Over kunst en andere feestjes

Het lijkt wel of mijn hele leven bestaat uit uitjes en etentjes en feestjes.
Soms weet ik er niets over te schrijven.
Zo kregen  we woensdag bij één van de sociale eetcafes een lopend buffet en waren we uitgenodigd voor een bingo in de buurtkamer van een andere wijk.
Anne won er een vleesschotel en ik niets.
We bezochten vrijdag de open dag van  Eef Diteweg, en een BBQ in Nijverdal.
En zaterdag reden we via een prachtige route over oa de hondsrug, door Drenthe, ver Groningen in voor een gezellige familieverjaardag.
Ik hield al van het Drentse landschap en was er vaak op vakantie.
Maar de keren dat ik in Groningen was waren op de vingers van één hand te tellen.
Het weidse uitzicht in Groningen is adembenemend en niet te fotograferen.
Dat heb ik dan ook maar niet geprobeerd.


Bij Eef en zijn vrouw Nettie werden we weer met open armen ontvangen.

Ik denk dat Eefs manier van werken moet bezinken, want dit keer kwam ik meer werk tegen dat me aansprak.

We genoten van het uitzicht en de spontane gesprekken.

Een jaar later

Is het echt pas een jaar geleden, dat op de vroege morgen de verhuizers voorreden en ik op weg ging naar een nieuw leven? (klik)

Het turbulentste jaar van mijn leven.
Waar in ik opeens een volle agenda kreeg.
Gezellige etentjes, heel veel uitjes, leuk vrijwilligerswerk, wandelclubje,  toch weer ging zingen.
Onvoorstelbaar veel nieuwe gezichten.
Met als grote klap op de vuurpijl die leuke jongeman die mij ook leuk vindt.

Het was niet altijd makkelijk.
Zo had mijn lieve oude Piepelotje het erg zwaar.
Ze vermagerde zienderogen en verzorgde zichzelf slecht.
Gelukkig is ze weer aardig opgeknapt.
Ze ligt het liefst de  hele  dag te slapen en droomt graag luidkeels.

 Lolo bleef het onverstoorbare eeuwig aandacht opeisende schootzittertje dat ze altijd al was.

Ik heb nog een waslijst aan dingen die in huis en tuin gedaan moeten worden.
Er staan nog 5 dozen waarvan de inhoud nog geen plekje heeft.
Mijn creativiteit staat op een zeer laag pitje.
En ik ben moe, erg moe.
Maar na jaren van onvoldaan moe zijn, is de chronische moeheid dragelijk geworden omdat er  nu zo onvoorstelbaar veel positiefs tegenover staat.

Mooi niks

Sommige mensen vinden het maar niks en lopen hoofdschuddend voorbij.

 Anderen staan stil om even te genieten.

In de straat voor en naast mijn huis woont een enorme kolonie solitaire grondbijen.
Enorme beesten die geen vlieg kwaad doen, maar samen met allemogelijke hommelsoorten en andere vliegertjes mijn tuin bezoeken.
Af en toe moet ik gewoon even voor het raam staan in stille verwondering.

Textiel Festival Weerribben

Gisteren was het weer eens tijd voor een dagje uit.
Nu ik in Overijssel woon en een auto met chauffeur heb was het Textielfestival een bereikbaar uitje.
We gingen al vroeg op pad.

In het begin volgden we de uitgezette route, maar we kwamen er al gauw achter dat het geen haalbare kaart is om alles te zien.
Dus kozen we voor namen die ik ken van blogs die ik volg en facebookbekenden.

Ik ben door alle indrukken totaal vergeten foto's te maken.
Maar we zagen oa werk van Ria Hooghiemstra, Artquiltgroep de uitdaging, Bea Schonewille en Joke Hardebol.
Het was leuk om mensen van internet nu eens in het echt te zien en te spreken.

Aan het eind van de middag zakte we vermoeid neer op een bankje aan de haven bij het buitencentrum van Staatsbosbeheer en genoten van het uitzicht.
Ook hier waren kunstwerken te bewonderen, maar dat deed ik door de zoeklens van mijn kamera.

We rondde de dag af met een heerlijke maaltijd met prachtig uitzicht bij Geertien in Muggenbeet.

Onhandig perkje

Bij mijn schuurtje heb ik een perkje waar ik niet zoveel mee kon.
Er stond nl een keurig haagje omheen.
Maar ik had de grootste moeite om er over heen te klimmen.
Dit voorjaar stalde ik er tijdelijk plantjes die ik gekregen had en die uiteindelijk voor het grote vak bestemd waren.
Door de droogte kwam er van verplaatsen niet veel dus staat het grootste gedeelte er nog.

Maar dat haagje bleef me storen.

Als ik op m'n terras zat zag ik alleen het haagje en niet wat er achter stond.

Vorige week kocht ik bij de supermarkt om de hoek twee druivenstruikjes, die ik langs de pergola wil laten groeien.

Dus besloot ik vast een stukje haag uit te spitten.

Dat ging verbazingwekkend makkelijk omdat de grond eronder gort droog was.

 En binnen een uur lag het hele haagje eruit.

De tuin zag er op eens veel groter uit.
Het perkje moet nog een metamorphose krijgen, maar om het vast wat op te vrolijken haalde ik een lading vrolijke pluimpjes.

Mijn zijtuin is ondertussen veranderd in een woeste pracht.

En het haagje?
Dat krijgt intussen de kans op een tweede leven in de tuin van m'n vriendje.

Loozensche linie

Een paar jaar geleden, toen ik Overijssel nog als vakantieganger bezocht, wandelde ik op een warme dag naar Loozen, waar ik oa de kunstwerken bij de Loozensche linie bewonderde.
Helaas lukte het me toen niet om over te steken met het pontje.

Indirect zorgde deze wandeling ervoor dat ik Anne weer tegen kwam.
Want een foto van één van de kunstwerken werd vorig jaar door Vechtdaltips gebruikt op facebook.
En onder die foto werd keurig mijn naam vermeld.
En die foto zag Anne toevallig.

Zondag besloten we dit mooie plekje te bezoeken.
Dit keer staken we met het pontje over en genoten van het prachtige uitzicht en de bewoners.
Ik raak nog steeds in vervoering van de prachtige luchten in deze regio.
De foto's kun je hier in het groot bekijken.

Op de terugweg stapten we nog even uit bij de Sahara, een zandverstuiving net buiten Ommen.
Dit gebied wordt heringericht.
Er zijn veel bomen omgezaagd en er staan overal stompen.
Het zal wel even duren voor het beoogde resultaat bereikt is.

Toen ik vanmorgen de gordijnen open deed

Ravage

Terwijl ik vannacht in mijn tuintje naar het spektakel in de lucht zat te kijken hoorde ik opeens een vreemd geraas op me af komen.
Ik dacht dat het de regen was dus vluchtte ik snel naar binnen.
Pas vanmorgen hoorde ik dat het om een hevige valwind ging, die een paar straten achter me flinke schade veroorzaakt heeft.

Zo mist een huis in de straat achter me een groot deel van het dak.

Kwamen een paar straten verder van een heel blok honderden dakpannen naar beneden.

De golfbaan ligt bezaaid met afgeknapte bomen, dus zal het ernaast gelegen Ommerbos ook wel flinke schade hebben.

Maar in mijn tuin niets gebeurd, nog geen klaproos afgeknapt.
Zelfs het pas gekregen vogelhuis stond nog keurig overeind.

Ps er blijven schadeberichten binnen komen:

vechtdalcentraal

vechtdalleeft

rtvoost

Ps het blijkt toch geen valwind te zijn geweest, maar twee windhozen vlak achter elkaar.

Het Ommerbos is zwaar beschadigd.

Freubelen met nagellak

Voor het creatief café moet ik kleine workshopjes verzinnen.
Pinterest is een uitstekende bron.
Zo kwam ik glazen potjes tegen die bewerkt waren met nagellak.

De nagellak die ik had staan was knap oud en sommige kleuren wat klonterig.
Maar voor een proefje voldeed het.
Voor het "lood" gebruikte ik van die plakrandjes die voor kaarten maken gebruikt worden.

Tip voor wie het ook eens wil proberen:

Breng de nagellak in dunne laagjes aan en laat elk laagje eerst drogen voor je een volgend laagje eroverheen zet. 

Bult

Langs de Vecht zijn op verschillende plaatsen bulten gelegd.
Gisteravond liepen we vanaf de stuw naar de bult bij Junne.
Bovenop de bult staat een grote bank.
Vandaar zaten we een hele tijd te genieten van het prachtige uitzicht.
Het was er erg stil.
Maar in de stilte hoorden we steeds meer geluiden.
Alle mogelijke vogels.
En kikkers.

Heel in de verte hield een buizerd vanaf een hek de omgeving in de gaten.

De Vecht heeft op deze plek twee stromen.

Aan de tweede stroom landde deze vogel.

We vermoedden een reiger, maar het was te ver om met zekerheid te zeggen.

Ook zagen we nog twee ooievaars.

De koeien in het Vechtdal hebben een goed leven.

Vliegeren

Al eens eerder schreef ik een stukje over het vliegermuseum.
Dit weekend werd er gevliegerd op een nabijgelegen veld.
Dus gingen wij gisteravond even kijken.

Anne en Riks en zijn vrouw  waren een half leven geleden een tijdje overburen, dus dat even werd wel wat langer, want het zijn allemaal gezellige praters.

Mijn vriendje had binnen de kortste keren zelf een vlieger aan de lijn.

Maar ik kan nog steeds niet vliegeren. 

Dat mag hem de pet niet drukken, het was gewoon gezellig.

En er komt vast wel een volgende keer.