Een paar weken geleden besloot ik eindelijk iets te gaan doen aan de steeds groter wordende stapel te korte T-shirts in mijn kast.
Ik had op
Pinterest al een heleboel voorbeelden verzameld van hoe je kleren kunt veranderen en wilde beginnen met aan mijn zwarte shirts een rand zwarte broderie te zetten.
Ik haalde mijn inmiddels bijna 26 jaar oude Lewenstein te voorschijn en begon dapper met knippen en spelden.
Hoewel je het niet zou zeggen, heb ik eigenlijk een broertje dood aan naaien, maar ja je kunt er wel leuke dingen mee maken.
Na een halve meter stikken begon ie raar te doen, stukken over te slaan, lelijke steken en vervolgens niets meer.
De steekplaat was doorgezakt.
Een nieuwe plaat bestellen leek simpel, ze zijn nog in de handel, maar ik werd zo vlak voor kerst van het kastje naar de muur gestuurd.
En uiteindelijk ben ik eens rustig gaan nadenken.
Want er was al een tijd wel erg veel aan de hand.
Steeds meer plastic onderdelen die het begaven, erg mooi gelijk werden de stiksels al jaren niet meer en dan dat eeuwig blijven doorzoemen van de motor.
Had ik niet constant ruzie met dat ding?
Maar ja wat dan?
Een beetje goede nieuwe kost me een rib uit mijn lijf.
Een rib die ik op dit moment eigenlijk voor andere dingen nodig heb.
Dus ben ik rond gaan kijken voor een tweedehandse.
Dat is best eng, want een miskoop is makkelijk gemaakt.
Dus het werd zoeken naar informatie op internet.
En door de bomen het bos niet meer zien.
Vandaag heb ik dan toch maar de knoop doorgehakt en deze tweedehánds Husqvarna aangeschaft.
Ik geloof wel dat ik nu helemaal opnieuw moet leren naaien.
Dus ik ga komende week eerst maar eens stapje voor stapje het boekje doornemen.
Want wat een mogenlijkheden heeft dat ding zeg.
Misschien krijg ik straks toch weer lol in naaien.