Zout

Gisteren reed de Uitbus naar het zoutmuseum in Delden.
Vriendlief mocht voor half geld mee als introducé.
Dus stond ie al vroeg voor de deur.
Al snel daarna reed het busje voor.

We reden via een touristische route naar Hellendoorn waar we bij Lorkeers  genoten van chocolademelk met gebak.

Daarna vervolgden we onze reis via de Sallantse heuvelrug (Holterberg).
Het besneeuwde landschap was door het licht heiige weer ronduit sprookjesachtig.

In Delden nuttigden we de lunch bij de Sevenster een gezellig bruin restaurant tegenover de kerk.

En toen werd het tijd voor een bezoek aan het museum.
We werden rondgeleid door een vriendelijke dame die ons geanimeerd vertelde over de geschiedenis van de zoutwinning in Nederland.
Over hoe men ooit begon in Katwijk met het winnen van zout uit zeewater, maar dat door tegenwerking van de overheid dat project een stille dood stierf.
Over de zoutwinning uit de bodem, zoals deze nog steeds gebeurd in oa Boekelo.
Over Sodom en Chomorra .
En nog een heleboel meer dat ik vergeten ben omdat er iemand mee was die me erg afleidde 😂😂😂

Op miraculeuze wijze is de helft van mijn gemaakte foto's verdwenen.

We moeten het dus doen met het weinige dat overgebleven is.

Zo'n zoutpot hadden wij vroeger thuis ook:

Het museum heeft een grote collectie zoutpotten en zoutvaatjes.

Sneeuw

Mijn uitzicht:

Voor

Zij

Achter

Strooien doen ze hier niet.

Stuw Vilsteren

Gisteren liepen we van de kerk in Vilsteren naar het stuw en weer terug.
Een wandeling van pakweg 5 km.
Voor Anne en peulenschilletje, voor mij een mijlpaal.
Het was koud maar de zon scheen en de wolkenlucht was prachtig.

Net als het landschap.

Bij het stuw aangekomen, schuifelde ik voetje voor voetje veilig achter Annes brede rug op het smalle bruggetje over de  sluis naar de overkant.
Hoogtevrees blijft een lastig ding.

Bij het stuw zelf werd het me te machtig, dus bleef ik op de kant.

Op de terugweg zagen we een wonderbaarlijk fenomeen.
De wolken leken langzaam naar beneden uit elkaar getrokken te worden.
Ik heb nog nooit zo iets gezien.
Zou het met de bloedmaan te maken hebben gehad?

Hier vindt je alle fotos

In m'n nopjes

Het begon van de zomer allemaal met een miskoop.
En daarna wilde het gewoon niet meer lukken.
Stoelen genoeg te vinden hoor.
Maar de betaalbare of gratis stoelen waren meestal net voor mijn neus weg.
Of men verkocht ze alleen maar per twee.
En daar heb ik geen plek voor.

Maar gisteren lukte het via MP dan eindelijk toch en kreeg ik dit leuke vrolijke draaistoeltje cadeau.
Het ziet er nog uit als nieuw en mijn geborduurde kussen past er perfect bij.

Woensdag kreeg ik op een van mijn handwerkclubjes een zak met splitzijde.
Aangezien ik zo ongeveer splitzij vreet, zeg ik daar geen nee tegen.

En vorige week kwam ik thuis met deze standaard, gekregen via de weggeefhoek.
Ik denk er over om hem in vrolijke streepjes te beschilderen.
Passend bij mijn andere streepjesspullen.
Het is eiken en ik ben een echt grenen mens.
Vriendlief daarentegen is een eikenfan en vind hem zo al mooi.

Zo'n dag

Ik ben een beetje erg moe vandaag.
Dus besluit ik om even een frisse neus te halen.
Er ligt nog een stapel verkeerd geadresseerde post en de melk is bijna op.
Als ik de voordeur uit stap, sla ik eerst rechtsaf om een brief aan het andere eind van de straat af te leveren.
Dan loop ik weer terug langs mijn huis en sla linksaf.
Bijna aan het eind realiseer ik me pas dat ik de verkeerde kant op ga.
Dus ik loop weer terug langs mijn huis en verder richting brievenbus voor de rest van de post.
Maar loop gedachteloos de bus voorbij.
Nou ja geeft niet.
Op de terugweg kom ik er toch weer langs.
Bij de supermarkt aangekomen besef ik dat m'n portemonnee nog thuis ligt.
Dus draai ik me maar weer om.
Dit keer vergeet ik niet om de rest van de post in de bus te stoppen.
Thuis gekomen besluit ik dat ik morgen wel melk ga halen.
Ik ben een beetje te moe vandaag.

A-huishoudelijke perikelen

Voor wie het nog niet weet:
 Naast dit blog houd ik al een paar jaar een tweede blog bij, waar ik schrijf over mijn twee linkerhanden voor alles wat huishoudelijk is.

a-huishoudelijkeperikelen

Bolletjes

Wat heeft u een leuke sjaal juicht de medewerkster van de supermarkt me toe.
En we raken in een lacherig gesprek over de bolletjes, die ik overal rondstrooi.
Net klein duimpje, ik ben altijd terug te vinden zo.

Als ik me even later hardop afvraag wat ik vergeet, roept ze jolig: " Bolletjes vla? Bruine bolletjes?
En ik schiet in de lach.

Even later kom ik haar tegen in een volgende gang en met pretoogjes zegt ze verwachtingsvol: "bolletjes ijs?".

Nee dat was het niet. :-)))

Eenmaal thuisgekomen ontdek ik dat ik yoghurt en melk vergeten ben.

Wandelen

Tweede kerstdag haalden we even een frisse neus bij Collendoorn.
Daar is op en rond een oude vuilnisbelt een prachtig natuurgebied aangelegd.
Je loopt er het ene moment tussen loofbomen, het volgende verdrink je onder statige dennen en dan klim je 20 meter omhoog en geniet je van het prachtige, in dit geval heiige, uitzicht.
We kwamen ook een verscheidenheid aan kleurrijke zwammen tegen.
Ik was mijn fototoestel vergeten dus jullie moeten het met een linkje doen:
http://www.dedemsvaartsecourant.nl/uit/evenementen/455799/maak-wandeling-over-oude-vuilnisbelt.html

Het nieuwejaar begon met een wandeling langs de Regge, aan de rand van landgoed Eerde, bekend onder de naam "de Steile Oever".
Een schitterend natuurgebied aan de rand van Ommen.
Door de lage zon was het lastig fotograferen.
Uiteindelijk bleek ik de beste resultaten te krijgen als ik m'n camera op sneeuwstand zette.

Album steile oever

Voorbij en nog maar pas begonnen

Wie had kunnen dromen dat in 2018 mijn leven zo drastisch zou veranderen?
Was in de eerste maanden mijn agenda vrijwel net zo leeg als in de deprimerende jaren ervoor.
Vanaf april ontstond er een wervelwind waar die van Alice in Wonderland niets bij was.
Zoveel nieuwe dingen op mijn pad, die voor anderen wellicht heel gewoon zijn, maar voor mij heel byzonder.

Een tweede rigoreuze verhuizing naar weer een andere kant van het land, met achterlating van enkele dierbaren.
Na de chaos die de verhuizing met zich mee bracht was mijn agenda plotseling gevuld met leuke dingen: uitjes, etentjes, ontmoetingen, zingen.
Soms moest ik gewoon even een time out nemen om alles te laten bezinken.
Ook fijne dingen kunnen soms te overstelpend zijn.

Over hoe mijn leven in de laatste maand van het jaar weer volkomen op zijn kop ging hoef ik niets meer te vertellen.

Ik wist niet dat mijn hart zo groot was.
Ik was vergeten hoe het voelt als iemand oprecht van me houdt.
Me mooi vind, waar ik mezelf lelijk vind.
Trots op me is op het moment dat ik me heel klein voel.
Me aanraakt als ik mezelf onaanraakbaar denk.
Ik was vergeten hoe het was om werkelijk mezelf te zijn.
Hoe dankbaar ben ik, dat ik toch nog mag ervaren hoe het is om lief te hebben met heel mijn hart.