Daar had ik echt geen trek in dus ging ik maar weer eens mijn eigen weg.
Hoewel ik bijna alle randen breder maak werd de paarse rand smaller.
Bij kunstlicht leken de twee restbolletjes precies hetzelfde, maar bij daglicht was er te veel kleurverschil.
De blauwe bolletjesrand maakte ik ruimer.
De bolletjes moesten direct bovenop elkaar, maar ik breidde een paar extra pennen tussen.
Lolo vindt het allemaal wel best.
Ik heb het er er hier niet zo vaak over.
Bewust niet.
Maar soms val ik van verbijstering achterover.
Ik ben geen wappie, maar ik denk wel na.
Volgens deze gegevens van het Corona dashboard van de overheid hebben we in de regio IJsselland al 11 maanden geen oversterfte meer gehad.
Waarom staan we dan nog steeds in code donkerrood?
Ik heb besloten dat het een omslagdoek wordt.
Het enige dat ik deze week anders gedaan heb is dat ik de banen breder gemaakt heb.
Een tijdje geleden stond er op de facebookpagina van de gemeente een uitnodiging van één van de wethouders.
Wie wil er een kopje koffie komen drinken of een wandelingetje met me maken.
Er volgde al gauw meer oproepen van wethouders en de burgemeester.
En ook de politiecommissaris vond het zo'n leuk idee dat ie deze week een oproep deed.
Ik vond het ook een leuk idee en ik kon wel wat afleiding en beweging gebruiken dus heb ik me gelijk aangemeld.
Maar op de dag dat we zouden wandelen lag er 50cm sneeuw.
De volgende afspraak werd verzet vanwege een onverwachte extra raadsvergadering, en de keer daarop regende het pijpenstelen.
Maar vandaag werd ik dan toch in het gemeentehuis opgewacht door wethouder Bart Jaspers Faijer van de ChristenUnie.
Hij loodste me door de straatjes van het centrum naar de Vecht en andersom weer terug.
En ik kon hem zowaar nog anecdotes vertellen die hij nog niet wist.
Zoals van een huis waar we langsliepen, dat vorig jaar voor 5 ton verkocht is en nu, na een schilderbeurt voor 6.35 ton opnieuw te koop staat.
We hadden het over inburgeren in coronatijd en de plannen om het vrijwilligersmeldpunt weer nieuw leven in te blazen.
Hij waardeerde het dat ik, ondanks dat ik niet kerkelijk ben, toch op de hoogte ben van de diverse kerkgemeenschappen in de gemeente.
Maar ook spraken we over de slechte verlichting in mijn straat, het slechte wegdek van het fietspad richting het centrum en het verhuizen van de supermarkt om de hoek, waardoor de laatste faciliteit aan onze kant van de stad verdwijnt, terwijl er een grote nieuwbouwwijk aan deze kant bijgebouwd wordt.
Het was een gesprek op z'n Marliens, en vast niet zoals de wethouder meestal vanuit zijn werk voert.
Maar ik vond het een erg leuke ervaring om zo met een mij nog onbekende vriendelijke wethouder aan de wandel te zijn.
En we besloten om, na het ophalen, daar in de buurt te gaan wandelen.
Anne nam me mee naar de Distelbelt.
Het enige stuw in de Vecht dat ik nog niet gezien had.
Vanaf een naastgelegen bult heb je een prachtig uitzicht over de omgeving.
Maar ooooh wat was het waterkoud.
Zo koud dat we na een paar foto's besloten dat er geen lol aan was en gauw de auto weer indoken om thuis aan de warme chocolademelk te gaan.
Het stuw heb ik nog steeds niet gezien.
Die ligt links achter het sluisje op de laatste foto.
Maar we gaan vast nog wel een keertje terug op een aangenamere dag.
En de stoel?
Misschien komt de trouwe lezer hem bekend voor?
Vorig jaar kreeg ik er ook al één.
Deze is één tintje donkerder blauw, maar verder net zo pompeus en comfortabel.
Een paar jaar geleden kocht ik bij de Aldi een bol breigaren, die me al weken had aan liggen staren.
Ik breidde hem al gauw op, maar zoals met veel te veel dingen, bleef ie ergens liggen.
Ik probeer de laatste tijd, naast mn brei kal, dingen af te maken.
Heb alle halfaffe projecten bij elkaar gestapeld en worstel me er stapje voor stapje willekeurig doorheen.
Dus pakte ik gisteren een zak gekregen vulling, een oud verkleurd kussensloop voor het binnenkussen, en een naald en draad.
En binnen een kwartiertje was mijn kussen dan eindelijk klaar.
Ik heb nu wel een probleem:
Ik kan er zelf niet meer bij op de bank.
Ik doe een introductiecursus Mindfullness on line.
Lolo doet ook mee.
Als ze de stem uit m'n tablet hoort komt ze naast of (minder handig) bovenop me liggen.
Ik ben iedere keer doodmoe na de meditatie, maar Lolo knapt er enorm van op.
Ze is veel energieker, springt weer in het rond over meubels en speelt als een jonge kat.
Na een paar jaar stilte heb ik toch maar besloten om weer eens mee te doen aan een Kal (knit along).
Natuurlijk wel weer op mijn eigen wijze.
Het patroon van dit schattige babydekentje van Katia, bouw ik om naar iets moois voor mezelf.
Ik zeg nog niet wat, want ik aarzel nog tussen verschillende opties.
Het wordt in elk geval op z'n Marliens.
