en het groeit en bloeit als kool

Mijn tuin groeit momenteel harder dan ik kan bijhouden.

Zeker na de regen van de laatste dagen, al was dat niet eens zo heel veel.

Op één plekje mag de natuur haar gang gaan en dat is in deze oude betonnen tuinschaal, die in mijn kindertijd al in de tuin van mijn ouders stond.
Meestal met viooltjes als ik me goed herinner.
Het is fascinerend om te zien wat zoal ontstaat in een bak waar ik zelf niets anders dan een restantje tuinaarde in gestopt heb.

klik hier voor meer nieuwe tuinfotos

Project 75 no 01

Soms ben ik een beetje gek.
Als verjaardagscadeau kocht ik voor mezelf een doos met 75 vierkante canvas doekjes.
Nu zijn dat soort canvasjes niet zo daverend om te beschilderen, heb ik vorig jaar gemerkt toen ik een serie vrolijke schilderijtjes maakte.
Maar als basis om textielprojectjes op te spannen zijn ze perfect.
Ik heb dus het euvele plan opgevat om 75 doekjes te bewerken.
En ik heb mezelf de tijd gegeven tot mijn 75ste verjaardag.

Vandaag show ik mijn eerste werkje.
Ik kreeg nog niet zo lang geleden van iemand tegen verzendkosten een enveloppe vol hexagons in prachtige tinten rood, oranje, geel die ze had overgehouden van een quilt.
Die heb ik dit weekend aan elkaar genaaid en versierd met borduurwerk.
Daarbij ben ik uitgegaan van drie motieven die al op de lapjes voor kwamen.
Bloemetjes, cirkels en lijnen.
Ik heb de vormen uit de betreffende hexagons laten overlopen.

Feestje in je eentje

Ergens in de bijbel staat:
Als er twee of meer in mijn naam bijeen zijn ben ik in uw midden.
Ik zette als tiener onze vriendelijke hervormde dorpsdominee eens met zijn mond vol tanden, toen ik hem vroeg waar god dan was als je alleen was.

Jaren later beweerde de starre gereformeerde dominee uit het zelfde dorp met grote stelligheid dat je in je eentje geen feest kunt vieren.

Vandaag ben ik jarig en ik besloot om er in mijn eentje toch wat leuks van te maken.
Met een kortingskaartje ben ik naar de Efteling getogen.

Ik geloof dat het wel 45 jaar geleden is dat ik in de gondolettes zat.
Dus die waren vandaag als eerste aan de beurt.
Wat een wonderlijke Zen ervaring, die midden in het drukke park zo rustig hun weg banende bootjes.
Zo ontspannend dat ik er later op de dag nog een keer in stapte.

Wat heb ik verder gezien vandaag?
Natuurlijk droomvlucht.
Ik moet er nog steeds mijn hoogtevrees voor overwinnen, maar het is zo mooi.
Carnaval, Raveleijn (deze keer wel met vogels), drijfnat geworden in de Pirahnja, Fatamorgana en ik had zelfs nog genoeg energie om te blijven voor Aquanura.
En tussendoor op heel veel bankjes van het mooie weer genoten.

Dusseh gereformeerde dominee, je kunt echt wel een feestje hebben in je eentje.

hier vind je alle fotos van de Efteling

Van die dagen

Weten jullie nog hoe vorig jaar het een na het ander kapot ging.
Er leek geen einde aan te komen.
Maar toch werd het ongemerkt weer rustig op dat vlak.
De afgelopen dagen was ik weer even terug in de tijd.
Mijn horloge stond stil en bleef ook met nieuwe batterij stil staan.
Mijn oventje gaf opeens nauwelijks meer warmte af en het eten werd niet gaar.
Vandaag bleken de douchegordijnen niet meer te redden en het licht in de huiskamer ging niet meer aan.
Ik geloof er niets meer van dat spaarlampen veeeeeeeeeel langer mee gaan dan gloeilampen.

Gelukkig vond ik al gauw een ander horloge, bleek er net deze week een oventje in de aanbieding en had ik nog net 1 passende spaarlamp in voorraad.
Nu nog op zoek naar twee dezelfde betaalbare blauw wit of gele douche gordijnen en dan is het leed weer geleden.

(Afkloppen!!!)

Garageverkoop

Altijd zo gezellig, de garageverkoop.

Het eerste jaar deed ik mee, maar verkocht bijna niets.

Nu ga ik liever zelf rond fietsen.

De adressen zijn verspreid over het hele dorp.

Je fietst je de rambam, maar het leuke is dat je op plekken komt waar je anders nooit komt.

Want waarom zou je een poortje doorrijden als je er niets te zoeken hebt?

Zo kwam ik vandaag achter een rij huizen terecht op een gezellig speelterrein waarvan ik het bestaan nooit vermoed had.

De sfeer is reuze gezellig en iedereen praat met iedereen.

Ik kwam zelfs oude bekenden tegen.

Wat gaat de tijd toch snel, dat ik hier al oude bekenden heb. ;-)

Veel geld heb ik niet uitgegeven.

Ik ben vooral blij met de fleurige sjaal en het splinternieuwe bakplaatje.

Die laatste zocht ik al een tijdje naar.

Voor o.a. krimpie dinkie en friendly  plastic wordt meestal en oven of een heatgun gebruikt.

Maar zo'n bakplaatje is veel handiger.

Geen gedoe met het ovendeurtje en beide handen vrij.

Bakpapier erop en het plastic kleeft niet aan de plaat vast.

Een gele waas

Wat gaat het opeens snel allemaal.
Gisteren hier en daar een geel bloempje, vandaag is opeens de hele tuin geel en wit, en het blauw dat vorige week al overal tevoorschijn piepte.
Blij ben ik met de lelietjes van dalen die opeens in grote getalen aan de oostkant opkomen.
Vorig jaar stonden ze daar nog niet.
En de vergeetmenietjes komen nu ook verspreid over de hele tuin op.
De Camelia had vorig jaar voor het eerst wat meer dan drie bloemen en nu zit ie werkelijk helemaal vol knoppen.
Het enkele annemoontje dat vorig jaar kwam aanwaaien heeft zich helaas nog niet vermeerderd.
Het kleine hulststruikje dat twee jaar geleden spontaan opkwam heeft een zusje gekregen en staat nu zelfs al in bloei.

Van veel bloemen ben ik de naam alweer vergeten.
Ik had een paar jaar geleden zo'n mooi naslagwerk op internet, maar die site werd opgeheven en ik ben de meeste namen kwijt.

Hier vind je alle fotos van mijn tuintje in 2015

Onkruid

Elke mooie dag ben ik aan de slag in mijn tuintje.
Nou ja ik rommel steeds een kwartiertje en dan ga ik een uurtje op mijn ligbed liggen.
Ben nog steeds niet helemaal hersteld van m'n vijfde virus in 6 maanden en heb daar bovenop ook nog eens flinke bloedarmoede.
Gelukkig heb ik inmiddels genoeg ervaring met vermoeidheid om me aan te passen aan mijn lijf.
Veel rusten dus.

Maar het rommelen in het zonnetje doet me goed.
Net zo als de uiltjes die ik op mijn ligstoel knap, vergezeld door Piep en Lolo die het maar wat gezellig vinden om zo samen te dutten.

Ik heb nog nooit zo veel mos in mijn tuin gehad als dit jaar.
Dat komt vast door de milde winter.
Maar ik heb een nieuwe methode gevonden, die het wieden een stuk makkelijker maakt.
Ik was eerst bang dat ik zo de opkomende bolletjes en dergelijke zou vernielen, maar het gaat wonderbaarlijk goed.

Vorige week heb ik de hele tuin eerst bewerkt met een grove hark.
Daarmee kwam het meeste mos al los.

Een paar dagen later ben ik aan de slag gegaan met de schoffel, waarmee wat dieper geworteld onkruid los komt.

En nu ben ik in de fase van op mijn riante achterste door de tuin schuiven en alles wat nog vaster zit los te werken, soms met behulp van schepje of handschoffeltje.
Daar ben ik nog wel even mee zoet, maar met elke mooie dag steeds een beetje verder, kom ik er uiteindelijk ook.

Het allerlastigste zijn de steeds weer hardnekkig opduikende graspollen, diep geworteld en met die slappe handjes van me bijna niet te hanteren.

Inmiddels heb ik de twee cirkels in de tuin ook al ingezaaid.
Nog meer lupinen in de grote cirkel en klaprozen bij mijn hazelaartje.

Ik heb dit jaar geen budget voor m'n tuintje, maar gelukkig heb ik veel zaden verzameld en ik kijk regelmatig op internet of er nog iemand gratis plantjes aanbied.

kunihimo- experiment

 

Met reliefgaren en fantasie garen.

Kumihimo met kralen

Vanmorgen maar eens aan de slag gegaan met kraaltjes.

Dat is een stuk lastiger omdat je niet goed kan zien wat je doet.

Maar het effect is wel leuk.

Geen blingblingvoor mij, maar bonte kraaltjes van kettingen die ik lang geleden droeg.