Zucht zomertijd

Mag van mij afgeschaft worden.
Toen ik nog werkte kostte het me 6 weken om weer balans te vinden.
Tegenwoordig lukt het helemaal niet meer.
Ik slaap slecht in, wordt pas na de ochtendgymnastiek wakker, eet op rare tijden en ben hondsmoe.

Mijn dametjes snappen er ook niets van.

Jengelen op de raarste tijden om eten en rennen bij elke opwaardse beweging van mij hysterisch naar de keuken.

Creatief lig ik deze week aardig stil.
Maar mijn randjes van deze week staan er toch al weer op.
Flink verhaspeld, maar naar tevredenheid.
De bovenste, net als die van vorige week,  gesplitst om een betere verhouding te vinden.
De onderste gespiegeld.

Van de hak op de tak

 Ik liet me deze week verleiden tot een paar aankopen.
De groene tuniek staat me geweldig en ik ga hem zeker nog eens na knippen.
Bij de tweede heb ik nog niet helemaal een goed gevoel.
De kleur hemelt me niet op, maar wellicht wordt dat beter als ik weer wat bruiner ben.
En anders ga ik hem in een verfbadje stoppen.

Bij de kringloop nam ik vorige week een paar grote gebloemde stoffen dozen mee.
Ik ben voorzichtig begonnen met het uitzoeken van mijn lappen kast.
En berg de grote lappen die mogen blijven nu in deze dozen.
Maar wat is het moeilijk om afscheid te nemen, want ik zie met mijn creatieve geest overal wat in.
Toch begint het stapeltje dat weg mag ook te groeien.

Deze lap badstof vond ik er ook nog tussen.
Ik heb er een zoompje om genaaid en nu heb ik er weer een fijn badlaken bij.
Ik droog mijn grote lijf thuis nog steeds af met de handoeken die ik 30-35 jaar geleden bij de Zeeman kocht.
Dat was nog eens kwaliteit.
Maar ze beginnen nu toch de één na de ander op te geven.
Het formaat is ook niet meer van deze tijd.
Maar ik blijf ze gebruiken tot ze uit elkaar vallen en nog een rondje verder kunnen als poetsdoek of verflap.

Mijn Laurel Burch verzameling is inmiddels wel compleet en er begint zich heel langzaam een beeld te vormen van hoe het worden moet.
Maar met de 7 stroken Kaffe Fassett (rechts) die ik al een paar jaar heb liggen kon ik niet zo veel.
Dus toen ik op Facebook 11 stroken (links) aangeboden zag, kon ik het niet laten ze er bij te kopen.
Ik heb een dure smaak.
Volgens mij is Kaffe nog duurder dan Laurel.
Dus kom ik misschien nooit verder dan een gestreept kussensloop.

En natuurlijk kregen we er gisteren ook weer twee randjes bij.
De onderste heb ik weer veranderd om het passend te krijgen.

En dan het spirit of life drama.
Ik heb de grote driehoeken weer uitgehaald en in plaats daarvan strepen gehaakt.
En de twee delen in het midden aan elkaar gehaakt.
Nu heeft de lap een formaat dat te klein is om op de bank onder te kruipen.
En ik moet dus gaan bedenken hoe het verder moet.
Nog twee stroken grannies aan beide kanten en dan weer een brede gestreepte rand rondom?
Ik kom er even niet uit.

Door de griep ben ik de afgelopen maanden nauwelijks de deur uit geweest.
Dus was er ook even geen tekeninspiratie.

Maar Avifauna moest natuurlijk wel nog even vereeuwigd worden.

Net als het Mastbos.

Mastbos

Er zijn van die plekken waar je in je eentje zonder auto nooit komt.
Maar af en toe mag ik met Debby mee en dan zoekt ze een voor mij onbekend plekje op.
Afgelopen woensdag kwamen we in het Mastbos bij Breda waar we een rondje om dit meer liepen.

 Caleigh was natuurlijk ook mee.
Ik moet altijd zo lachen om haar.
Ze is werkelijk de grappigste hond die ik ken.

Een fris uitje

Mrs H en ondergetekende hadden het plan om gisteren een dagje naar de kust te gaan.

Maar toen het in de loop van de week steeds kouder werd besloten we het roer toch maar om te gooien.

Zo kwamen we in Avifauna terecht.
Dat stond al heel lang op mijn wensenlijstje.

 In het winterseizoen kun je voor half geld naar binnen, omdat een deel van de vogels dan ook binnen zit.
En als je je kaartjes online koopt kun je ook nog gratis met de bus mee.

Toch was er nog heel veel te zien.

 Mijn vorige bezoek aan Avifauna was denk ik al bijna 45 jaar geleden.
En ik herkende echt niets meer.

Ondanks de kou werd het een leuke dag.
Het aanhoudende zonnetje maakte ook veel goed.

hier  vind je alle fotos.
Ook degene die wat minder zijn omdat ze door gaas of vuil glas gemaakt zijn.

 Maar soms heeft een mislukte foto z'n eigen schoonheid.

Werk in uitvoering

Omdat het weefwerk op sommige plaatsen niet mooi strak werd ben ik er met ander garen tussen gaan rijgen.
Dit vraagt gewoon om een scheepje.
Maar ik moet nog even een idee krijgen hoe ik dat ga aanpakken.
De cirkel past mooi op één van mijn 75 doekjes.

Eigenlijk ben ik al jaren geleden gestopt met tassen maken, maar toen een oud klasgenootje me vroeg om er één voor haar te maken voelde ik me zeer vereerd.
Alleen gooide en hardnekkige blessure ruim een jaar roet in het eten.
Maar nu mijn werkkamer weer in orde is en mijn arm het steeds beter doet, kon ik er eindelijk aan beginnen.

De spirits of live cal dreef me tot wanhoop dus ik ga steeds meer mijn eigen gang.
Zo zijn nu beide helften in hetzelfde patroon.
En ook de vierkantjes maak ik op dezelfe manier als de eerste helft.
Met de driehoeken ben ik toch niet zo blij.
Ik vind de grote vlakken niet bij de rest passen.
Daarbij kwam ik er achter dat ik ze met een te dikke naald heb gehaakt.
Ik moet het hele stuk dus toch uithalen en denk dat ik dit deel ga vervangen door een streeppatroon.

De randjes van deze week waren erg eenvoudig.
Ik heb in de bovenste een kleurtje toegevoegd en de ruimte tussen de blokjes 1 kruisje breder gemaakt.

Einde van een tijdperk

Al jaren ben ik één van de vaste bezoekers van Zeegat.nl .
Zo kon ik, als voormalig kustbewoner, toch even naar de einder kijken.
We maakten er honderden fotos.
En als we in Vlissingen waren gingen we altijd even op het bankje zitten.
Soms spraken we een tijd af en als je dan naar de camera zwaaide was er altijd wel iemand die je op de foto zette.
En soms gingen we zonder afspraak en keken de volgende dagen in het fotoalbum of iemand ons gezien had.
We deelden ons zeegat wel en wee in het gastenboek.

Vandaag kregen we te horen dat het voorbij is.
De cameras zijn na 15 jaar op en de kosten voor het on line houden reizen de pan uit.
Dat is helaas voor dit mooie particuliere initiatief niet meer op te brengen.

Wat zal ik dit gaan missen en ook mijn zeegatmaatjes.
Bedankt "webmaster" voor al je inzet en dit mooie initiatief.

.

Randjes 10

Jaja, het is al weer zaterdag.
De randjes van deze week waren niet aan te passen, dus ze zitten een steekje uit het midden.
De onderste heb ik in drie kleuren gemaakt ipv één.

Betrapt

Slofjes

Al zeker 35 jaar haak ik slofjes voor mezelf.
Ik zag ze ooit in een Libelle.
De eerste haakte ik toen ik net op kamers was.
Van allerlei kleine restjes.
Waren ze versleten, dan haalde ik ze uit en gebruikte de goede delen opnieuw, aangevuld met nieuwe restjes.
Omdat haakwerk in de lengte uitrekt haak ik ze altijd goed strak.
Ik gebruik al lang geen patroon meer, maar gebruik mijn voet als mal.

Op vaste vloerbedekking voldeden ze prima.
Maar toen ik verhuisde naar een huis met laminaat en ik, net als mijn katten, alle kanten op glibberde dacht ik even dat ik mijn favoriete slofjes aan de wilgen moest hangen.
Mijn katten leerden al gauw hoe ze overeind konden blijven, maar voor mij moest er een oplossing gezocht worden.
Er is een speciaal spul te koop dat je er onder kan smeren, maar dan worden het wel erg dure slofjes.
Maar ik kreeg de tip om met acrylverf te stippen.
En dat werkt echt heel goed.

Afgelopen maand kon ik het ene na het andere paar totaal versleten weg gooien.
Dus ging ik gauw op zoek naar restjes.
Maar ja die heb ik afgelopen jaar bijna allemaal weggegeven.
Gelukkig had ik nog wat bolletjes om mee aan de slag te gaan.
Dus heb ik vier paar bij gemaakt.

In mijn verfkast vond ik nog tubetjes acrylverf.
Die kleine tubetjes kun je fijn mee aanstippen.
Met mijn grote flessen is dat geen doen.
Die tubetjes komen uit de zg goedkope winkels.
Niet daverend om mee te schilderen, maar wel handig voor dit soort dingen.
Bij de eerste sloffen ging het goed (Kruidvat).
Maar tot mijn grote schrik bleek de verf van de Action veel te waterig.
Voor drie en vier pakte ik dus verf van de Lidl en die was gelukkig lekker stevig.
Nu moet de verf een paar dagen drogen.
En dan maar hopen dat ik mijn oranje slofjes nog kan redden.
De stippen van de anderen zullen door er op te lopen mooi vlak worden.

Bewoonbaar verklaard

Het heeft wat voeten in de aarde gehad, maar stapje voor stapje is het me gelukt om mijn werkhok weer de naam atelier waardig te krijgen.
Al kunnen er nog wel honderd puntjes op de I.

Ik heb in de afgelopen pakweg 15 maanden 300 boeken aan de fanfare geschonken, vele zakken met restmaterialen aan diverse organisaties gegeven, een frutselgrage jongeman blij gemaakt met enkele kilos papier, 3 paxkasten verwijderd, voor ruim 500€ spullen verkocht en er staan nu nog 8 kratten met spullen die nog verkocht of weggegeven moeten worden.

Door een andere indeling, het toevoegen van twee cd kastjes die ik in de huiskamer over had en het op elkaar stapelen van al mijn ladenkastjes (die eerst in de kasten stonden) heb ik meer ruimte gekregen.
En met de houten  tijdschrifthouders die ik vorige week op de kop tikte is ook daar meer éénheid en dus rust in gekomen.

Nu kan ik aan de voorzolder beginnen.
Laten we hopen dat dat minder tijd kost.

Zaterdag randjesdag

 Alweer week 9 van Randje per week
En de lap is nu al zo lang dat ie niet meer op de foto past.
Het eerste randje moest ik flink aanpassen en ook heb ik gekozen voor een kleurtje extra.
Bij het tweede randje heb ik gekozen voor een kleur ipv twee en ik heb tussen de "huisjes" een kruisje meer gemaakt.

Vanmorgen bij het ontwaken lag er een dik pak sneeuw.
En volgens mij zit er nog meer aan te komen.
Ik voel het in m'n botten.

Vanmiddag moest ik er toch echt even uit voor de wekelijkse boodschappen.
Dik ingepakt, legging onder de spijkerbroek, extra vest onder m'n warmste winterjas en nog kwam ik verkleumd thuis.

Op z'n Marliens

Van de week vond ik nog een voorbedrukt lapje uit het verre verleden terug.

Met een half geborduurd engeltje.

Mijn eerste gedachte was: "weg er mee, zo niet meer mijn ding".

Maar omdat ik, hoewel de griep eindelijk weg is, nog energieloos op de bank hang, besloot ik er eens wat anders mee te proberen.

En dus pakte ik de restjesdoos en dit is het geworden.