In de tuin

De afgelopen weken heb ik af en toe weer en beetje in de tuin kunnen werken.
Ik heb eerst grofweg hier en daar weggetrokken wat ik tegen kwam.
En vandaag ben ik dan begonnen met stukje voor stukje echt schoon trekken.
Zittend op een kussen op de grond, gewapend met een schepje, leg ik kleine stukjes bloot.
Het zijn vooral veel woekerende eendagsbloemen, en heeeeeeeeeel veel gras dat er met wortels en al uit moet.
De eerste vierkante meter is schoon en heeft een wit kiezelrandje gekregen.
Die heb ik een tijdje geleden van buren om de hoek gekregen.

Piep en Lolo vinden het allemaal best.
Als ik in de tuin ben blijven ze gezellig dicht in de buurt.

Voorbij

En toen was ie toch opeens af.
43 weken verder en 2 sjaals rijker.
Maar het voelt een beet gek.
Woensdag komt er geen nieuw stukje meer.
Deze donkere sjaal is een stuk korter dan de witte, maar dat komt wel goed uit.
Die witte is zo lang dat ie gevaarlijk is op de fiets.
Daar is de donkere dus beter voor.

Met het vakje per week ben ik voorlopig nog wel even zoet.
Dit keer weer 3 vakjes op m'n band.

Ik moet dus plannen gaan maken voor iets nieuws.

Een breiwerkje voor op de bank heb ik al klaar liggen, maar ik zou ook graag weer eens mijn fantasie willen gebruiken.
En dan ligt er nog een stapel achterstallige zaken.

Libelle weet 't

Toen ik kind was lazen we thuis de Libelle en de Margriet.
Die bladen kwamen via een lange omzwerving door de familie uiteindelijk bij ons terecht.
En ik was de allerallerlaatste die ze in handen kreeg.
Ik knipte er de recepten uit en die plakte ik in een schriftje.
En mijn favoriet was de rubriek "Libelle weet 't".
Ik knipte alle tips uit en plakte het ene na het andere schriftje vol.
Het receptenschriftje gaf ik, toen ik 14 was, na haar trouwen, aan mijn zusje in Schotland.
Maar de "Libelle weet 't schriftjes", met de ietwat vage titel : "Idee 1 - 5, van + voor mensen" heb ik na al die jaren nog steeds.
En ik moet eerlijk bekennen dat ik er nog nooit iets mee gedaan heb.
En toch kan ik geen afscheid nemen van dit stukje jeugdcentiment.

Vakje per week en zo

Op het originele patroon stonden veel minder boze katten, maar op mijn kussen wilde ik het vakje wat voller hebben.
De twee witte staan natuurlijk voor mijn eigen katten.

Bij deze heb ik een paar witte kruisjes toegevoegd.

En met deze appelboompjes bleef ik ruzie hebben.

Zelfs toen ik de overzichtsfoto maakte ontdekte ik nog de ene fout na de andere.

Nog 3 en dan is mijn kussen af.

Ik kwam op marktplaats nog een lapje tegen voor de Laurel Burch quilt die ik ooit in de toekomst ga maken.
Ik zoek nu nog een lapje met kleine pootafdrukjes, vermoedelijk van Timeless Treasures.

Deze bol heb ik gisteren verkocht.
Dat scheelt weer een hele hoop ruimte.
En er is iemand erg blij mee.
Punniken is verslavend dus ik ga gewoon weer verder met restjes punniken.

Vandaag de eerste oogst uit eigen tuin.

Het naaikastje van Louis de Meubelmaker

In het dorp van mijn jeugd hadden wij een dominee.
Geen schriftgeleerde of farizeeër, maar een echte herder.
Zo'n man die al zijn schaapjes kende en wist wanneer je jarig was.
Een vriendelijk, zachtaardig mens die prachtige verhalen kon vertellen.

Die dominee had een boerderijtje aan de andere kant van het land, waar hij en zijn gezin hun vrije dagen doorbrachten.
Ik schreef er vorig jaar al eens over.
Na zijn emeritaat werd het hun definitieve woning.

Omdat ze veel weg waren en vermoedelijk ook omdat het gewoon gezellig was, verhuurde ze een deel van het boerderijtje aan Louis en zijn vrouw.
Louis was een jonge meubelmaker die indertijd prachtige geometrische meubels ontwierp.
Zo had ie bv een bureau staan dat helemaal opgebouwd was uit driehoeken.

Ooit mocht ik in zijn atelier kijken en ik werd op slag verliefd.
Ik wist het zeker, als ik later rijk was zou ik mijn huis door hem laten inrichten.
En ik kocht alvast mijn eerste echte " Louis ".
Een achthoekig naaikastje met laatjes en deurtjes en kleppen.
Dat kastje heb ik nu wel 27 jaar denk ik.
En ik ben er nog steeds weg van.
Maar sinds mijn laatste verhuizing lukte het maar niet om er een goed plekje voor te vinden.
Het stond op tafel (niet handig), op een kratje, op een kantoorkastje, op een stoel voor de kast.
Kortom, het stond overal in de weg.
En dat verdiende mijn Louis niet.

Gisteravond kreeg ik opeens de geest.
Verplaatste midden in de nacht kasten en stapelde laatjes.
Heel zachtjes om de buurvrouw niet wakker te maken.
Best lastig, met een arm die nog steeds niet pijnloos doet wat ik wil en knap krachteloos is.
Een koppige stier vindt altijd een manier.
Waarom krijg ik dit soort ideeën toch altijd midden in de nacht?
Maar uiteindelijk heeft mijn Louis nu een plekje.
Niet helemaal ideaal, maar wel veilig.

Louis van Vilsteren maakt trouwens nog steeds meubels.
Geen geometrische meer, maar robuste moderne stukken.
Toch droom ik nog steeds van een huis vol drie, vier, vijf, zes, zeven, achthoekige fantasierijke ontwerpen van Louis de Meubelmaker.
http://www.atelierwitharen.nl/meubels/

Blijdorp

Het treinkaartje dat ik een paar weken geleden van de NS kreeg besloot ik te gebruiken om vriend John, die pas verhuisd is, met een bezoekje te vereren.

Zo kon ik ook gelijk kennismaken met zijn nieuwe huisgenoot.

Een prachtig beest dat je de oren van het hoofd kletst en we waren al gauw dikke vrienden.

John had kaartjes voor Blijdorp gewonnen dus gingen we samen naar Rotterdam.
Bij aankomst begon het te regenen en we doken gelijk het aquarium in.

Er volgde een lange tocht door het park waarbij opvallend veel plekken wegens renovatie gesloten waren en ruimtes waar geen dier te bekennen was.
Beetje vreemd zo in het hoogseizoen.
Er waren meer eetgelegenheden dan dieren.

Maar er waren  gelukkig nog  dieren die ons wel wilden zien.

Grote en meer fotos vind je hier.

Bloemen en zo

De afgelopen jaren is mijn garderobe vooral praktisch geworden.

Mijn kast is voornamelijk gevuld met stapels T-shirts en spijkerbroeken.

En wat jurken en rokken van zo'n 20 jaar of langer geleden.

Met twee verhuizingen in korte tijd, was er ook niet echt veel ruimte voor iets anders.

Maar het verlangen naar iets vrouwlijkers en aparters werd steeds sterker.

Omdat mijn arm nog steeds niet hersteld is, moet ik de naaimachine nog even stil laten staan.

Gelukkig is er op het moment wat financiele speling en toen ik deze twee op marktplaats zag, was ik gelijk verkocht.

De paarse jurk is dubbellaags en kun je op verschillende manieren dragen.

Er zitten overal knoopjes waarmee je de rokken een stukje op kunt hijsen.

En deze blouse is zelfs voor mij nog oversized, maar dat vind ik juist wel leuk.

Hij is zoooo mooi.

Gelukkig kan ik weer af en toe wat in de tuin werken.

Ik heb een enorme achterstand in te halen.

Maar heel langzaam wordt toch al zichtbaar dat er aan gewerkt wordt.

En de natuur doet tussen alle onkruid toch wel wat ie wil.

Het dubbele paddenstoeltje dat ik zondag op de rommelmarkt kocht heeft inmiddels ook een plekje gekregen.

Ik heb de vlinderstruik niet kunnen snoeien dit voorjaar.

Hij is dus enorm uitgedijd.

Ik kan zowat de tegenoverliggend schuur niet meer in.

Gelukkig is dit een struik die veel kan hebben, dus zet ik er nu toch binnenkort maar eens hier en daar  de schaar in.

Door de vorst in april heb ik dit jaar geen perenoogst en maar één appeltje.

Nu werden de peren toch altijd door de mussen geroofd, maar vergeleken met de oogst van 43 appels vorig jaar is dit wel heel erg mager.

Ook geen blauwe bessen, kruisbessen, aalbessen, aardbeien en frambozen.

Maar ik heb heel veel druiven en bramen te verwachten.

Piep en Lolo worden een dagje ouder.
Ze blijven steeds dichter bij huis.
Lolo was altijd al een huismus.
Maar Piep ging toch wel graag op pad naar het plantsoentje achter het huis.
Nu tref ik haar steeds vaker gewoon binnen slapend aan.

Jaaaaa ja

"Je was toch aan het ruimen Marlien?"
Dat klopt en er gaat nog steeds meer uit dan dat er in komt.
Niet alleen heb ik vorige week voor meer dan 80€ verkocht en is er een overvolle vuilniszak met lapjes en wolresten naar het "Brakkenfestival" gegaan.
Ook staat er alweer een hele stapel die ik nog op internet moet zetten.
Dus mag er af en toe ook weer iets in.
Zolang het maar minder is dan dat er uit gaat.


Vandaag was het weer tijd voor mijn jaarlijkse fietstochtje naar een naburig gehucht.
In het dorpshuis aldaar was het weer tijd voor hun rommelmarktje.
Het weer zat niet erg mee, maar ook niet erg tegen.
Ik kwam heen en terug droog over.

Dit geheimzinnige kistje zag ik al gauw na binnenkomst, maar in eerste instantie liet ik het staan.

De markt is er om het buurthuisje wat te spekken, maar ook meer voor de gezelligheid.
Dat merk je aan de sfeer en aan de prijzen, want die zijn super laag.
Het moet die dag op, want wat overblijft gaat linea recta de container in.
Dus neem ik er elk jaar creatieve spulletjes mee.
Dat is dubbeltjeswerk.

zo heb ik mijn verf, glitter en organza weer aangevuld, een paddenstoel voor in de tuin gevonden en weer twee van die lekker grote chocoladebekers op de kop getikt.
En rechts bijna buiten beeld een grote zak papier maché poeder om papierklei mee te maken.
Het kistje kreeg ik er gratis bij.
Kan er weer een kapotte plastic bak uit mijn atelier weg.

En deze kookboekstandaard is ook handig voor mijn tablet.

En dan het pareltje van vandaag

Het bleek een kastje om twee pakjes kaarten  in op te bergen.

Het heeft wel wat aandacht nodig.

Het voorste schuifje (zoals ze hier zeggen) zit los en het walnoothoutfineer kan wel wat olie gebruiken.

Maar dan is het weer een juweeltje.

In Memoriam

Vorige week overleed mijn tante Berta in Australie.
Volgende maand zou ze 93 jaar zijn geworden.

Het is al meer dan 30 jaar geleden dat ze nog één keer terug was in Nederland om haar broer, mijn toen al ernstig zieke vader nog éénmaal te kunnen zien en ons te ontmoeten.

Bij het uitruimen van haar kamer vond mijn nicht deze prachtige tekeningen van haar katwijkse overgrootouders van vaders kant.

Ze vind het fijn dat ik ze deel, omdat zulke prachtige tekeningen gedeeld moeten worden.

---------------------
16 juni

Inmiddels weet ik dat dit Jan Schaddee van Dooren en zijn vrouw Catarina Haasnoot zijn.

Bron:
https://geneakatwijk.webtrees.net/family.php?famid=F1005&ged=katwijk

Volgens overlevering bezaten zij een vissersvloot en hebben ze tijdens een crisis alles in het werk gesteld om de mensen aan het werk te kunnen houden.
Jan was havenmeester en naar men zegt ook burgemeester.
Maar over dit laatste heeft een bevriend genealoog nog niets kunnen vinden.