Naar de Wadden

 

Gistermorgen werd ik al vroeg opgehaald voor een lange rit, naar een eiland dat ik nog niet eerder bezocht heb.

Texel kwam ik diverse malen toen ik jong was.

Terschelling 3x in mijn voorvorige leven.

Ik had gezien mijn omstandigheden niet verwacht dat ik hier nog eens een eiland aan toe zou kunnen voegen.

Maar het Ouderenfonds organiseerde dit dagje Ameland in samenwerking met diverse Plusbussen en onze Uitbus Vechtdal.

Ik heb me hier al heel lang geleden voor opgegeven,want wat wilde ik dit graag.

We konden rond 12 uur met de boot mee.

Er was wat vertraging, want zoals je wellicht weet zijn er dichtslibbingsproblemen in de vaargeul.

Op de boot kregen we wat te drinken en een lekkere gevulde koek.

Op het water was het nog wat heiïg, maar de lucht werd steeds helderder.

En de hele middag hadden we stralend weer.

Na een korte rit kwamen we aan bij 't Strandhuys aan de Noordzeekust waar we de lunch kregen geserveerd.

Na de lunch ging een deel van de groep een strandwandeling maken en een deel genoot vanaf het terras van het mooie weer en het prachtige uitzicht.

Het strand was, op een schoolklas na, vrijwel leeg.

Hoe uniek is dat, met zulk prachtig weer?

Onze chauffeur trakteerde ons daarna op een prachtige tocht over het eiland

Ik vond de bushokjes die overal stonden zo leuk.

En na veel mislukte pogingen vanuit een rijdend busje lukte het me dan toch om er nog eentje op de (onderste) foto te zetten.

We zaten bij de vuurtoren nog een tijdje in het zonnetje te genieten.

En toen werd het al weer tijd om naar de boot te gaan.

Maar wat hebben we genoten.

En wat is het een prachtig eiland.

Wat zou ik daar nog graag eens wat langer blijven.

Ommetje ingekort

 

Omdat het zowaar droog zou blijven, stapte ik op de fiets om naar één van mijn favoriete plekjes te gaan.
Maar het waaide zo hevig dat, zelfs met ondersteuning, mijn benen al snel verzuurden.
Dus sloeg ik halfverwege af naar landgoed het Laar/Laer.
Over de spelling zijn ze het hier niet eens, dus allebei is goed.
Ik ging, met mijn rug in de zon op een bankje bij de kinderboerderij zitten.
De zon om deze tijd van het jaar voelt heel anders, aangenaam warm.

Terwijl ik naar de schaapjes in de verte keek, klonken er bij het huis doedelzakklanken op.
Het leek op "the drunken sailor", maar het was net te ver weg om goed te horen.
De straffe wind leende zich niet om nog wat lapjes te gaan weven, dus begon ik maar vast dit blogje te schrijven.

Ondertussen gleden twee witte ganzen rustig het water in, om even later met veel kabaal de vijver weer te verlaten.
Het was onder de laaghangende takken niet te zien wat hun rust verstoord had.

Ik word altijd wat melancholisch als de herfst haar intrede begint te doen.
Hoewel ik hou van stevige herfststormen (liefst aan de kust) vind ik het korten van de dagen moeilijk.

Op de terugweg kon ik het natuurlijk niet laten om nog even op de bank op de brug van het Ommens licht te genieten.

Het is geen twee keer hetzelfde.

Taalvoutjes

 Op facebook is een pagina waar je taalvoutjes kunt insturen.

Die ik tegen kom komen er nooit doorheen, maar ik vind ze grappig genoeg om er eens een blogje aan te wijden.

Wat kost ie nou echt?

Een piek, vijftig cent?

Of toch gratis?

Ik geloof dat ik toch maar puur natuur blijf.

.

Je bent wel een echte boffer,

 met een lift op de begane grond.

Heb meerdere van deze broeken.

Maar heb nog steeds niet ontdekt

 hoe ik m'n zakken kan verstellen 😂😂😂

Honing halen

 Donderdag heb ik een nieuwe hogere zitting op mijn trike gekregen.

Ik zat op de oude zitting met mijn stuitje op een stangetje van de rugleuning, wat op de wat langere ritten echt erg pijnlijk werd.

De nieuwe zitting is speciaal voor mij gemaakt en 2,5cm hoger en zo raak ik dat dwarsbalkje net niet meer.

Ik reed op proef die middag nog even een stukje naar Stegeren (2x3,6km).

Kon ik gelijk nog wat van die lekkere honing bij halen.

Dacht ik.

Want de honing bleek op.

Van verschillende kanten hoorde ik dat er ook goede  honing hier uit de directe omgeving in Witharen te koop is.

Dus fietste ik vandaag voor het eerst eens die kant op.

Een mooi ritje door weilanden en bos.

En ja hoor gelukkig stond daar het kastje nog vol lentehoning.

Onderweg kwam ik langs de weg vanalles tegen.

Zo weet ik nu waar de bessenpluktuin is, en dat de buren een boerderijwinkel hebben.

Ook zag ik ergens een afslag naar een hoeve waar je wat kon drinken.

Ik zag aan de overkant van de weg mooie gele appels te koop liggen op een kratje, maar ik heb nog bijna 2 kilo liggen, dus ik nam niets mee.

Toen zag ik een bordje bij een afslag:

Pompoenen en kalebassen 250m, dus maakte ik een omweggetje en nam één van de laatste kleine pompoenen mee.

De rest was megagroot, maar kostte ook bijna niets.

Ik vergat een foto te maken.

Ik kwam ook nog langs de tweede boerderijwinkel vlakbij de bebouwde kom.

Die liet ik deze keer ook voor wat het was.

In mijn mandje kan niet zo veel mee en ik moest ook nog eea bij de supermarkt halen.

Ik ga dit ritje vast vaker maken en dan neem ik mijn kleingeldportemonneetje mee, want die kraampjes gaan op goed vertrouwen en je moet dus gepast betalen in een vastgezet geldkistje.

Thuisgekomen was ik toch wel flink moe en verzuurd.

Is ook niet zo gek na het zomergriepje van afgelopen week ben ik nog niet helemaal fit.

Al met al een ritje van 11,5km vandaag.

Bijna helemaal in de laagste ondersteuning.

Mijn benen worden langzaam wat sterker en dat wil ik natuurlijk opbouwen, dus de middelste ondersteuning gaat pas aan als ik vermoeid raak.

En de hoogste is om lekker ff een recht stukje te racen of als ik echt heel moe ben.

Kinderboeken

 RiaN vroeg me op haar blog welke boeken ik als kind las.

Nu las ik letterlijk de jeugdbibliotheek leeg vroeger.

Maar ook thuis had ik aardig wat boeken, die hier nog steeds op zolder staan.

Toevallig ben ik vandaag begonnen met m'n boeken over te hevelen naar mijn inmiddels bijna lege lappenkasten, in de hoop straks weer twee kasten weg te kunnen doen.

Dus kon ik gelijk een paar fotos voor haar maken.

Mijn eerste leesboekjes thuis waren van voor de oorlog, maar zo jong als ik was, had ik geen moeite met de oude spelling en begreep ik goed dat we nu anders schreven.

Mijn eerste eigen leesboekjes was de complete Marieke serie.

Voor de jongens was er zo'n zelfde serie over Gijs.

Daar heb ik alleen Gijs loopt op klompen van.

Want ja meisjes lazen in die tijd geen jongens boeken.

Beetje dubbel, want naast m'n indianenjurk had ik wel ook een sheriff pak met pistool en een ridder pak.

Toen ik wat ouder werd kwamen daar de nogal bellerende boeken van Miesje Sandelhout bij.

Keurige verhaaltjes waarin je leerde hoe een verstandig meisje zich diende te gedragen.

Zo herinner ik me dat haar grote zus (oh schande) voetschimmel kreeg omdat ze na het zwemmen haar tenen niet goed afgedroogd had.

Ook kwamen de pockets in zwang.

Eindeloos lange series van oa, de dolle tweeling, de olijke tweeling etc.

Die ga ik maar niet allemaal fotograferen.

Ook kregen we elk jaar met kerst van de zondagsschool een boekje van WG van der Hulst.

Voetstapjes in de sneeuw

Zijn de kraaien nog zwart.

Herinner ik me.

Toen ik wat ouder werd waren er oa de trilogieën van Polly Parker en Hilde.

Maar het liefst las ik de drie boeken die mijn vader uit zijn jeugd had.

Peerke vond ik wel heel erg verdrietig.

Tom Mix kan ik.me weinig meer van herinneren.

Maar de eilanden van kapitein Flint las ik keer op keer, zo spannend.

Ik vroeg dan ook vaak om jongensboeken zoals arendsoog, maar die kreeg ik thuis niet.

Mijn moeder was ook heel boos dat ik aan vakantiekennissen op mijn 12e verjaardag toch een arendsoog gevraagd had.

Dat was een veel te duur boek om te vragen, vond ze.

Korenlint

 Vanwege het 775 jarig bestaan van ons stadje traden vandaag alle koren uit onze gemeente op.

In de drie kerken in het centrum gaven  in totaal zes  klassieke koren en kerkkoren acte de presence.

En op het Vechtpodium zongen de twee shantykoren en het kinderkoor.

Ik zing in het oudste koor in de gemeente.

Kleinkoor Excelsior bestaat al 96 jaar.

En we zijn nog steeds alive and kicking.

Aan het eind van de middag kwamen alle koren naar het Vechtpodium om gezamelijk een medley van liedjes over de stad te zingen.

Ik denk dat het waterverbruik hier tegen de avond enorm omhoog schoot, toen al die bezwete zangers en zangeressen onder de douche doken.

Want wat was het warm.

Maar wat was het leuk.

Nordhorn

Ooit hadden Anne en ik een lijstje van alles wat we nog wilden doen.

Corona gooide roet in het eten.

Toen 5 minuten na de mail over de tocht over de Veluwe nog een mail binnenkwam over een extra rit naar Nordhorn voor een rondvaart, kon ik het dan ook niet laten om ook op dit uitje, dat op ons lijstje stond, in te schrijven.

Dit keer zat de bus vol met voor mij nog onbekende mensen.

Altijd leuk om nieuwe gezichten te zien.

Helaas waren er weer problemen met de navigatie.

Daardoor kwamen we veel te laat in Nordhorn aan.

Gelukkig kreeg de chauffeur het voor elkaar om onze reservering voor de boot om te zetten.

De schipper was zo lief om twee uur later een extra rondje te varen.

Daardoor konden we om half drie nog rustig lunchen bij Pier 99.

Ik koos voor een braadworst met patat.

De braadworst was wel 25cm.

Braadworsten zijn vaak zo vet dat je maag er tegen in opstand komt, maar deze was erg goed.

Met mijn buurman nam ik nog een ijsje na.

Nou ja ijsje, het was me toch een groot portie softijs.

Het verwonderde me dat ik het Duits toch best wel gauw uit mijn geheugen oppikte.

Maar toen ik tegen de serveerster grapte dat Engels me beter afging zei ze tot mijn verbazing: "no problem, I come from America".

En toen bleek ik mijn Amerikaanse accent, dat ik lang geleden bij een vroegere werkgever oppikte, ook nog niet kwijt te zijn.

Toen gingen we alsnog richting rondvaartboot, die om vier uur afvoer.

We maakte een mooie tocht over de grachten.

Volgens mij heeft Nordhorn nog meer bruggen dan Amsterdam, en ze zijn allemaal anders.

Hoewel de temperatuur hoog was, was het op het water echt heerlijk.

Een zacht koel briesje maakte het aangenaam.

Zonnehoed en bril hielpen ook mee.

Op de terugweg wilden de andere passagiers toch ook wel een ijsje.

Dus stopten we nog even in Uelsen, waar de genen die wilden  een ijsje gingen halen, en de rest op een terrasje neerzeeg, waar de kerkklokken hun prachtige warme klanken beierden en de man met de zeis op wacht stond.

Al met al dus weer een heel erg geslaagd uitje.

Uitbus Vechtdal is hard aan het sparen voor nieuwe navigatie.

Wie in de regio woont kan op hen  stemmen voor de Rabo Club Support.

Maar wat zou het mooi zijn als er daarnaast één of meer sponsors opstaan die ons uit de nood willen helpen.

Fata Morgana?

 De weersverwachting was goed, dus fietste ik vanmorgen naar mijn geliefde plekje aan de Vecht.

Onderweg gebeurde er iets zo bizars, dat ik me nog steeds afvraag wat ik gezien heb.

Ik fietste op een lange rechte weg door het bos.

En er kwam me een auto met de lichten aan tegemoet.

Toen die voorbij was zag ik in de verte een grijze auto zonder verlichting aankomen.

Even later sloeg hij rechtsaf (voor mij links) het bos in en was weg.

Ik was stom verbaast, want bij mijn weten is daar helemaal geen afslag.

Toen ik pakweg 15 seconden later ter hoogte van waar hij verdween kwam, zag ik ook echt geen afslag.

Er was niets dan bomen en ook de auto zag ik nergens

Wel kwam ik langs twee afgesloten bospaden, met een dikke balk aan kettingen ervoor.

Maar geen mens kan in een paar seconden die kettingen losmaken, de balk weghalen, de auto erdoor rijden, alles weer afsluiten, en dan ook nog volkomen verdwenen zijn.

Op de terugweg keek ik nogmaals uit of ik misschien toch wat over het hoofd had gezien.

Ik vond wel een afslag, maar die was ik 's ochtends al voorbij  toen ik die auto zag.

Je gaat zo toch wel even aan jezelf twijfelen.

Ik ga maar niet proberen het te snappen.

Maar tussendoor, zat ik heerlijk een paar uur met mijn Zoom Loom, blikje vlierbloesemlimonade en wat te knabbelen aan de Vecht.

Maakte een praatje met de toeristen en genoot van het gebruis van het water dat over de stuw kletterde.

Op de terugweg werd er op de brug over de oude arm van de Vecht druk gefotografeerd.

Deze dames waren van de stijle oever afgedaald om lekker in het water  pootje te baden.