Zoekplaatje

 

Waar het nou toch aan lag?

Vrijdag was er een maatjesmiddag in een zaal van Wildthout. 

Natuurlijk gingen Buddy en Maatje (zoals we elkaar gekscherend noemen) er heen.

Een hotel-restaurant in een fraaie omgeving aan de rijke kant van Ommen.

We kregen verspreid over de middag  amuses (denk ik dat je dat  zo noemt), waaronder Arretje Cake, blokjes zalm en bospaddenstoelensoep in een fluut.

Annet Nikamp, een zangeres uit deze regio, met een mooie stem en een prettige uitstraling, zong de hele middag.

We mochten uit een boekje nummers kiezen en op een bierviltje schrijven.

Die ze dan voor ons zong.

Maar op de één of andere manier werkte het niet.

Lag het aan de akoestiek in de zaal, aan de techniek of de begeleidingsmuziek, die niet altijd op haar stemsoort aan sloot?

Of toch aan de bezoekers, die liever druk doorpraten, dan te luisteren?

Achterin de zaal luisterden we wel.

Soms konden we haar goed horen en soms weer niet.

En ik kon het echt niet laten om af en toe mee te zingen.

Zeker niet toen ze het door mij aangevraagde "Du" van Peter Maffay zong.

Onverstoorbaar zong ze met een stralende glimlach de hele middag door.

Maar toen wij met z'n tweeën aan het eind van de middag voor haar klapten, klapte er tot onze verbijstering helemaal niemand mee.

Ook de oproep tot polonaise bracht vrijwel geen mensen op de been.

Op haar pagina zag ik dat ze gistermorgen en gisteravond ook een optreden had.

En bij beide gingen de beentjes wel van de vloer en ging iedereen in de polonaise.

Gelukkig maar, anders had ze een rotdag gehad.

Op internet las ik dat ze een paar jaar geleden een heel ernstig ongeluk heeft gehad, maar dat ze, zodra ze maar even weer kon, alweer de microfoon in de hand nam om voor haar publiek te zingen.

Annets eigen nummers zijn in het Nederlands en in het Sallands .

Ik moest gisteren veel aan Anne denken, die zo veel van nederlandstalig hield en haar liedjes vast gekend heeft.

Wat zou hij gisteren genoten hebben.

Maar misschien zat hij wel vanaf een wolkje mee te luisteren.

Dan zat ie in elk geval droog, want beneden regende het pijpenstelen.

In de tuin uit de tuin

 

Voordat de droogte de boel verruwineert maar gauw even een rondje tuin gedaan.

In de voortuin heb ik 2x wat hulp gehad.

2/3 van de tuin is van onkruid ontdaan.

Voor de rest van de tuin ben ik nog op zoek naar hulp.

Ik kan nog steeds niet goed door de knieën, dus meer dan af en toe een plukje wegtrekken wil nog niet.

Maar nu er al zoveel opeens in bloei staat lijkt het al weer heel wat.

Blij ben ik met de viooltjes die spontaan weer teruggekomen zijn.

Toen ik hier vier jaar geleden het huis kwam bekijken was de tuin geheel bedekt met een zee van kleine viooltjes.

Maar in de periode dat ik verhuisde waren er twee grote hittegolven.

De volgende jaren verscheen er nog wel wat, maar niet meer zo uitbundig.

Na het verwijderen van de buxus vorig jaar, kwam er toch weer het eea boven.

En dit jaar heeft het zich al weer aardig verspreid.

In het kleine perkje bij de schuur bloeit nu de kruipboterbloem.

Ik kreeg het als zijnde maggiplant (die er wel wat op lijkt) maar nu heb ik toch echt een bed van boterbloemen.

Ze mogen blijven.

De struik die ik vorig jaar uit de buurtuin kreeg doet het ook goed.

En ik heb dit jaar ook echt aalbessen trossen te verwachten.

De eerste kruisbessen beginnen ook al te groeien 

Bukken gaat dan nog wel moeizaam, en de energie is erg beperkt.

Maar dat heeft me er niet van weerhouden om stap voor stap de vlinderstruiken te rooien.

Dat kun je staande doen.

Met wat kleinkniphulp van spelletjesbuurvrouw had ik al eerder een kliko vol.

En vandaag knipte ik het grootste gedeelte van de sering, die ik vorig najaar al gesnoeid had, in kleinere stukken.

Dat kan ik zittend doen.

De dikkere stukken krijg ik nog niet voor elkaar.

Maar het scheelt toch weer.

Lolo vond het wel knus zo.

En natuurlijk knipte ik me een blaar.

Gisteren sneed ik m'n andere vinger in de keuken al zo diep met een lullig bistromesje, dat ie bijna niet te stelpen was.

Als het ff niet wil

 Afgelopen week ging het even een stuk minder dan de week ervoor.

Fietsen ging opeens weer niet en wandelen wilde ook niet echt vlotten.

Vrijdag pakte ik dus toch maar weer de rollator richting supermarkt.

Zaterdag werd ik uitgeput wakker.

Wat ik die nacht gedaan heb?

Geen idee.

Maar ik was finaal op.

De dag begon vervolgens al dat een geleverd onderdeeltje voor mijn tablet het niet deed.

Een pakketje boeken blijft al dagen ergens bij DTP hangen.

En ik moet iemand betalen maar kon mijn digikastje weer eens niet vinden.

Als klap op de vuurpijl is mijn portemonnee weg.

Alles afgezocht.

En in gedachte steeds weer mijn gangen nagegaan.

Bij de Aldi heb ik hem nog gebruikt.

Ik herinner me dat ik het wisselgeld bekeek of er nog muntjes voor mijn verzameling tussen zaten.

Één Spaans muntje stopte ik in het achtervak.

En daar eindigde mijn herinnering.

Thuis alle logische en onlogische plekken afgezocht.

Nergens.

Spelletjesbuurvrouw heeft ondertussen de route naar de Aldi afgespeurd.

Ze moest er toch heen.

En bij de Aldi navraag gedaan.

Maar helaas.

Ondertussen nog een poosje op de bank gedut van uitputting.

Oproep op Facebook gedaan of iemand hem gevonden heeft.

En dan komt toch het punt dat je dingen moet gaan blokkeren.

Voor het blokkeren van mijn bankpas had ik mijn bankpas nodig, of de bank app.

De eerste zit in de portemonnee en die laatste heb ik niet, en om die te installeren heb ik mijn IDkaart nodig, maar die zit ook in mijn portemonnee.

Op de bank chat mogen ze me niet helpen.

Dus telefoonnummer gekregen.

Dan krijg je zo'n ellenlang opgenomen verhaal.

Maar dan eindelijk een vriendelijke dame, die, hoera, mijn pas wel kan blokkeren.

Dan ben je inmiddels 1 pas en 1 uur verder.

Nog maar een poosje op de bank geslapen.

Aangifte van verlies bij de gemeente doen blijkt bijna onmogelijk.

Gemeente vraagt om DigiD, die ik heb, maar herkent het vervolgens niet.

Dan maar zonder, dat kan ook.

Maar dan blijkt dat ik mijn IDkaart en rijbewijs niet kan invoeren zonder DigiD.

Na 2 uur tobben zakte de moed me finaal in de schoenen.

Ondertussen reageerde Lolo hevig op mijn stress en liep te krijsen.

Dat hielp ook niet echt.

Toen maar eerst een kommetje kippensoep opgewarmd.

En weer even geslapen.

Gelukkig kreeg ik van diverse kanten hulp en meedenken aangeboden en zo zakte de paniek eindelijk weg.

Maar toen besefte ik dat ik dinsdag een bestelling van Jumbo heb en die kan je niet contant betalen.

Annuleren op de site kan niet

Het lukte me (op zaterdagavond) om iemand van Jumbo te pakken te krijgen, die ging kijken of ie iets kon oplossen.

Ondertussen kreeg ik aanbod van een kennis (stom woord maar ik kom even niet op een passende bijnaam), dat zij dinsdag wel langs wil komen om voor me te pinnen.

Dan betaal ik haar contant.

Dus weer doorgegeven aan Jumbo. 

Nu maar hopen dat dat niet langs elkaar heen gaat. 

Vandaag mijn OV pas geblokkeerd.

Een nieuwe pas aanvragen was duurder dan mijn account opheffen en weer een nieuw account aanmaken.

Maar daarvoor had ik m'n bankrekeningnummer nodig 

Nou wist ik het oude nummer wel uit mijn hoofd, maar dat stukje dat ervoor gekomen is niet.

En natuurlijk kon ik nergens iets vinden waar het op stond.

Dus maar even geen nieuwe pas aangevraagd.

Ik kan nu toch niet reizen.

Vervolgens weer aan de slag gegaan met de gemeente en hoera! ik kon mijn portemonnee met inhoud opgeven als vermist.

Maar de kaarten niet, want dat kan alleen met DigiD en dat werkte nog steeds niet.

Dus moet ik persoonlijk langs komen morgen.

Wandelmaatje bood aan om me te brengen.

Want ik kan zover niet lopen of fietsen.

Maar voor de vermissing moet je betalen.

En dat kan niet contant. 

Lang leve de digitalisering.

Genoeg contant in huis gelukkig.

Waarmee ik wandelmaatje betaal, die zal pinnen.

Als ik denk aan alles wat er nog geregeld moet, dan krijg ik het Spaans benauwd.

Al die klanten pasjes zijn van later zorg.

Ik kom toch nog niet in winkels.

Dat kan tzt stapje voor stapje.

Ik geloof dat ik een beetje boel moe ben nu.