nog eens terug.

Hier vind je alle fotos.

Ze zijn niet allemaal even helder, waar mogelijk heb ik ze bewerkt, maar het licht in deze grote hallen kwam van de raarste kanten.

Verder is deze pagina wat rommelig omdat ik niet alleen net een nieuwe tablet heb, waar nog niet alles doet wat ik wil, maar ook is de software van blogspot compleet vernieuwd en heeft nog wat kinderziektes.

Op de groei

Voor het vriendinnetje van het konijntje haakte ik een vestje, dat nu nog een beetje te groot is.

Kunstenaars in Ommen

Normaal is Ommen 'szomers een bruisend toeristenstadje dat bol staat van de activiteiten: veel braderieën, live muziek en kunst.

Maar ja net als overal is ook hier alles afgelast.

De gemeenschap doet wel hard z'n best om er het beste van te maken.

Zo mogen de restaurants hun terrasmeubilair ruimer op de pleinen uitzetten om zich aan de 1,5m te houden en toch voldoende klandizie te kunnen hebben.

Het centrum hangt vol vrolijk gekleurde vlaggetjes en op de dagen dat er anders markten zijn gaan er nu muzikanten door de straten.

5 kunstenaars sloten de handen in één en besloten dit weekend een mini kunstroute uit te zetten.

Het weer zat zaterdagmiddag niet mee, het regende pijpenstelen.

Wij bezochten eerst de tentoonstelling bij Danielle Tesselaar in Vinkenbuurt.
De onverharde weg naar het grote moderne boerenbedrijf met enorme open koeienstallen was omlijst met veldbloemen en de paaltjes waren fraai beschilderd met dieren die in de omgeving leven.
Maar verder viel het een beetje tegen.
Niet dat er niets moois te zien was, er was een variëteit aan schilder-, vilt-, en beeldhouwkunst van diverse kunstenaars.
Maar de begroeting was lauw en er was geen enkele interactie vanuit de aanwezige kunstenaars.
Alleen de erfhond verwelkomde ons op blijde toon.
Een gemiste kans.

Onze volgende halte was het atelier van Jeroen Bijl.
Over een slingerend diep uitgesleten ruw zandpad tussen de maisvelden bereikte we zijn pitoreske boerderijtje op een sprookjesachtig plekje in Arriën
In een al even lief schuurtje werden wij enthousiast begroet door de schilder, die ons gelijk vertelde over zijn werk dat tot aan de zoldering hing.

Ook kregen wij heldere uitleg over de moderne manier van etsen op polyacrylascetaat of zoiets.
Daar komt geen etsvloeistof meer aan te pas.
Alleen nog kraspennen.
Zijn etsjes van koeien en landschapjes uit de omgeving spraken me erg aan.

De gallerie van Tom Lucassen was onze derde stop.
Tom is zanger bij het koor waar ik nog niet zo lang bij zing en we hadden hem al eens beloofd om te komen.
Hij kocht een paar jaar geleden dit verwaarloosde pand, waar vroeger een huisartspraktijk in zat en verbouwde het tot een fraaie galerie met beeldentuin.
Hier was een keur aan kunstenaars aanwezig die allen graag over hun werk vertelde.
En er stond de koffie en thee met wat lekkers klaar.
Vooral het glaswerk sprak me erg aan.
En ook de schilderijen op een basis van gekrakkeleerde klei en een serie vrolijke huizen in olieverf  vond ik erg aansprekend.

Aan Claire Poutsma en Azat Malikov kwamen we helaas niet meer toe.
De gastvrije Azat kennen we al van eerdere bezoekjes, ik heb een mooi miniatuurtje van hem.

Goedemorgen!

Monsterdoos

Ik heb me weer eens laten verleiden door een verrassingsdoos.
Deze doos is goedkoper dan de Unwastedbox en de inhoud is een stuk gevarieerder.

Er zaten deze keer 21 dingen in, plus 2 voor mijn katten.

Naast snacks, veel drinken (handig voor een dagje uit), blikjes vis, make-up reinigingsdoekjes (die vast ook wel ergens anders voor zijn te gebruiken) en als extraatje 2 blikjes paté voor m'n dametjes.

Als je een doos besteld via deze link krijg ik een T-shirt.

https://monsterdoos.nl/?ref=MB00126734

Het konijn

Voor een lief klein meisje haakte ik een konijntje.
Ze pakte het gelijk vast en een uur later zat ze er nog mee te frummelen.
Vooral de oren vielen in de smaak.

Het patroontje vond ik hier.
Maar ik gebruikte dikker garen en naald 4, zodat ie een stuk groter werd.

Als mensen blijven staan.

Dan heb je toch iets goed gedaan.

😂😂😂

Uitdaging aangenomen

Annes dochter daagde me uit om ook aan mijn nieuwste aanwinst een blogje te besteden.
Dus bij deze:

In mijn senioren huisje is de badkamer met toilet op de begane grond.
En er naast is ook een slaapkamer.
Omdat het op de begane grond nogal hokkerig is, had ik al direct besloten dat ik in de grote kamer boven zou gaan slapen.
En de slaapkamer beneden als hobby en eetkamer zou inrichten.
Boven is echter geen stromend water.
En ik moet er 'snachts nog wel eens uit voor een sanitaire stop.
Echter is mijn trap nogal stijl en donker, zoals je op de foto ziet.
Het licht op de voorzolder reikt niet tot in het trapgat.
En het is er dus niet erg geschikt voor een gehaaste afdaling.
Noodgedwongen had ik dus een bouwemmer bij de hand.
Ik ga hier niet verder in detail treden, maar erg handig was dit niet.
Dus toen we vanavond deze retro-postoel bij een kringloop zagen, hebben we hem gniffelend meegenomen.

Pompeus maar oh zo comfortabel

Soms tik je een meubelstuk op de kop voor het leven.
Zo gaan mijn boekenkasten al dertig jaar mee.
En soms wil het maar niet lukken.
In mijn vorige woonplaats was het pas bij de tiende salontafel raak.
Eentje fungeert nog als bijzettafel, één werd een kastplank en de andere zeven gaf ik weer door.
Nu heb ik zelden meer dan een tientje aan een tafel uitgegeven en waren de meesten gratis.
Dat houdt het spelen leuk.

Met mijn verhuizing kocht ik een tweedehands bankstel dat absoluut niet zat en dus na een tijdje vervangen werd door een fijne bank en zwart leren stoeltje van de dichtsbijzijnde kringloop.
Wijze raad bij de kringloop: koop nooit een bank als je moe bent, want dan zit alles lekker.

Bij een andere kringloop kocht ik een blauwe stoel die een wat vreemd model had, erg lekker zat, maar bij aankomst onherstelbaar kapot bleek en dus weer terug ging.

Tijdje later kreeg ik een schattig rood draaistoeltje cadeau, staat perfect bij de rest, maar heeft een hele lage rugleuning en is dus alleen geschikt voor actieve zit.

Paar weken geleden kwam ik twee gratis leren relaxstoelen tegen, die ik liefdevol gunde aan m'n vriendje, die ook nog aan het inrichten is.
Maar ze brachten me wel het verlangen om op zoek te gaan naar iets luis.
En die vond ik dus dit weekend in deze enorme blauw leren stoel die vast van dezelfde mode was als die eerste blauwe.
En ook gratis.
Een beetje erg pompeus, maar oooooooh zo comfortabel.
De rugleuning kan ook nog achterover, maar dan past ie niet meer op de foto.

Ik heb maar één probleempje.
Hij zit zo lekker dat ik er niet meer uit wil.

Meedoen

Als ik manmoedig met de heggenschaar de klimophaag aan het mollesteren ben zjoeft achter mij steeds een groepje kinderen langs.
Twee jongens met luxe fietsen met versnellingen voorop.
Een meisje met wapperende haren erachter aan.
En steeds verder achterop rakend, een klein jongetje, met prachtig rood haar, op een piepklein blauw fietsje.
Hij trapt de beentjes uit zijn lijf, maar kan ze onmogelijk bij benen.
Als er een auto aankomt wijkt hij uit, raakt de stoeprand en duikelt in het gras.
”Ben je nog heel?” roep ik.
Hij staat op en roept: ”Ja hoor, ik ben nog heel!".
Hij komt terug gefietst en zegt met een bedremmelt gezichtje: "Ik mocht meedoen zeiden ze”.
"Het is niet eerlijk he!”, antwoord ik.
”Nee”, zegt ie en raced weer achter de anderen aan, die alweer de hoek om komen.

Trager en sneller

Waar ik steeds trager word lijkt in mijn tuinen een versnelling gaande.
Het eerste heeft niet zo heel veel met het laatste te maken.
Mijn traagheid ontstaat door het coronagedoe.
Er zijn geen deadlines meer en dat is funest als je al eens een bore-out gehad hebt.

Mijn tuinen daarentegen bloeien helemaal op door het druilerige weer.

De achtertuin is nu zo overladen met bonte pracht, dat het elkaar verdringt.

Pompoen in de trekkerband planten was misschien toch niet zo'n goed idee, maar wel comisch. 

En het smalle strookje langs de buurschutting staat nu zo vol dat het twee keer zo breed lijkt. 

Via een weggeefhoek kreeg ik deze stapstenen.
Ik wil daarmee iets in de voortuin gaan doen.
Een slingerend paadje of een cirkel.
Daar ben ik nog niet uit.
Het zal nog wel even duren voor ik daar aan toe kom.

Maar het is een leuke aanwinst.

Ik hou van ronde vormen in de tuin.

De voortuin heeft een wat gespleten indeling.

Ooit heeft iemand hem heel strak ingericht met in twee overliggende hoeken een kwart cirkel.

De vorige bewoners waren, net als ik, spontaner.

En nu is ie wel heel woest.

Maar ik hoop er stapje voor stapje meer eenheid in te brengen.

Meer cirkels en meer vaste planten.

Window box thinlits dies

 Een hele mond vol voor een setje malletjes, met een prijskaartje waar je u tegen zegt.
Zelfs tweedehands.
Maar zelden zag ik een mal waar je zoveel kanten mee op kunt, dus liet ik me verleiden.

Met de basismal maak je een simpel doosje.

Voeg je de fillgraanachtige malletjes toe, dan krijg je een transparant doosje waar je bv een electrisch theelichtje in kunt zetten.
Met sitspapier of vliegerpapier er achter  krijg je een nog leuker effect.

Maar je kunt die malletjes ook apart gebruiken met een andere kleur papier. 

Ook alle malletjes die ik nog heb liggen uit mijn ATC periode zijn bruikbaar.

Het dubbel beprint dun karton van de Action is prima geschikt.