Werk in uitvoering

 Mijn Fenna omslagdoek begint vorm aan te nemen.
Ik haak er af en toe een uurtje aan.
Maar moet nog wel een paar rijen verder.

Daarnaast ben ik ook druk aan het vierkantjes weven voor een ander project.
Maar daarover later meer.
Ik ben een hoop bolletjes die al jaren op een doel wachtten aan het verwerken.
Zo krijg ik gelijk ook weer wat ruimte in de kast.

Zet een beer voor je raam

Je struikelt op internet over de initiatieven om deze rare periode dragelijker te maken.

Soms geweldig groot, zoals het taxibedrijf dat aanbied om gratis boodschappen te doen voor mensen, of het restaurantje dat voor 5 euro dagelijks maaltijden bezorgt en geen bezorgkosten rekent.
 Bloemen die niet geveild kunnen worden worden door vervoerders gratis naar verzorgingstehuizen en woongroepen gebracht.

Soms klein, zoals de noodkreet van een vrouw wiens bejaarde moeder aan de andere kant van het land dringend verlegen zat om paracetamol, om de pijn van haar gekneusde ribben te verzachten.
En van alle kanten strips paracetamol in de brievenbus geworpen kreeg.

Een lief piepklein wereldwijd gebaar vind ik de beertjes die overal voor het raam gezet worden.
Het wordt gedaan om de kleintjes die een blokje om gaan met papa of mama een beetje afleiding te geven, met het speuren naar beren.
Ook hier zie ik die kleintjes elke dag hun rondje maken.
Dus zette ik vanmiddag na de oproep van de buurtvereniging mijn blauwe beertje neer.
Er staan er nu al zeker 6 in de straat.

Heb je geen beer, teken een beer of print er één uit en hang hem voor het raam.

Mijn vooruitzicht

Het is een tijd van opruimen en afmaken.
Een goed moment om de wel erg gegroeide stapel kleding die om reparatie vraagt uit de kast te halen.
Dit wordt een dag (of meer) van knopen aannaaien, gaatjes dichten, tarntjes dicht naaien, elastieken vervangen of  vastzetten, scheuren verbergen en meer van dat soort ongein.
Alles met de hand, want m'n beide naaimachines doen het niet.

Wish me luck!

Omslagdoek

Ik vond nog wat restanten Fenna in de kast en ben nog even doorgegaan met weven.
Het is ruim genoeg  genoeg om een omslagdoek te maken.

Het was even zoeken naar een juiste kleur garen en techniek om ze aan elkaar vast te maken.

Uiteindelijk viel mijn oog op een bolletje dunne grijze katoen.

Op het eerste gezicht geen logische keuze, maar het werkt.

Zwart of een donkere kleur zou de mooie kleuren verzwaren en dat vind ik in dit geval een beetje zonde.

Een bescheiden gehaakt grijs randje geeft de kleuren voorrang.

 En de achterkant wordt ook mooi.
Toch wel belangrijk.

De kleuren zijn in het echt zoveel warmer dan de fotos tonen.

Jammer dat dat niet te vangen is.

Unheimlich, Wunderbar

Om de één of andere reden wilde bij mij het kwartje niet vallen.
En dat terwijl ik toch echt tot een risicogroep behoor.
Al jaren pak ik elk virus(je) dat er rondwaard.
Ik heb even terug geteld en in 2019 waren het er zeker zeven.
En toch zat de schrik er niet in.
Het kwam gewoon niet binnen, dat dit virus zo'n impact verdiende.

Vanavond liep ik nog even de supermarkt in en zag vier verschrikte kippen voor me uitrennen.
Toen ik door het doodstille pand liep greep het me toch naar de keel.
Niet omdat er schappen leeg waren, dat is wel vaker zo na zeven uur 's avonds, maar de verschrikte kippen waren al weer heel gauw verdwenen en opeens liep ik geheel alleen door de lege ruimte.
Een enkel personeelslid verstopt achter een volle trolley zegt stilletjes gedag en bij de enige open kassa glimlacht de jongeman als ie mijn wisselgeld op de balie legt.
We hebben het nog even over de stilte en of een muziekje in de zaak de boel niet een beetje zou kunnen opvrolijken.

Als ik in het pikkedonker over het smalle voetpad naar huis loop, moet ik een paar keer uitwijken in het gras om me aan de anderhalve meter te houden.
Mensen zeggen zacht of een beetje giechelig gedag, om dan de pas er nog wat steviger in te zetten.

Thuis zet ik de tv aan en zie nog net een stukje journaal.
De bloemenveiling deelt de onverkoopbare bloemen samen met enkele transporteurs uit aan verzorgingstehuizen, mensen in heel Nederland klappen met elkaar voor hardwerkende zorgverleners, studenten delen flyers uit met hun telefoonnummer om waar nodig hulp te bieden.
En de zon gaat morgen schijnen.

Thuis kijk ik naar het fijne ligbed dat ik vandaag van iemand op de weggeefhoek kreeg.
Een ander bood aan om het even bij me langs te brengen en bleef, op gepaste afstand, nog 1,5 uur gezellig aan de deur kletsen.

Zaterdag mocht ik al een tas vol pakken mūsli bij iemand ophalen, van dure merken die ik zelf nooit koop.
En  's avonds, net toen ik echt geen zin had om te koken, had iemand bij mij om de hoek een zak patat te veel mee gekregen bij de snackbar.

Ja de wereld is ziek, maar er gebeuren ook hele mooie dingen.
En die wil ik blijven zien.

Boodschap van Brother Richard

 Ja, er is angst.
 Ja, er is isolatie.
 Ja, er is paniekaankoop.
 Ja, er is ziekte.
 Ja, er is zelfs dood.

Maar..
Ze vertellen dat ze in Wuhan na zoveel jaren lawaai
weer de de vogels kunnen horen zingen
Dat de lucht na een paar weken rust
niet langer dik met dampen is
maar helder en blauw. ❤️

Ze vertellen dat ze in de straten van Assisi
mensen horen zingen voor elkaar
en hun ramen openhouden
zodat degenen die alleen zijn
de geluiden van familie om hen heen kunnen horen.❤️

Ze vertellen dat een hotel in het westen van Ierland
gratis maaltijden bieden en bezorgen aan huis.
En vandaag was een jonge vrouw die ik ken
bezig met het verspreiden van flyers
met haar nummer door de buurt
zodat de ouderen iemand hebben
die ze kunnen bellen...❤️

En kerken, synagogen, moskeeën en tempels
bereiden zich voor om mensen te verwelkomen
en onderdak te bieden aan daklozen, zieken
en vermoeiden.❤️

Over de hele wereld vertragen en reflecteren mensen ❤️

Over de hele wereld kijken mensen op een nieuwe manier
naar hun buren, en over de hele wereld worden mensen
wakker met een nieuwe realiteit.❤️

Hoe groot we echt zijn.
Op hoe weinig controle we echt hebben.
over wat er echt toe doet,
van elkaar houden.

Dus we bidden en we herinneren ons dat
Ja, er is angst
maar er hoeft geen haat te zijn.
Ja, er is isolatie
maar er hoeft geen eenzaamheid te zijn.
Ja, er is paniekaankoop
maar er hoeft geen gemeenheid te zijn.
Ja, er is ziekte
maar er hoeft geen ziekte van de ziel te zijn
Ja, er is zelfs dood
maar er kan altijd een wedergeboorte van liefde zijn ❤️

Wees bewust van de keuzes die je maakt om nu te leven.
Adem vandaag.
Luister achter de geluiden van je paniek
en hoor de vogels zingen weer
De lucht klaart op
De lente komt eraan
En we zijn altijd omgeven door liefde! ❤️

Open de ramen van je ziel
En hoewel je misschien niet
de legen straten kan aanraken,
Zing! 🎉✨

© Richard Hendrick (Brother Richard)

Ierland, 13 maart

Mazzel

Ik koop  niet zo vaak meer een boek, ik heb er zelfs zeker 600 weggedaan toen ik verhuisde.
 Maar een enkele keer kom ik nog wel iets tegen waar ik niet omheen kan.
Zo stond dit prachtige boek van Kaffe Fassett deze week twee keer op Marktplaats.
De ene vroeg 25 euro, dat is me echt te gortig.
Maar de ander vroeg er maar 4.
Daar kwam dan nog wel pakketporto bij, maar dan nog is het een superkoopje.
 

Mijn hobbykamer, die soms ook dienst doet als eetkamer, is een stuk smaller en lager dan de vorige, dus het is woekeren met de ruimte.

Ik wilde mijn enorme tafel liever niet kwijt, maar het werd wel erg smal erom heen.

Dus zette ik er van die megahandige hoge smalle ondiepe CD kasten neer.

Die had ik deels al in mijn vorige woonplaats verzameld.

Ideaal voor het opbergen van kleine spulletjes, bollen wol, mijn verzameling Cantecleer hobbyboekjes, alle geweven vierkantjes, etc.

Deze week kreeg ik er van iemand nog drie cadeau.

Nu kan ik weer het eea dat nog rondslingerde kwijt.

Veel vierkantjes

Ik heb al mijn hele leven een zwak voor verloopgarens.

Zie ik iets in de kringloop of afgeprijsd dan moet het mee, zelfs als het maar een klein beetje is.

Dat ligt dan in een cd kast te showen, want van zo'n enkel bolletje is niet altijd wat te verzinnen.

Maar deze garens zijn werkelijk geweldig mooi om vierkantjes van te weven.

Op foto 1 en 2 zie je lapjes van Fenna garen.
Dat Wibra garen is zo los gewonden dat de bollen soms in de winkel al uit elkaar vallen.
Dan koop je het in een zak voor een fractie van de prijs en ben je thuis een avondje zoet om het uit de knoop te halen.
De kleuren zijn prachtig.
Hiervan ga ik een mooie sjaal maken.
Maar ik moet nog even een effen kleur garen vinden die het goed met zoveel kleur doet.

 Foto 3 is vermoedelijk ook Fenna, maar ik ben niet zeker.
Het resultaat is heel anders maar ook mooi.

 Foto 4 zijn restjes uit de kringloop.
Het rechter garen was zo dun dat ik het dubbel gebruikt heb.
Was wel even benieuwd of het dan wel mooi zou mengen, maar het resultaat is mooi.

 En de laatste is een bolletje stug dik garen zonder rek.
Een ramp om te weven op deze manier.
Dus dat doen we maar niet meer.

Op de vlucht

We moesten gisteren ons huis ontvluchten omdat er bij de buren een vloer uitgejekkerd werd.
Auto rijden vinden we niet zo leuk.
Maar na enige aarzeling vonden we het toch wel fijn om een dagje lekker rustig bij onze grote vriend Anne en zijn dochter te zijn.
Marlien mocht ook mee.
En ze moesten iedere keer zo lachen als we ons achter de stoel verstopten.
Ze zijn soms een beetje dom hoor.
Is toch logisch dat we een beetje schrikkerig waren.
Het was allemaal zo vreemd.
Maar toch ook wel leuk, we mochten fijn in de stoel voor het raam liggen.
Er waren veel vogeltjes in de tuin, dat was wel leuk om naar te kijken.
En we kregen slagroom.
Nou dat ging er wel in hoor.
's Avonds gingen we gelukkig wel weer naar ons eigen huis.

Groetjes van
Piep en Lolo.

Klusjesdag

Ik had in mijn klusjesboekje nog wat klusjes staan waar je vier handen voor nodig hebt en/of een handige jongeman, dus kwam mijn vriendje vandaag helpen.
Zo kon ik weer wat dingen van m'n lijstje schrappen.

Meest blij ben ik met de extra leuning langs de trap.
Rechts op de foto.
Daar heb je echt vier handen voor nodig.
Ik moet hem nog afwerken, maar ik voel me nu een stuk veiliger.