In de mist

Begin van de week werd er voor donderdag nog één mooie dag voorspeld, dus daar moet je gelijk gebruik van maken he.

Gisteravond zei de weerman nog "alleen vroeg in de morgen regen".

Maar bij het ontwaken zag de wereld grauw en het water bleef gestaag vallen.

Ik besloot het even af te wachten.

Niet te lang, want een dag is zo voorbij.

De geplande vrolijke bloemetjesjurk laat ik toch maar in de kast vandaag.

Spijkerbroek, knalroze shirt, oranje zomerjas, regenboogsjaal en stevige stampers maken de dag ook al vrolijker.

OVreisinfo gaf flinke vertragingen en uitvallende treinen aan en viel vervolgens zelf geheel uit.

Ik waag het er maar op.

Geen tijd meer om de computer aan te zetten en het speciale dagkaartje dat me 3 euro korting en een ijsje op zou leveren te bestellen en uit te printen.

In mijn haast zie ik vlak bij het station een auto van rechts over het hoofd.

Gelukkig zag de chauffeur me wel en loopt het goed af.

Het perron staat tjokvol dus  ik loop maar vast voorbij de meute en er komt zowaar al gauw een trein aan.

Dit keer sta ik op een goede plek en vind gelijk een zitplaats.

Ik verwacht mijn eerste overstap te missen, maar die heeft zowaar ook 5min. vertraging, dus dat zit mee.

Als de trein ergens halfverwege Walcheren is begint het te regenen.

En als we Vlissingen naderen kijk ik met een man door de ruitjes van de deuren naar de lucht.

"Zou het droogblijven?", zegt ie.

En ik schiet in de lach: " ik wilde net zeggen: nou nog een zonnetje! Maar het zou droog blijven."

"Hier of daar?", vraagt ie.

"Hier"; antwoord ik: "Daarom ben ik uit Brabant gevlucht".

"Ik ook" zegt ie, en we schieten weer in de lach.

Als ik uit de bus stapt is het droog en ik ga eerst weer even een afprijzingenlunch bij elkaar scharrelen.

Er zijn alweer winkels verdwenen of verhuist.

Vlissingen is troosteloos zo langzamerhand met al die leegstand.

Tijdens mijn lunchpauze op het kerkplein weigert mijn vriend Karel van het afdakje te komen.

Dus krijgt ie vandaag geen brood.

Als ik naar de boulevard loop gaat het motteren en ergens in de mist aan de overzijde is iets onzichtbaars met een hoop kabaal aan het werk.

Daar zit ik dan in de motregen aan een leeg mistig brommend zeegat.

Maar net als ik toch maar besluit om huiswaards te keren is daar boven Breskens opeens een glimpje zon.

De skyline van Zeeuws Vlaanderen wordt zichtbaar.

En overal doemen schepen en bootjes op.

Op het strandje spelen twee vrolijke hondjes.

Echt zonnig wordt het echter pas als ik weer in de trein naar huis stap.

De terugreis verloopt voorspoedig.
Ik sta nog maar net bij de bushalte als de bus er aan komt.
De trein staat er zowaar nog.
En ook de volgende twee laten niet lang op zich wachten.

Alle fotos vind je in dit album

Bij thuiskomst zie ik dat iemand een paar boeken voor de minibieb gebracht heeft.
Waaronder dit leuke boekje dat ik eerst zelf maar eens ga bestuderen.

Vanalleswatjetoe

Mijn kussen is bijna af.
Ik ben hem, met de hand, aan elkaar aan het zetten.
Maar de vakjes per week gaan nog gewoon door.
Wel maak ik steeds meer mijn eigen variant van de vakjes.

Helaas is mijn bandje niet lang genoeg om alle vakjes er op te kunnen zetten, dus ik ben nog aan het denken over wat ik met de laatste vakjes kan doen.
Misschien een miniboekje?

Tussen alle fotos die gemaakt zijn op de motordag kwam ik mezelf nog een paar keer tegen.

Mijn achterhoofd 😉

Zoekplaatje.

Vroege ochtendbespreking

Gezellig natafelen.

En dan wil ik tot slot toch nog even mijn geweldige retro gasplaat showen, die ik net voor mijn vakantie  voor €15 op de kop tikte.
Van mijn vorige was een knop onherstelbaar en onvervangbaar afgebroken.

Na mijn vakantie heb ik hem geinstalleerd.
Dat ging nog bijna fout, want er bleek een sterk verouderde koppeling aan te zitten.
Maar met wat hulp op afstand via Facebook Messenger heb ik de koppelingen verwisselt en de boel veilig aangesloten.

Is ie niet prachtig?

Breirol 0031-0035

 Het werd weer eens tijd voor een paar breisteken.

Zoals steeds 5 st ribbels aan beide zijden breien.

Over de middelste 40st patroon breien.

Keutels:
5st r in 1st maken, 4 pennen tricotsteek over de 5st, daarna de 4 eerste st over de 5de halen in omgekeerde volgorde (4, 3, 2, 1)

brei 4p tricotsteek
in de 5de pen in de 6de steek een keutel breien, herhalen in elke 12de st
4p tricotsteek
in de 6de pen in de 12st een keutel breien, herhalen in elke 12de steek

1 pen recht, 1pen av

Kelkjes:
naald 1-4: 4r 4 av
naald 5 : 4av, 2st op hulpnaald voor het werk, 2r, 2st van hulpnaald r.
naald 6-8: zoals de steken zich voordoen.

herhalen, waarbij de kelkjes elke 4 naalden verspringen.

1 pen recht, 1pen av

Slingers:

naald 1: 3av *5r 5av* 2av

naald 2+4: 2r *5av 5r* 3r

naald 3: 3av * 1 st verdraaid recht tussenvoegen, 1r, 3st av samen breien, 1r, 1st verdr r *, 2av

2 pennen recht

Schakels:

pen 1: 5av *1r 6av* 1r 5av

pen 2-4: zoals de steken zich voordoen

pen 5: 4av *1r 1av 1r 4av*

pen 6-8: zoals de steken zich voordoen

1 pen r, 1 pen av

Bamboesteek:
pen 1: *1 omslag om de naald, 2r, omslag over de 2r halen*
pen 2: av

Inmiddels is mijn rol al 3,5 meter, maar de restjes zijn nog lang niet op en er zijn nog eindeloos veel steken en patroontjes te vinden.

Wordt vervolgd.

Motortoertocht voor het goede doel

Afgelopen zondag mocht ik weer meehelpen met de Motortoertocht voor het goede doel.
Dit jaar was de opbrengst voor de Stichting Hartedroom.

Ik was met M ingedeeld in Haghorst, een klein dorpje voorbij Tilburg.
M zorgde voor de catering en ik ving buiten de ruim 280 bikers op, wees ze het parkeerterrein, verwelkomde ze en stuurde ze door naar de koffie.
Iedereen had er zin in, zelfs de weergoden waren ons goed gezind.
Het werd een megagezellige dag, die afgesloten werd met een barbeque en een goeie band.

Zoekplaatje: ergens in dit filmpje zie je mij ook nog zitten.

De fotos die ik tussen de bedrijven door maakte vind je hier

Op pagina 6  van het weekblad een paginagroot verslag.

Op z'n Markens

Een laffe daad

Ik schreef al eens eerder over mijn opa, die aan het begin van de oorlog vermoord werd.
Maar veel wist ik er niet van.
Twee weken geleden kwam ik op facebook de groep "Den Haag in de tweede wereldoorlog" tegen.
En ik besloot om daar eens te vragen of iemand meer wist.
Er ontspon een enthousiaste zoektocht, waarbij al gauw voor mij nieuwe gegevens tevoorschijn kwamen.

Mijn opa was lid van de stormbrigade, ook wel karabijnbrigade genoemd, de eerste voorloper van de huidige ME.
Hier gefotografeerd tijdens een oefening.

De commandanten van de Haagse stormbrigade  inspecteurs C.M. de Hilligen en G.J. Thijsen.

Mijn opa Gerrit Peter Waijenberg en zijn collega en vriend J.S. de Lang werden op 11 mei 1940 vanuit een hinderlaag neergeschoten op de hoek van de Javastraat en de Zeestraat ergens vanuit dit gebouw:

Indertijd werd gedacht dat de schutters NSBers waren, maar de diverse schietincidenten in die eerste dagen van de oorlog zijn later toegewezen aan Duitse infiltranten.

De Lang stierf ( ter plekke?)  Op 11 mei, mijn opa de volgende nacht om 2.30 uur.

Uit dit rapport van  Inspecteur Hilligen blijkt dat mijn opa op laffe wijze in de rug geschoten is.
Dit rapport is naar alle waarschijnlijkheid geschreven ivm de aanvraag voor een weduwen en wezen pensioen.
Mijn oma heeft echter nooit een pensioen gekregen.
De inmiddels door de Duitsers aangestelde hoofdcommissaris weigerde de aanvraag omdat mijn opa in het ziekenhuis is overleden en dat was volgens deze man dus niet tijdens de uitoefening van zijn werk.
Mijn oma en haar kinderen hebben als gevolg van deze weigering in grote armoede geleefd.

Hier vind je meer fotos en documenten


Bronnen: Haags Gemeente archief, archief Politiemuseum Apeldoorn,
Met dank aan de leden van "Den Haag in de Tweede Wereldoorlog".

Erratum:

Inmiddels is ontdekt dat het niet om verraders ging maar om dienstplichtige militairen die in paniek zijn gaan schieten toen ze mannen in uniform zagen.

Zie: https://vanalleswatjetoe.blogspot.com/2017/12/het-incident-hoek-javastraat-zeestraat.html

Ommen anders

Ik wilde eens een keer wat anders proberen dan een huisje in een vakantiepark.
Gewoon eens een plaats ervaren van binnen uit.
Dus huurde ik een knus minihuisje bij Bellevue in het centrum van Ommen.

Met uitzicht op een fraaie binnentuin.

Voor mijn vertrek ging ik uitgebreid op onderzoek uit en ik ontdekte dat er in Ommen veel mogenlijkheden zijn voor alleenstaanden om samen te eten.
Dus ik heb me aangemeld voor twee er van.

Maandagavond schoof ik aan bij de bezoekers van de Paraplu, waar ik voor 4€ getrakteerd werd op een drie-gangen menu.
Voor het eerst van mijn leven at ik kerriesoep ( met kip en ananas) en het was heerlijk.
Het hoofdgerecht was nasi en er was stracciatellayoghurt toe.

Dinsdag morgen was er markt voor mijn deur.
Ik kocht er een paar bolletjes heel dun haakgaren, waarmee ik een rand langs een paar te kort geworden Tshirts wil haken.

Daarna liep ik naar het Nationaal Tinnen Figuren Museum.
Ik verwachtte veel tinnen soldaatjes te zien en die waren er ook.

Daarnaast waren er veel kijkkastjes en tafereeltjes.

Op de bovenste verdieping mijn favorieten: een hele collectie fijnbeschilderde klederdrachtpopjes.

's Middags stapte ik op de rondvaartboot voor een tochtje over de vecht.

Helaas was het trapje naar het dak te stijl voor me en binnen was het verschrikkelijk benauwd, maar het uitzicht maakte een hoop goed.

Daarna fietste ik naar de andere kant van de stad voor een boerenpatat met een softijsje toe.

Woensdag regende het.

Ik trok dik een uur baantjes in "de Olde Vechte" het buitenzwembad dat een paar jaar geleden gesloten dreigde te worden.

Maar de Ommenaren kwamen in opstand en nu wordt het bad geheel gerund door vrijwilligers.

Als voormalig vakbondsjongere heb ik daar een dubbel gevoel bij.

Aan de ene kant prachtig dat het zwembad gered is, maar dat betaald werk nu gedaan wordt door vrijwilligers stuit me toch tegen de borst.

'smiddags bezocht ik de twee kringloopwinkels die Ommen rijk is.

Bij de eerste kocht ik twee kleine glazen schaaltjes ( voor theezakje?)

Bij de andere raakte ik bij de hobbykast in gesprek met een gezellige creatieve dame.

Tot mijn verbazing rekende ze mijn aanwinsten bij.de kassa mee af: "omdat we zo gezellig gekletst hadden".

Daarna fietste ik door naar het Vlierhuis voor het sociaal eetcafe.

Hier was het gezellig druk.

We kregen kippensoep en bami, sapje erbij en koffie met koek toe, all in 6€

Donderdag had ik eigenlijk een fietstocht gepland, maar er werd weer regen voorspeld en ik was best wel moe van de afgelopen drukke dagen.

Dus ging ik 's ochtends weer lekker zwemmen.

En op uitnodiging van één van mijn tafeldames van de vorige dag bezocht ik het breicafe, waar ik een stukje meebreidde aan een lappendeken voor een goed doel.

.

Deze laatste avond stond er geen etentje meer op het programma, en veel puf om te koken had ik ook niet meer, dus improviseerde ik een snelle supermarktmaaltijd bij elkaar, die nog lekker was ook.

Vrijdag had ik zo graag nog een poosje op de grote bank op de brug van het uitzicht willen genieten.

Maar het bleef regenen, dus zat er niets anders op dan met frisse tegenzin de reis naar huis te aanvaarden.

Ik heb een byzondere midweek achter de rug, met leuke ontmoetingen en gesprekken.

De fotos van het museum zijn met toestemming gemaakt en geplaatst.

Alle fotos van mijn anders dan anders vakantie vind je hier

My Way

Vroeger deed ik het al, maar ik was het een beetje vergeten.
Ik droeg spijkerbroeken, met wel honderd opgezigzagde lapjes om de gaten te bedekken.
En ooit had ik een nachthemd vol geborduurde bloemetjes.
Elk bloemetje verborg een gaatje.

Maar dan komt er een tijd, dat je keurig neutraal gekleed naar je werk gaat en een broek vol lapjes niet meer ( bij je leeftijd) past.
Dus stop je de gaatjes die je kat in je Tshirt trekt keurig met een paar kleine steekjes aan de binnenkant.
Zo onzichtbaar mogelijk.
En op een dag ontdek je dat je saai geworden bent.
Megasaai.

En dat vertik ik nog langer.
De pot op met de truttigheid.
Ik ga weer lappen en opknappen op mijn manier.

Dus kom je een dikke middelbare dame tegen in een Tshirt vol willekeurig geborduurde bloemetjes of met bandjes op haar jack, dan weet je dat ik het ben.

Werk in uitvoering

Eigenlijk moet ik hem natuurlijk pas laten zien als ie klaar is, maar ik vind hem nu al zo leuk worden, mijn op de Markerdracht geïnspireerde spijkerjack, dus ik kon het gewoon niet laten om al eventjes een preview te geven.
Alle bandjes worden met de hand opgenaaid.
Niet alleen omdat ik nog steeds met die lastige armblessure zit, waardoor de naaimachine verboden gebied blijft, maar ook omdat ik het gewoon mooier vind.

De laatste twee vakjes van mijn kussen staan er ook op.

De poppetjes waren dit keer in drie kleuren, maar omdat ik dat op mijn geheel in twee kleuren geborduurde kussen niet mooi vond, heb ik ze veranderd.

Nu moet er nog één zwart randje omheen, en dan kan ie in elkaar gezet worden.