Goed gegeten

 "Heb je goed gegeten? Dan kun je lapjes poepen."; 

zei mijn vader vroeger altijd.

Er zijn nog maar weinig mensen die dat grapje snappen.

Maar als ik zeg: "op zondag droeg je je goeie goed", dan valt het kwartje misschien nog wel?

Vandaag gingen we met de Uitbus naar ROC Landstede in Zwolle voor alweer een verrassingsmenu.

Het spande er om of ik mee zou kunnen, want ik werd afgelopen weekend geveld door m'n derde virusje van dit jaar.

Maar gelukkig was het op tijd weer over, al is m'n energie nog niet je van het.

Een hartelijke jongeman was onze tafelgastheer, geassisteerd door twee jonge dames.

Alles verliep hier erg professioneel, kalm en overzichtelijk.

Het menu werd met heldere stem uitgelegd.

De sfeer was ontspannen en vrolijk.

De leraar hield op afstand een oogje in het zeil, kwam af en toe een praatje met de gasten maken en leerde me en passant ook nog even hoe ik het beste een foto kon maken.

Het voorafje was voor de andere iets met tomaat en voor mij een gevuld eitje zo lekker als ik nog nooit geproefd heb.

Daarna kwam er heerlijk vers brood.

Vervolgens een bietencarpaccio met oa walnoot en kaas.

Voor het hoofdmenu konden we kiezen uit vis of vlees.

De aardige jongeman heeft me wel drie keer geduldig uitgelegd hoe het vlees heet, maar tja, de hersenen worden wat ouder, dus ik ben het toch vergeten.

Het was rood en mals en erg lekker.

Daarbij groenten en aardappelpuree.

Toen volgde er een pré toetje, daar had ik echt nog nooit van gehoord.

Op een gaspit werd ter plekke getoverd met boter en suiker en sinasappellikeur en nog zo wat, dat geflambeerd werd.

Dat werd over een flensje gegoten en daarbij een bolletje vanillevla.

En toen kwam er tot ieders verrassing nog een toetje achteraan: omgekeerde appeltaart met ijs en saus en slagroom.

Alles was even verrukkelijk.

Hier kun je, in tegenstelling tot laatst in Almelo, wel contant betalen, "want", zo legde de aardige jongeman uit: " het is nog steeds een normaal betaalmiddel, dus daar moeten wij ook mee leren omgaan".

Voor dit alles plus (in mijn geval) 3 glazen appelsap betaal je er 22€ 

Hopelijk wordt dit een Uitbusblijvertje want het was echt heel erg geslaagd. 

Twente Decadente

Af en toe wordt aan de uitbusgangers gevraagd of we nog leuke tips of wensen hebben.

Zo vroeg ik vorige zomer of we niet eens een workshop konden doen.

En noemde daarbij ook de chocolade workshop van Twente Dekadente.

Ik schreef daar een paar jaar geleden al eens in een blogje over. (Klik hier)

Mijn wens werd zowaar al snel vervuld.

Dus togen we vandaag met een bus vol goede zin naar Hellendoorn.

Waar we ons in plastic verpakten.

Exbuddy ging ook gezellig mee.

(Ik moet toch eens een andere Nickname voor haar verzinnen)

Als eerste maakten we een hart.

Daarvoor trokken we eerst met een spuitzak een rand van chocola.

Dat viel nog niet mee.

Het werd wel een beetje hobbelig.

Vervolgens vulden we het hart op met een andere kleur.

Dat ging een stuk makkelijker.
 

Daarna versierden we het met de derde kleur.

En toen het hard geworden was deden we er nog een cellofaantje om.

Ook maakten we flikken, met een hoop versiering.

We besloten de middag met wat te drinken en een heerlijk stuk appeltaart.

En toen werd het alweer tijd om naar huis te gaan.

Het was een hele leuke middag en van mij mogen ze zoiets vaker doen.

Er zijn vast nog wel meer leuke workshopjes in de regio te vinden.

Om maar wat te noemen:

Staphorster Stipwerk

Paasstukje

Kerstkrans

Klomp beschilderen

Raamversiering

Etc

De perfecte vriend(in)

 Een verhaal over "Sterke" en "Zwakke", waar ik al heel lang eens iets over wilde schrijven.

Ik schrijf dit stukje voor het gemak over vrouwen, maar mannen kunnen het ook, heb ik gemerkt.

Lang geleden legde een zeer ervaren deskundige op het gebied van de psyche van de mens me dit eens uit:

Mensen die op de loop zijn voor hun eigen problemen zoeken vaak vriendschap met mensen die in hun ogen zwakker zijn.

Ze stellen zich dan op als de perfecte vriendin, die altijd voor de ander klaar staat en een grote steun en toeverlaat is.

Daar putten ze kracht uit.

En het leidt ze af van de eigen problemen.

Dat kan heel lang goed gaan, zolang Zwakke zwak blijft lijkt Sterke sterk.

Maar als Zwakke iemand is die wel werkt aan haar problemen, dan komt er een punt dat Zwakke weer in haar kracht komt.

Zwakke pakt de draad van het leven weer op, maar waar ze verwachtte dat Sterke blij voor haar zou zijn, blijkt Sterke tot haar verbijstering nukkig te reageren.

Sterke die haar kracht ontleende aan de zwakte van Zwakke voelt haar kracht (die dus nooit van haarzelf was) wegebben.

Als Sterke dan ook nog geconfronteerd wordt met een eigen nieuw probleem (ziekte, verlies etc) dat niet weg te drukken is, dan zou je in een normale vriendschap verwachten dat Zwakke er dan voor Sterke mag zijn.

Maar dan is Leiden in last, want de rollen omdraaien is onacceptabel voor Sterke.

Vaak verdwijnt Sterke dan al snel uit beeld, op zoek naar een andere Zwakke.

Maar het gebeurt ook dat Sterke vanalles uit de kast haalt om Zwakke zwak te houden.

Volhouden dat Zwakke veel zwakker is dan ze denkt.

Nadrukkelijk wijzen op alles wat er mis is met Zwakke.

Rondvertellen dat het echt niet goed gaat met Zwakke.

Zwakkes goede ervaringen volkomen negeren of bagatelliseren.

Dat kan zelfs hele heftige vormen aannemen, zoals ik vele jaren geledeñ eens mocht ervaren,toen mijn toenmalige Sterke zichzelf geconfronteerd zag met haar eigen problemen.

Weken lang kreeg ik meerdere malen per dag hele scheldpartijen in mijn mailbox.

Mails waarin elke zin begon met: 

"je moet ............ afzweren."

Wel 60 x onder elkaar.

Alles wat ik ooit gedeeld had, waar ik voor stond en in geloofde werd door het slijk gehaald.

Een normaal mens kalmeert na een tijdje.

Maar dit ging echt een hele tijd door.

Toen werd het een poosje stil en na een paar maanden begon ze weer opnieuw.

Een angstige ervaring, zeker als je (zoals toendertijd) maar een paar honderd meter bij elkaar vandaan woont.

Uiteindelijk heb ik moeten dreigen met een rechtzaak voor een contactverbod.

Gelukkig draait niet elke "Sterke" zo extreem door.

Maar ik blijf het verdrietig vinden als "vrienden" afhaken omdat het goed met je gaat.

Ook voor hen zelf.

 

Rechercheroute

 

Uitbus Vechtdal heeft ook regelmatig kleine uitjes.

Voor nog geen twee tientjes krijg je dan een mooie middagrondrit door de omgeving.

Na twee weken thuis zitten door de griep was ik wel even toe aan een uitje zonder al te veel inspanning.

Onze chauffeur was vroeger rechercheur bij de politie.

Hij had een leuke route gemaakt waarbij hij op diverse plekken anecdotes uit zijn werk vertelde.

Natuurlijk alleen dingen die verteld mogen worden.

Zo kregen we een boeiend inzicht in zijn werk.

Als je op de plek staat waar iets gebeurt is, dan is dat toch heel anders dan dat je het in de krant leest.

Onderweg vertelde hij ook nog over de bewoners van boerderijen en landhuizen waar we langs kwamen.

Zijn verhalen werden aangevuld door onze enige mannelijke passagier die stadsgids is.

Ik heb weer heel wat geleerd vanmiddag.

Het weer zat niet mee vandaag, maar zelfs bij regen is het hier mooi.

Maar wat is het landschap overal nog nat.

De grond is zo door en door verzadigd dat het water gewoon niet weg kan.

We dronken wat bij het befaamde Ekkelenkamp bij de brug in Ommen.

Chocolademelk met slagroom voor mij en apfelstrudel die op was voor ik aan een foto dacht.

Daarna werd de tocht weer vervolgd.

We zijn niet eens zo ver weg geweest, maar reden over kronkelende paadjes en buitengebieden waarvan ik het meeste nog nooit gezien had en anders ook nooit terecht zou zijn gekomen.

En goed nieuws:

Ik schreef een tijdje terug al eens over de kapotte navigatie.

Dankzij giften is er nu een nieuwe.

De chauffeurs moeten nog instructie krijgen over de werking, maar dan is het leed geleden.