Sleeping beauties

latvian-sampler-knit-a-long

Ik ben helemaal niet zo van die activiteiten waar je elke week een stukje patroon van krijgt, dat dan door iedere deelnemer hetzelfde uitgevoerd wordt.
Maar deze ziet er zo leuk uit dat ik het er toch maar eens op ga wagen.
Kan ik mooi eens een hoop restjes wegwerken.
Maar of ik het echt 43 weken volhoud?

https://www.wieke.com/latvian-sampler/latvian-sampler-knit-a-long/

Proefjesboekje 3

Ik zou vanmorgen in de tuin aan de slag, en vanmiddag verder aan het puinruimen in mijn atelier.
Maar toen ik het nieuwste bericht op Hannies blog las, kreeg ik opeens zo'n zin om ook wat te gaan maken.
En dat gevoel is al zo lang weg geweest, dat ik besloot de boel de boel te laten en eindelijk eens wat te gaan doen met wat ik vorig jaar bij Joke geleerd heb.
En met dit prachtige weer was de tuintafel de perfecte plek om aan de slag te gaan.

Vanmorgen verfde ik een paar stukken tyvek.
En de rest van de dag sloeg ik aan het knutselen.
Vorige week vond ik in de uitverkoopbak van de Hema in Coevorden twee piepkleine sticky notes boekjes.
Ik heb de sticky notes er uit gesloopt.
Het tyvek op de rechterpaginas heb ik eerst bewerkt met de heathgun en versierd met wat bronskleurige ornamentjes.
De andere kant heb ik gestreken tussen bakpapier.

Mijn boekje is primitief, maar ik ben zo blij dat er vandaag eindelijk weer wat uit mijn handen is gekomen.

Wat er mis ging

Eigenlijk was het ook best een raar midweekje vorige week.
Er ging vanalles mis.
En toch bleef het leuk.

Toen ik in Gramsbergen uit de treinstapte en bij de supermarkt aan de overkant boodschappen ging doen, kreeg ik daar de ene klap na de andere.
Bij alles wat ik aanraakte sloegen de vonken over.
Volgens de bedrijfsleider kwam het door de rollator waar ik mijn bagage op vervoer.
Toen de winkel net open was hadden ze het zelfde probleem met de winkelwagentjes gehad.
Hij heeft toen van alle wagentjes de wielen moeten laten vervangen om het probleem op te lossen.

's avonds in het huisje werd het water voor mijn  kopje oploschocolademelk maar niet heet.
Uiteindelijk heb ik maar water in een pannetje gekookt.
Omdat ik de volgende ochtend toch naar de receptie moest heb ik gelijk maar even het hele huisje na gelopen.
Resultaat, een kapotte lamp, schakelaar en twee afgebroken kapstok haken.
Waarom mensen niet even doorgeven dat er iets stuk is, snap ik nooit zo goed.
En hoe krijgt men het toch voor elkaar om zware metalen haken af te breken?
Ik zie dat zo vaak in vakantiehuisjes.
Dat kan toch alleen maar met grof geweld?

Ik kreeg de volgende ochtend toen ik ging zwemmen gelijk een nieuwe waterkoker mee en hoewel ik gezegd had dat de rest echt geen haast had, stond er binnen de kortste keren iemand op de stoep om eea te vervangen.

's Middags tijdens mijn wandeling gebeurde er iets raars.
Ik stond op een stil landweggetje wat zaad van springbalsemienen te verzamelen toen er vlakbij een auto stopte en met draaiende motor bleef staan.
Ik kon niet zien wie er in zat en mijn nekharen gingen overeind staan.
Omdat ik het niet vertrouwde besloot ik uiteindelijk naar een tegenovergelegen boerderij te lopen.
Op dat moment begon de auto langzaam te rijden.
Toen ik aanbelde bij de boerderij vertrok ie vol gas.
De vriendelijke dame die opendeed, keek wel even raar, maar toen ik het uitlegde vond ze het gelukkig niet gek.

Woensdagavond viel de Wifi helemaal uit.

Donderdagmiddag wilde de deur niet meer op slot, ook met het reserve pasje lukte het niet, dus racete de aardige stagiair van de receptie naar mijn huisje om het af te sluiten.

Ik ging in Coevorden winkelen en liep ook door naar een kringloopwinkeltje.
Ik had op internet gelezen dat ze van 8.00 tot 20.30 open waren.
Maar dat bleek vanaf 18.00 uur te zijn.

Op de terugweg haalde ik bij de Hema een softijsje en toen kwam er veel te veel ijs uit de automaat.
Bedrijfleidster er bij gehaald, machine opnieuw ingesteld, maar weer kwam er giga veel ijs uit, dus kreeg ik voor mijn ene euro driedubbel ijs.
Daar zei ik natuurlijk geen nee tegen.

Op het station sloeg bij het inloggen de boel op stelten en kreeg ik een hoop piepjes en fout meldingen.

Toen ik op het park langs de slagboom liep begon die ook al als een gek te piepen.

En bij mijn huisje aangekomen kon ik er niet meer in.
Receptie was al dicht, dus werd via de snackbar de vriendelijke stagiair weer opgetrommeld.



Toen ik de volgende morgen afscheid nam zei ik tegen hem, er gaat vandaag vast iets mis met de trein.
En ja hoor, al gauw werd er in de trein omgeroepen dat er een seinstoring was.
Bij Ommen moesten we de trein uit en was het wachten op de bussen.
Maar ik had mazzel.
Voor iemand die in een rolstoel zat, was vanuit de trein al een taxibusje geregeld.
En omdat ik met bagagerollator was, mocht ik ook mee.
Dat scheelde een hoop wachttijd.
En ik kreeg nog een mooi ritje door Ommen ook.
Daar had ik vroeger een penvriend wonen, maar ik was er al 20 jaar niet meer geweest.
Leuk om het weer eens te zien.

De rest van de reis verliep vlot.
Ik ben deze keer niet over de kop geslagen.

Decadent tot op het bot

Soms denken mensen dat ik lieg als ik zeg dat ik maar een klein WAOtje heb.
Maar na jaren legaal en eerbaar goochelen met geld, met een huis en garderobe vol tweedehandsjes lukt het me af en toe om gewoon even gek te doen.
En dat heb ik bij tijd en wijle ook heel erg hard nodig.
Maar 2x in een maand op vakantie gaan heb ik nog niet eerder gepresteerd.

Afgelopen zaterdag zat ik uit pure verveling weer eens huisjes te kijken, niet serieus, maar toen ik zondagmiddag las dat het deze week nog mooi weer zou zijn, begon het wel heel heftig te kriebelen.
Er was nog een klein restje vakantiegeld.
Allebei mijn oppassen waren beschikbaar (wat een luxe), maar het huisje waar ik een oogje op had was helaas al weg.
Dus werd het, een goed alternatief, alweer Gramsbergen.

Dit keer het allerallerallerkleinste blokhutje uit hun bestand.
Maar de bedden zijn er nog steeds geweldig, het huisje stond heerlijk rustig in het groen en het water in het zwembad was gelukkig weer aangenaam.
Veel meer hoeft een mens toch niet?

Dinsdag ben ik naar de Zwieseborg gelopen, een uitspanning even voorbij Loozen.
Daar heb ik op het terras heerlijk uitgerust onder het genot van appelsap en appelgebak.
De Zwieseborg is een zorgboerderij, maar ook een hotel, restaurant, camping, kinderboerderij en nog veel meer.

Het ligt op de Loozensche Linie, een oud verdedigingswerk in de Vecht.
Nu een fraai wandelgebied.

Maar ja toen moest ik ook weer teruglopen, want een bushalte was er niet.

Dat viel best een beetje boel tegen, dus toen ik ergens een bankje tegen kwam, heb ik daar een hele tijd moed zitten verzamelen voor de laatste loodjes.
Zoals dat in het Noordoosten van het land gaat, raakte ik al gauw in gesprek met het vrouwtje van deze vrolijke hond.

In totaal heb ik toch wel 7km gelopen, waarvan de laatste twee op mijn wenkbrauwen.
Maar toch ook weer een mijlpaal.

Woendag deed ik dus lekker weinig.
Een beetje rondkijken op het park.

De dieren van de kinderboerderij vastleggen.

Wat kletsen met andere gasten aan de vijver.

En de rest van de dag heb ik lekker in het zonnetje voor het open raam gehangen en me laten vermaken door de vaste bewoners.

Donderdag ben ik in alle rust  Coevorden door geslenterd.

En toen moest ik helaas alweer naar huis.

Hier vind je een oneindige reeks fotos van interessante en minder interessante zaken die mijn oog troffen.

Fotos motortoertocht.

Ze blijven binnenkomen, de fotos

Ook die ik gemaakt heb staan er nu bij.
De eerste 32 fotos zijn van mij.

En hier dan ook een fototje van motordirigente Marlien op het plein in Etten-Leur.

Hier aaaaaaaaalle fotos

Filmpje motortoertocht

Mijn achterneef werkt bij de lokale tv en maakte dit filmverslag.
Nu op facebook te zien.
En op "HalloGilzeRijen" in de week van 19 t/m 25 september.
De uitzendtijden zijn 2.00 uur, 5.00 uur, 8.00 uur, 11.00 uur, 13.00 uur, 16.00 uur, 19.00 uur, 21.00 uur en 23.00 uur.

Altijd leuk

als je met je kop op de voorpagina van de krant staat.

Zelfs als het alleen maar je achterkant is. :-)

Lees het hele artikel hier

Motortoertocht voor het goede doel

Nee, ik ben niet op een motor geklommen, maar toen ik las dat ze vrijwilligers zochten, heb ik me spontaan aangemeld.
Ik moest om 8 uur 's ochtends al op het station alhier zijn.
Vandaar kreeg ik een lift naar het verzamelpunt.
Ik vond dat een beetje vreemd en het bleek dan ook op een misverstand te berusten.
Men dacht dat ik uit Noord Holland kwam met de trein.
En ja ik kom oorspronkelijk wel uit Noord Holland, maar woon toch echt al een aardig tijdje in het zuiden.

Na de laatste voorbereidingen vertrokken we naar de eerste (koffie) stop in Etten-Leur, alwaar ik de rest van de ochtend op het plein met verve de rijders een parkeerplek wees.

(Mijn collega die de rijders naar het plein loodst)

Ik vond het een verschrikkelijk leuke ervaring, zo midden tussen al die ronkende motoren en vrolijke mensen.

Het was mega vermoeiend, maar de leuke sfeer, de spontane gesprekken, het was het allemaal wel waard.

Nadat de laatste rijders vertrokken waren voor het vervolg van hun ruim 200km lange rit, hadden we gelukkig ruim de tijd om wat uit te rusten.

's Middags waren we weer present bij het eindpunt om de herinneringsleutelhangers uit te delen en mee te genieten van de barbeque.

(Mislukt maar wel leuk)

Ik kwam op mijn wenkbrauwen thuis, doe ook vandaag nog even helemaal niets, maar volgens mij is dit de allerleukste dag die ik in dit dorp heb meegemaakt.

http://www.motortoertochtvoorhetgoededoel.nl/

Ontmoeting in Zaltbommel

We kennen elkaar al jaren op internet, mrsHteB en ik.
Maar van een ontmoeting kwam het nog nooit.
Dus trok ik de stoute schoenen aan en nodigde haar uit voor een dagje Zaltbommel.
MrsH miste de trein, dat gaf mij de gelegenheid om mijn favoriete brug vanuit een onverwachte hoek te fotograferen en nog even te oefenen met mijn toestel.

Die brug blijft me fascineren sinds ik hem zo'n kleine 20 jaar geleden voor het eerst zag.

Natuurlijk begon ons dagje met een bezoek aan de plaatselijke kringloop de Spullewaard.
We zijn beide fan van hergebruik dus we waren daar wel enige tijd zoet.
Ik vond er een leuk bloesje en natuurlijk nog het eea op freubelgebied.

Na een lunch in de buitenlucht slenterden we naar de vesting en zegen met een enorm softijsje neer op een bankje aan de Waalkade.

We hadden aan gespreksstof geen gebrek dus de middag vloog om.
Via kleine straatjes vol verrassingen liepen we weer terug naar het station, genietend van de schoonheid van dit stadje.

Al met al was het een zeer geslaagd dagje.
Ik heb een leuk mens ontmoet.
(Maar dat wist ik eigenlijk al)

Hier het verslag van MrsHteB

Rondje tuin

Als ik, een paar dagen na thuiskomst, maar weer eens het manmoedige gevecht tegen het onkruid begin, is daar ook schrik.

Dat drie van de vier coniveerbolletjes, die ik dit voor jaar kreeg, het niet zouden redden, had ik al verwacht.

Maar dat mijn brem, die er dit jaar zo schitterend bij stond,  in een week tijd opeens grotendeels dood is, heb ik niet zien aankomen.

Ik kon wel huilen.

Gelukkig zit er nog een groen stuk in, dus hij gaat met flink snoeien in de herkansing.

Maar er waren ook cadeautjes.

Zoals deze schattige bloemetjes die spontaan zijn aan komen waaien.

En een jonge hortensia, die voor de vakantie gestorven leek, komt toch weer tevoorschijn piepen.

Deze klokjes, ook al spontaan aan komen waaien hebben zich in een paar jaar tijd tot hele veldjes vermeerderd.

In het voorjaar hebben ze lieve gele bloemetjes.

De heide die ik een paar jaar geleden van iemand kreeg, doet het eindelijk ook goed.

Natuurlijk kon ik het niet laten om ook even met zwartwit te experimenteren.