De aard van het beestje

Afgelopen donderdag:
Lig je lekker bij het vrouwtje te slapen.
Komt er opeens zo'n kwetteraar op de molensteen zitten.

Ben je in één klap klaar wakker.

Het vervolg is dramatisch.
Lolo nam een spurt alsof ze nog een jongedame was.
En kwam terug met een jonge vogel in haar bek.
Moeder vogel gillen en aanvallen.
Ik Lolo de hemel ingeprezen, zoals dat hoort als je kat je een cadeautje brengt.
Lolo naar binnen gebonjourd.
Vogeltje gaan zoeken.
Nergens meer te vinden.
Dus dacht even opgelucht dat het weggevlogen was.
Na een tijdje Lolo weer naar buiten.
Hup heeft ze het vogeltje toch weer.
Ik toch maar Lolo in de houdgreep genomen.
Vogeltje duikt in een schuilplek.
Lolo weer naar binnen gebonjourd.
Ik vogeltje bekeken.
Lijkt niet gewond en gaat hevig te keer tegen me gelukkig.
Maar hij blijkt nog niet te kunnen vliegen.
Lolo blijft dus voorlopig maar even binnen tot vogeltje vliegen kan.

Schaal 1:32 gepriegel

 Ik wilde het eigenlijk pas laten zien als het af is, maar dat duurt nog wel even en ik kan nu eenmaal moeilijk iets voor me houden.

Na de knikkerbaan kreeg ik de smaak te pakken en ging op zoek naar een nieuw bouwproject.

Dat vond ik in een bouwpakket van een tiny house.

Dus priegel ik sinds begin deze week elke dag een stukje verder.

Het huisje wordt maar 10cm hoog dus het is echt iniminifreubelen.

De boekjes zijn niet groter dan een duimnagel.

En na een uurtje knippen en plakken zeggen m'n ogen echt ho.

Er zit zelfs echte verlichting in.

Ik zet eerst de dingen in elkaar die volgens het boekje blijven.

Maar de stoffering van dit huisje is drie tinten grijs.

En ik zou Marlien niet zijn als ik daar niet wat vrolijkers voor in de plaats zou willen maken.

Macro met statief

De vlinderstruiken zijn eindelijk in bloei.

Het is opeens een beetje drukker in mijn tuintje.

Nog lang niet zo druk als de afgelopen jaren helaas.

Maar ze zijn er nog.

Een geschikt moment om het statief dat ik vorige maand bij de kringloop op de kop tikte eens uit te proberen en te kijken of de macrofunctie van mijn fototoestel het daarmee beter doet.

Nou dat doet ie dus.

Maar het had nog wel wat voeten in de aarde voor ik een paar redelijke fotos had.

Niet alleen omdat het afstellen van het statief tiende millimeterwerk is, maar mijn fotomodellen zaten ook niet stil.

Had je net alles goed en scherp, floepes daar gingen ze weer.

Na een dik uur en zeker 50 mislukte kiekjes heb ik nu toch wel een klein beetje door hoe het het best werkt.

Veel geduld, focussen op één bloem, stoel erbij en dan maar wachten tot er wat neer strijkt.

Rustig

 Tididi, tadada

Tididi, tadada

Zo heerlijk rustig

Toedoedoe tedede

Toedoedoe tedede

Zo heerlijk rustig

Komkommertijd

 

Zompig

 Ik had het plan om vanmiddag nog maar weer eens in de tuin aan de slag te gaan.

Of even naar de kringloop te gaan.

Maar nadat ik de was opgehangen had en nog maar weer eens wat bloemen op de plaat had gezet, was ik compleet verzopen.

En alweer niet van de regen, die maar niet komt.

Het is nog steeds zo ongelofelijk zompig hier.

En dat bij temperaturen waar ik normaal blij van zou worden.

Lolo had er ook geen probleem mee dat we al weer snel naar binnen vluchtten.

Na even als fotomodel gefigureerd te hebben, ging ze zonder aarzelen weer mee het huis in.

Wat geeft de tuin weer mooie verrassingen he!

Kinderwens eindelijk vervuld

 Toen ik nog een klein meisje was, wilde ik zo graag eens een keer een modelbouwpakketje hebben.

Maar alle bouwpakketjes in de speelgoedwinkel bevatten auto's, vliegtuigen, schepen en oorlogstuig.

Elke keer als ik bij die dozen stond te kijken was ik weer teleurgesteld dat er nix leuks bij was.

Tegenwoordig is de keuze veel uitgebreider.

Op Facebook zie ik al een tijdje vanalles langs komen en gisteren besloot ik dan eindelijk mijn kinderwens alsnog te vervullen.

Vanmiddag kwam het pakketje al binnen en na uren priegelen stond er een heuse knikkerbaan op tafel.

Omdat ik in het verleden technisch tekenaar geweest ben had ik gelukkig weinig moeite met tekening lezen.

Maar het was nog een heel gedoe om alles goed op z'n plek te drukken.

Directe Link (voor als het filmpje op het blog niet wil starten)

Tasje met inhoud

Vanmorgen ging  de bel.

Te vroeg voor het pakketje dat ik besteld had.

Toen ik de deur open deed stond er een vriendelijke jongeman op de stoep die me een papieren tasje met lampen overhandigde: "namens de gemeente".

"He alweer?", reageer ik verbaasd.

Hij schiet in de lach:"dat zeggen ze allemaal".

In januari kreeg ik al een energiebesparingstas.

En blijkbaar is dit een stil vervolg.

Nooit weg toch?

De rest van de dag besteedde ik, in etappes van steeds een half uur, aan de eindeloze strijd tegen de invasie van paardenbloemen in de voortuin.

Ook deed ik weer een poging om model te krijgen in de drie coniferen.

Ze stonden er al toen ik er kwam wonen, maar dreigden al snel te hoog te worden.

En hoge bomen pal voor m'n voordeur vind ik niet zo veilig.

Dus hou ik ze redelijk laag en knip ze stapje voor stapje tot één bol.

Nu de heg ervoor weg is kan ook de laatste kant mee dicht groeien.

Ondertussen kwam dan ook mijn verwachte pakketje:

De scoupy picknickbox.

Al zit er weinig in voor een picknick.

Maar het is een leuk pakketje.

Vanmiddag viel dan ook nog een gratis puzzelblad in de bus.

Geen idee meer waar ik dat nou ook weer van kreeg.

Lolo blij

Na onze verhuizing kwamen de katten om diverse redenen niet meer buiten.

Nu taalden ze er ook niet naar.

Ze waren altijd al mooi weer katten.

Piep was de echte avonturier, maar ook in de vorige woonplaats werd ze al steeds meer een binnenkat.

Je kon merken dat ze oud werd.

En Lolo maakte nog wel haar rondje om het huis, maar dan had ze het ook wel weer gezien voor die dag .

Maar dit jaar had ik steeds minder lol in buiten zitten.

Zij alleen binnen en ik alleen buiten.

Ik voelde me gewoon schuldig.

Maar in hoeverre kun je een oude kat die geen andere katten meer gewend is nog buiten laten?

Nu heb ik een volledig omheinde tuin.

En waar Lolo in het eerste jaar hier nog wel op het aanrecht wist te springen, kan ze dat allang niet meer, dus hoopte ik maar dat ze ook de schutting niet meer over kan.

Vandaag heb ik de stap toch maar genomen.

En wat geniet ze.

Ze heeft de hele tuin verkend.

Aan elk plantje geroken.

Vind het leuk onder de tuindeur door te gluren, maar kan er niet onderdoor of overheen.

Ze kletst me de oren van de kop en houdt me goed in de gaten.

Om vervolgens netjes binnen op de bak haar behoeften te gaan doen.

Druk

 

Donderdag is mijn enige drukke dag.

De rest van de week is oersaai.

Vanmiddag hadden we een pittige wandelchallenge.

Hoewel het ronduit koud was, was het in het bos nog zompig benauwd.

Ik kwam drijfnat thuis en dat was niet van de regen.

Toen ik thuis kwam zag ik dat het eerste fruit rijp was.

De kruisbessen zijn door het rare voorjaar niet daverend.

Vaak zijn ze al verschrompeld voor ze rijp waren of wel rijp maar erg zuur.

Maar de frambozen zijn verrukkelijk.

Ik kon het niet laten nog een rondje door de achtertuin te maken.

Er piept ook weer een lief bloempje van de buren door de schutting.

Linksboven zie je de struik die ik kort geleden uit de buurtuin kreeg.

Hij heeft het gered en staat in bloei.

Middelste foto rechts is het enige plantje dat ik uit mijn vorige tuin heb kunnen meenemen omdat het al in het potje stond.

Het struikje middenonder kocht ik twee jaar geleden, het stond eerst op een andere plek maar deed daar niet veel.

Op z'n nieuwe plek groeit ie als kool.

En rechtsonder mijn fruithoek.

De framboos is enorm gegroeid, maar er tussen staat nog kruisbes, aalbes en braam.

En er moet ook nog een blauwe bes en een druif tussen staan maar die kon ik niet vinden vanmiddag.

Vanavond had ik de laatste keer koorrepetitie van dit seizoen.

Deze keer niet on line, maar bij mijn favoriete theeschenkerij.

Helaas was het te koud om buiten te zingen, maar in de boerenschuur was ruimte genoeg.

Met thee en gebak en verse aardbeien vooraf en een hapje en een drankje na.

Ik moest wel weer erg wennen aan zoveel mensen om me heen, maar wat was het fijn om weer eens echt samen te zingen. 

En nu moet ik proberen de trap op te komen naar mijn bedje, want ik heb me toch een spierpijn.