Voorspelbaar

Stiekum er even tussenuit gepiept

Ik kon het gewoon niet laten.

Toen Roompot met een wel heel goedkope Sint Nicolaasaanbieding kwam, moest ik er gewoon even tussenuit.

Nou ja eigenlijk kriebelde het al een paar weken, maar kon niets binnen mijn nu even wat krappe budget vinden.

Ik wilde eigenlijk naar Zeeland, maar de weersvoorspellingen waren zo slecht.

Toen werd het Limburg, maar daar zou het net zo slecht worden.

En tja toen kwam ik voor de zevende keer toch weer in Drenthe uit.

Ik ben van mijn leven nog nooit zo vakantiehonkvast geweest.

Zoals altijd regende het afgelopen dinsdag pijpenstelen in Borger.

Wat dat toch is met die dinsdagen?

Maar het uitzicht maakte veel goed, net als dobberen in het zwembad.

Woensdag was er regelmatig wat zon.

 En donderdag was er zelfs meer zon dan regen.

Vroeg in de middag waren ze er alletwee en dat resulteerde in een dubbele regenboog die zeker een half uur zichtbaar bleef.
Helaas registreerde mijn tablet er maar eentje.
De boog eindigde midden in het meertje, maar ik vond het te koud om naar de pot met goud te gaan duiken.

 Naast elke ochtend relaxed rondjes zwemmen en bubbelen, bezocht ik mijn vaste adresjes: hobbywinkel de Pottekijker en de kringloop winkel naast het park.
in Drenthe zijn de mensen een stuk groter dan hier in het zuiden, dus daar profiteer ik graag van als ik daar ben.
Vond ik er eerder dit jaar al splinternieuwe Wolky's.
Dit keer ben ik thuis gekomen met een paar tasbeugels, een lekker lang rood vest, een prachtig blauw fins shirt en een paar ook alweer splinternieuwe schoenen van een peper duur merk.
Die schoenen kosten in de winkel meer dan dat mijn hele vakantie gekost heeft, zag ik later op internet, maar ik kreeg ze mee voor 3€.

Op woensdag zat ik opeens op de thee bij de eigenaresse van pension Triënte in Buinen, die prachtige viltwerken maakt.
Daar wil ik graag een keer een workshop doen.

Bij de Sinterklaasactie zat ook een horeca cheque en die heb ik besteed aan een verrukkelijke tonijnsaladelunch.

Glimlach

Ik stapte in de trein vanmorgen.
Het was druk en ik had geen zin om een plekje te zoeken, dus ging ik op het enige klapstoeltje in het halletje zitten.
Al gauw stond het halletje vol met in het zwart geklede mannen uit naar ik denk verschillende hoeken rond de middenlandse zee.
Iedereen keek langs elkaar.
En wat ik voorgenomen had dat mij niet zou overkomen overkwam me toch.
Ik voelde me heel even heel erg "unheimisch".
Tot ik de blik van één van die jongens ving en we naar elkaar glimlachten.
En opeens glimlachte iedereen.

Een paar haltes later was het halletje weer leeg.
Ook in de coupé achter me was weer ruimte.
Een jonge vrouw met een witte hoofddoek stapte in.
Ze ging niet de coupe in, maar ging stil in een hoekje op de grond zitten.
Na een tijdje zei ze iets wat ik niet verstond en met een stralende glimlach liet ze me een grote bos sleutels zien.
Ik glimlachte terug al snapte ik er niets van, tot ze uit haar tas een doosje pakte waarin een wit stenen huisje zat.
Op het doosje stond:"gefeliciteerd met je nieuwe huis".

Nog weer later stond het halletje vol met studenten.
Een jonge man zat opeens midden in de doorgang op de grond en controleerde gehaast zijn suiker gehalte.
Niemand kon er meer door, maar niemand deed er moeilijk over.
Een vrouw met een rollator wilde uit de oude trein met hoge afstap klimmen en alle studenten staken spontaan hun handen uit om de rollator buiten te zetten.

Tyvek kralen

De workshop die ik een paar weken geleden deed noodde tot verder knutselen.
Ik heb hier gewerkt met Tyvek, goudkleurig draad en verschillende restjes gaasachtigen.
Dit laatste met wisselend succes.
Het geel smolt te hard het rood te weinig.
maar het grove gaas van de tweede en derde van rechts boven vind ik wel weer goed gelukt.

Beduust Boeddhisme

Vanmiddag ging ik naar een lezing over het Tibetaans boek van leven en sterven.
Wat dus niet hetzelfde is als het Tibetaans dodenboek, leerde ik.
Het is een uitleg erover, speciaal geschreven voor westerlingen.
Het Tibetaans dodenboek heeft jaren bij me in de kast gestaan, maar het is er nooit van gekomen om het te lezen.

Ik kan me eigenlijk niet heugen wanneer ik naar een lezing geweest ben.
Mijn concentratie is niet daverend en in het begin dwaalde mijn gedachtes dan ook alle kanten op.
Maar ik hoorde steeds meer dingen die ik herkende.
Het was alsof veel van mijn eigen manier van denken opeens verwoord werd door een wild vreemde.
In het verleden is me ook wel eens gezegd dat ik een boedistische denkwijze heb, maar ik heb er nooit verder onderzoek naar gedaan.
Had zoiets van "het zal wel".
En dan zit daar een mij onbekende man opeens dingen te zeggen die ik al jaren denk, die ik als tiener al wel eens uitsprak, maar die in mijn calvinistische omgeving niet geaccepteerd werden.
Dingen waar ik als volwassene om uitgekafferd ben, niet om begrepen wordt.
Dingen die voor mij vanzelfsprekend waren, maar voor de mensen om me heen niet.
En die ik hier dus ook niet ga verkondigen.
Ik kijk wel uit.

Lekker vaag stukje?
Nou jammer dan.
Ik moest het even kwijt.

Stoer doen

Je uitsloven is niet meer voorbehouden aan mannen van middelbare leeftijd.
Vrouwen kunnen er ook wat van. ;-)

Vanmiddag toog ik op de fiets naar een naburig dorp om wat boodschappen te doen en een kastje voor mijn atelier op te halen.
Het was lekker weer en ik trapte stevig voort.
Ergens halfverwege werd ik gesneden door een oude grijsaard in vol race-ornaat die met zijn mountainbike de bocht een beetje te wijd nam en vervolgens net te langzaam voor me bleef hangen.
In een jolige bui zet ik mijn fiets in de zevende versnelling en zet er de spurt in.
Als ik hem inhaal moppert ie: "Zeker elektrisch?"
"Neeeeeeee", zeg ik grijnzend: "zeven versnellingen".
En ik kachel door.

Maar ja, als je zo stoer doet, kun je natuurlijk niet meer afzakken en de weg is lang en zonder zijwegen om in te schieten.
Dus ik blijf vol enthousiasme in een voor mijn toch wel erg hoog tempo door stiefelen.
Bij aankomst zijn mijn ongeoefende benen flink verzuurd en de terugweg blijf ik braaf in z'n vijf.
Maar ik heb wel lol gehad.

(Voor het bovenste kastje ging ik vandaag op pad, de ondersten tikte ik gisteren op de kop. )

Weven op stokjes.

 Op facebook heb je voor zo ongeveer elke techniek wel een groep.
En mijn lijstje met wat ik nog eens wil uit proberen wordt dus steeds langer.
Voordeel is dat ik in het verleden, toen handwerken heel erg uit was, heel wat spulletjes voor een habbekrats verzameld heb, die nu opeens van pas komen.
Zo ging ik vanmorgen toch maar eens op zolder kijken in mijn gereedschapskratjes en vond daar dingen die ik al lang vergeten was.
Waaronder twee sets met weefstokjes.

 Ik kon het niet laten om het gelijk maar eens uit te proberen.
Heb voor het gemak gekozen voor 1 kleur, maar heb wel al bochten maken geoefend.

Het is niet moeilijk.

En bochten maak je door steeds een stokje minder mee te nemen en daarna weer over de hele breedte verder te gaan.

Wel vind ik het best lastig om de buitenste stokjes er door te trekken.