Zandvoort

Gisteren was ik er weer.



De laatste keer was negen jaar min drie weken geleden.
Die dag staat in mijn geheugen gegrift.
Alles was ingepakt en ik kon niet veel meer doen.
Twee dagen later zou ik vertrekken naar de andere kant van het land.
Dus toog ik voor de laatste keer naar Zandvoort om mijn vertrouwde rondje te lopen.
Jaren lang was dat vrijwel mijn enige uitje geweest.
Vaak was ik te moe om het strand op te gaan en was de paar honderd meter van het station naar de boulevard al een reuze inspanning.
Maar er zijn veel bankjes in Zandvoort.
Dus met veel rustpauses kon ik er toch van genieten.



Dit weekend besloot ik er weer naar toe te gaan.
Een dikke tweeënhalf uur reizen.
Zandvoort is nog steeds Zandvoort.
Het pad naar de boulevard is opgeleukt met boomstammen.
De oude appartementjes op de boulevard hebben nog harder een verfje nodig.



Het chinese winkeltje is er nog.
McDonalds is verdwenen, net als het busstation.
Maar de chocolademelk met slagroom bij de Hema is nog altijd even lekker.

Ik was nog net op tijd om de zandsculpturen te zien.
Dat was een ongepland cadeautje.
Prachtig werk, maar wat jammer dat ze op zo'n inspiratieloze plek stonden.



Naar alle fotos

Haken en breien

Vandaag alweer week 4 van de Latvian-sampler.

Een patroontje dat veel lijkt op die van week 2, waardoor ik toch wel vaak weer iets heb uit moeten halen omdat ik ongemerkt op de automatische piloot was gegaan.

Als ik zie hoe lang de sjaal na 4 weken al is, dan ben ik toch wel erg benieuwd hoeveel keer ie om mijn nek kan als ie af is.

Ik kwam gelukkig nog een paar bolletjes glanskatoen tegen, dus ik verwacht dat ik het wel ga redden met materiaal.

Bij mijn sprei ben ik inmiddels ook al halfverwege week 4.

Ik heb nogmaals mijn kast doorgespit op zoek naar meer haakgaren, want het vreet echt garen zo'n brede lap.

Hier en daar zal er ook flink geimproviseerd moeten worden met kleuren.

M'n haaktas zit propvol maar ik ben heel benieuwd of ik genoeg heb.

Ik ben blij dat ik dit opgepakt heb.

Ik hoef geen kunstenaar te zijn.

Het is leuk om nieuwe technieken te leren, maar oude technieken doe ik ook graag.

En als mijn eigen fantasie staakt, kan ik op deze manier toch lekker bezig zijn.

Crochet-along 01

Op zoek naar een tweede project naast de Latvian-sampler kwam ik terecht op het blog van Jolanda die samen met haar vriendin Naomi een haakrandjes-per-week deken ontwierp.
Hun project is inmiddels afgerond en alles staat online dus ik kan in eigen tempo doorhaken.

Omdat ik nog erg veel bolletjes katoen heb liggen voor naald 3, wordt mijn haakwerk wat fijner.
Ook heb ik gekozen voor een groter formaat, omdat ik er lekker op de bank onder wil kunnen kruipen.
Ik heb op de bijbehorende facebook groep heel veel kleurvarianten gezien.
De deken is zelfs helemaal in één kleur prachtig.
Maar ik kies voor een bonte boho combinatie.
Niet alleen omdat ik dan kan werken met wat ik in de kast heb, maar ook omdat dat het beste bij mijn inrichting past.

En er was licht

Wat Philips niet kon, kan ik wel.

En ik had alleen maar wat electriciteitsdraad en een tangetje nodig.

Latvian-sampler week 03

Druilerig somber herfstweer, een virusje, geen beter moment om weer een randje te breien.
Een smal randje deze week helaas, dus snel klaar.
Ik begin het steeds leuker te vinden.
Jammer dat ik weer een week moet wachten.

Misschien een goed idee om ook een randje per week te gaan borduren.
Ik heb nog een plank vol restjes borduurstof en dozen vol splitzijde.
Of een randje per week haken.
Of misschien een quiltblok per week, maar die kan ik niet vinden zonder dat je de bijbehorende materialen moet kopen.
En de 365 days challenge vind ik echt te gortig.

Nou ja ik heb natuurlijk nog 75 doekjes te vullen.
En een bank te stofferen.
(naai er 10cm per dag aan met een halfronde naald)
En een tas voor een oud klasgenote maken.
En een waslijst aan plannen voor kleding voor mezelf.

Eerst maar uitzieken ;-)

Vlies van wol en andere materialen

Afgelopen zaterdag heb ik weer eens een workshop bij Joke Hardenbol gedaan.

Het was volle bak en niet alleen heel gezellig, maar ook leerzaam.

Het leek me ook een goede gelegenheid om weer eens wat voor Project 75 te maken.

Toch koos ik voor mijn eerste vlies voor een groter formaat, om feeling te krijgen met de materie.

 Maar de volgende vliezen vormen zeker weer een basis voor vijf doekjes.

De vliezen worden gemaakt met met behulp van horregaas en kleuterlijm ( of behanglijm) en voor de basis gebruik je lontwol of vlas of andere pluisbare materialen.

Je kunt er vanalles aan toevoegen, zoals skeletbladeren en veertjes en draadjes.

Dus voortaan gaat elk afgeknipt draadje en pluisje in een zakje.

De vliezen kunnen nog verder bewerkt worden met bv kralen of borduurwerk.

Daarvoor ga ik op zoek naar een mooi ondergrondstofje.

Het was een hele leuke ochtend.

En omdat Joke ongeveer 25 minuten lopen van het station woont en ik geen zin had om 17 minuten op de bus te wachten heb ik gelijk mijn lichaamsbeweging voor die dag ook gehad.

s'Middags viel ik, vermoeid van alle indrukken op de bank in slaap.

Mijn katten waren zo lief om me niet wakker te maken toen het etenstijd was, dus ik werd pas uren later weer wakker.

Nog even genieten

Op deze fraaie herfstdag wilden mijn mooiweerkatjes graag nog een keertje naar buiten.

En ik net zo graag.

Ik heb mijn tuin niet winterklaar gekregen.
Door de buiteling met bagagerollator heb ik nog steeds last van blessures.
De natuur gaat toch wel zijn gang.
Komend voorjaar zal ik meer werk hebben.
Het is even niet anders. 

Maar wat doen mijn asters het prachtig he.

Latvian-sampler week 02

Vorige week was een simpele start.
Deze week werd het al een stuk ingewikkelder.
Ik vond de uitleg vol verwijzingen lastig te begrijpen, dus heb ik het schema vanuit mijn eigen breivaardigheid gevolgd.
En nu ik de foto plaats zie ik dat ik een foutje heb gemaakt.
Zal ik het wegmazen of mag het imperfect blijven?

Zoals iemand laatst al opmerkte wordt de sjaal niet erg breed, maar hij is wel dubbeldik natuurlijk.

Over kopjes en vakantiefotos

Als Piep kopjes geeft, dan strijkt ze zachtjes van het puntje van haar oor tot het puntje van haar start langs je heen.

Lolo is een stuk onbehouweneer, ze stoot als een geitje haar koppie tegen je aan.

Het liefst klapt ze met een grote dreun tegen mijn neus.

Ik ontdekte dat bungalowspecials weer twee van mij  fotos toegevoegd heeft op de site.

Jammer dat mijn naam er niet bij staat.

Maar toch leuk om zo terug te zien.

Herfst in de tuin

Ik heb deze zomer mijn tuin eigenlijk best wel verwaarloosd.

Het was of te warm om te tuinieren, of te nat, en mijn hoofd stond er eigenlijk ook niet echt naar.

Met als gevolg dat er vooral heel erg veel gras groeit waar het niet hoort.

Na m'n laatste vakantie begon ik dus maar eens met puinruimen.

En toen werd ik promp geveld door één of ander virusje.

Het schiet dus nog niet echt op.

Maar het is even niet anders.

Krijg ik het niet winterklaar, dan komt het wel weer in het voorjaar.

En tussen al dat ongewenste gras gaat de natuur gewoon zijn gang en kon ik nog wat mooie plaatjes schieten.

Piep en Lolo genoten ook nog even van het zonnetje.
Als het kouder wordt blijven ze binnen tot het voorjaar.
Dat zijn ze zo gewend.
Ze liggen dan liever in hun krabpaal bij de verwarming.

En als ze binnen zijn durven de vogels dicht bij huis te komen om nog wat lekkers te verschalken.

Alle tuinfotos van dit jaar

Consuminderen wordt geboycot.

De spaarlampen in mijn plafonnieres hadden na vijfenhalf jaar de geest gegeven dus ik klom de ladder op om ze te vervangen door ledbolletjes.
Bij het losmaken van de glasplaatjes bleken de plastic klemmetjes, op één na, allemaal vergaan.
Het is een wonder dat het glas niet naar beneden gekomen is.
Zoals een paar jaar geleden al eens in mijn badkamer gebeurde met een even oude lamp.

Dus ik toog, een beetje naief, naar de plaatselijke doe-het-zelf om nieuwe klemmetjes te halen.
Daar kreeg ik te horen dat dat erg lastig was omdat fabricanten niet erg bereid zijn om onderdelen los te leveren.
"We leven in en wegwerpmaatschappij, mevrouw"
En ik antwoord dat steeds meer mensen willen consuminderen.
Hij zegt dat het zonder merk en typenummer  voor hem onmogelijk is om na te gaan van welke leverancier ze zijn.

Hij troont me mee naar de verlichtingshoek en daar zien we (9 jaar na aankoop) notabene dezelfde lampjes nog staan.
Dus ik hou mijn klemmetje erbij en zeg: "zie dat zijn ze".
Hij sputtert nog een beetje, maar beloofd me toch om Philips even te bellen.
De volgende dag krijg ik een telefoontje dat het niet gelukt is.

De plafonnieres, die ik negen jaar geleden in de uitverkoop bij hen kocht voor €3 per stuk, kosten nu €15,95.
En de simpelste oplossing is om twee nieuwe te kopen en daar de klemmetjes van te gebruiken.
Hoef ik niet moeilijk boven mijn hoofd de oude eraf te halen en de nieuwe op te hangen.
Waanzinnig toch.

Zucht, als consument kun je dan wel willen consuminderen, maar als het bedrijfsleven niet meewerkt......

Latvian-sampler week 01

Daar is dan mijn eerste stukje sjaal.
En ik doe al meteen vanalles anders, maar dat viel te verwachten.
Ik heb een hekel aan rondbreinaalden, dus brei ik met kousennaalden.
Ipv wol gebruik ik glanskatoen.
Die is een beetje dikker, dus mijn naalden zijn ook een halfje meer.
Dat is niet eens zo gek, want het is best een smal sjaaltje.
En de kleurcombinatie is compleet anders.
Het wordt dus een frisse lentesjaal die ik pas in 2018 zal kunnen dragen.

Vrolijk nieuw valletje

Toen een tijdje terug mijn keukentje een nieuw kleurtje kreeg, bleek bij het leeghalen dat het valletje voor het raam gigantisch verkleurd was.
Dus het werd tijd om de haaknaald op te pakken en wat restjes uit de kast te vissen voor een nieuwe.
Ik vond nog een grote bol groen, maar van het rood en blauw had ik niet veel meer.
Dus ik koos voor kleine grannies.

Boekenkinderen

De bel gaat en er staan 4 kinderen voor de deur.
De grootste zegt:"We hebben boeken meegenomen. Is dat goed?"
Ik zeg:"Ja hoor, daar zijn ze voor".
"Mogen we ze dan houden?"
"Nou nee, het is een beetje anders".
Ik loop naar mijn minibiebje en wijs op het bordje met de spelregels.

Ze lijken het niet echt te begrijpen, dus ik leg uit:
"Leen een boek betekent dat je het mag meenemen om te lezen en dat je het weer terug brengt als je het uit hebt.
 Ruil een boek betekent dat je het boek mag houden als je een ander boek, van jezelf, in het kastje zet.
 En als je een boek over hebt, dan mag je het ook geven".

"Maar het duurt misschien wel 3 maanden voor ik het uit heb. Is dat erg?"
"Nee, dat is niet erg, maar als je niets terug brengt dan is het kastje straks leeg en kunnen anderen niet meer lezen".
Nou dat begrijpen ze wel, ja.

Als ik het kastje open doe zie ik een chaos.
Boeken staan achterstevoren en ondersteboven.
Alles staat door elkaar.
"Ik heb het voor u opgeruimd", zegt het grootste meisje glunderend.
En ze vertrekken met drie boekjes van Saskia en Jeroen in hun tas.