Haak maar aan

Al een tijdje ben ik lid van een gezellig handwerkgroepje dat om de veertien dagen bij elkaar komt in een verzorgingshuis bij mij om de hoek.

Deze zomer besloten wij gezamelijk een cadeautje voor het huis te maken, als dank voor de gastvrijheid.

Dat resulteerde in dit vrolijke veldboeket.

Toen we hoorde dat een van ons 50 jaar getrouwd was, gingen we stiekum ook voor haar aan de slag.

We haakten 50 rode rozen.

Oh ja, ons groepje heeft de toepasselijke naam "Haak maar aan", maar breien, borduren of wat voor ander handwerk dan ook, mag natuurlijk ook.


(Foto's met toestemming geplaatst)

Reestdal

Uitjes hoeven niet duur of ingewikkeld te zijn.

Soms is het genoeg om je tas te vullen met drinken, broodjes en bananen en ergens op een bankje te gaan zitten.

Boven het Vechtdal ligt het Reestdal.

De Reest is een smal  riviertje dat  door een prachtig wijds landschap kronkelt.

Ik kwam er al heel wat keren met de auto doorheen, maar het was er nog nooit van gekomen om uit te stappen.

Op een "geheim" paadje staat naast een bruggetje een ietwat wankel bankje.
Maar stevig genoeg om ons de hele middag te houden.
En met de meegebrachte kussentjes zat het best goed.

Af en toe kwamen er een paar fietsers langs, maar voor de rest konden we in alle rust genieten van het uitzicht.

Ik was m'n camera vergeten, dus mocht ik die van Anne even lenen.

Gekaapt

Het kon natuurlijk niet uitblijven.
De Sjompiesingers hebben mijn vriendje gekaapt.
Bij het eerste optreden waar wij gingen kijken viel het ze op dat ie alles uit volle borst mee zat te zingen. (Ik ook, maar ja ik ben een meisje)

Dus kreeg ie al gauw een uitnodiging om auditie te doen.
Donderdag had ie zijn eerste repetitie en vandaag zingt ie al de hele dag mee op de jaarmarkt in Olst.
Helemaal achteraan staat ie met opvallend wit piratensjaaltje.

Trots op mijn vriendje.

Nog nooit gezongen en gelijk de buhne op.

Maar wat baalde ik dat ik er vandaag door ziekte niet bij kon zijn.

(Fotos met dank aan Marcel)

Muts

De goedgemutste brei campagne is weer los gebarsten.

Bonte chaos

Ik heb er weinig naar omgekeken de laatste tijd.
Het was of te heet of te nat om er in te werken of ik was de hort op.
En vanuit mijn huis kan ik door de vreemde indeling mijn achtertuin niet zien.
Maar elke keer als ik mijn fiets in m'n schuurtje zet, sta of zit ik even stil om te genieten.

Niet iedereen zal mijn bonte chaos kunnen waarderen.
Maar wat geniet ik van de verrassingen die overal te voorschijn komen.
Haal ik ergens wat weg, dan komt er spontaan iets anders op.

Ook mijn voortuintje is weer één spontane kleurenpracht.

Er moet nog van alles gebeuren.

Naast het eeuwige onkruid verwijderen, is daar ook nog de enorme klimophaag die nodig gesnoeid moet worden.

Maar mijn lijf zegt momenteel totaal ho.

Ook van een veelvoud aan leuke dingen kun je oververmoeid raken.

Dus is het voorlopig even volkomen pas op de plaats en heb ik alle activiteiten afgezegd deze week.

Tuinalbum

Festival en regenboog

In Emmen vond gisteren het 17de internatonale shanty & seasong festival plaats.
Inmiddels ben ik door mijn vriendje aangestoken door het shantyvirus.
Dus togen we richting Emmen.

Er waren 24 deelnemende groepen, die verdeeld over het centrum optraden.
We hebben ze niet allemaal gezien.
Maar het werd, ondanks de regen, een leuke middag, met een variëteit aan koren.
Sommige niet al te best, anderen op hoog niveau.
De IJsselboei uit Brummen is een echte topper.
Een koor dat super strak zingt en dat je in je buik voelt.

Natuurlijk gingen we ook naar de Sjompiesingers.
De arme dirigent moest in de regen staan terwijl het koor lekker droog stond.
Dat zorgde voor de nodige hylariteit.

Twee mannen voor ons ergerde zich, omdat ik mee zong.
Beetje gek, want er zongen zoveel mensen mee.
Maar blijkbaar vielen mijn geschoolde operaklanken uit de toon voor ze.
Tja je hebt van die mensen.

Ik kon het sjompiebestuur ook al niet overhalen om vrouwen toe laten, dus droop ik maar met de staart tussen de benen af.
(Geintje)

Op de terugweg werd ik weer getrakteerd op een mooie rit door Duitsland en Nederland.
En bij ons favoriete plekje bij het stuw  van Junne werden we verrast door moeder natuur, met een haarscherpe regenboog, die op een gegeven moment zelfs dubbel was.