De anonieme sjaal

Begin december werd ik lid van De anonieme sjaal
De leden van deze groep leggen overal ( tot in Frankrijk en Amerika aan toe) zelfgemaakte cadeautjes neer.
Oorspronkelijk waren dit sjaals, maar inmiddels kan het vanalles zijn.
Met een briefje erbij dat het echt voor de eerlijke vinder is.
En of de vinder het leuk vind om het even op de groep te melden.
Normaal zou ik dit verhaal niet op mijn blog kunnen zetten omdat het dan niet anoniem meer is, maar omdat ik voor mijn eerste dropping koos voor een oude bekende die geen benul van internet heeft, wil ik jullie deze hylarische ervaring niet onthouden:

5 december:

Poeh.
Toch nog even meegedaan vanavond.
Ik had nog een mooie grijze sjaal liggen die ik een keer gebreid had voor mezelf, maar nooit gedragen heb omdat ik het toch te veel een herensjaal vond.
Ingepakt, briefje erbij en in het donker naar de overkant geslopen en aan de deurknop van mijn lieve bejaarde overbuurman gehangen.
Omdat ik bang was dat ie anders de hele nacht er zou hangen heb ik spontaan belletje getrokken en ben snel weggeslopen.
En daar stond ik dan verstopt achter het vrachtwagentje van een andere buurman te trillen van de spanning.
Ik hoor de deur open gaan en hoor een plof van het vallende pakje ( denk ik)
En dan hoor ik de buurman roepen: "wie is daar".
En vervolgens gaan alle lichten in en voor het huis aan.
En daar stond ik, dan nog steeds gebogen achter dat vrachtwagentje.
Durfde niet naar mijn huis, want ik heb zo'n sensorlicht bij de voordeur.
Uiteindelijk ben ik weggeslopen om weer terug te lopen alsof ik net thuis kwam.
Buurman stond nog voor het verlichte raam.
En geen idee of ie de sjaal gevonden heeft of dat ie nog ergens buiten ligt.
Is het altijd zo spannend of ben ik de enige die zich nu helemaal niet op mijn gemak voelt?

24 december:

Eindelijk kom ik mijn buurman tegen.
Hij vertelde me dat ie een paar weken geleden zomaar een sjaal kreeg.
 Hij snapte er niets van.
 Ik vroeg hem of het een mooie sjaal was.
 Nou het was wel een mooie sjaal, hij was een beetje lang en niet helemaal zijn stijl, maar wel heel fijn voor als het vriest, dan kan ie hem ook om zijn hoofd slaan.
 Hij vond het wel heel leuk en dacht dat het misschien van de zonnebloem kwam.

Kerst

Voor kerstavond maakte ik voor mezelf een schaal bowl.

Kersen uit een pot

Mandarijntjes en aardbeien uit blik.

Bosbessen uit diepvries.

En verse banaan.

Op eerste kerstdag een brunch van kerstbroodwentelteefjes.

En op tweede kerstdag een geslaagde sprong in het diepe.

Ik werd via facebook spontaan uitgenodigd door iemand die één woonerf verderop bleek te wonen.

Best spannend, bij vreemden eten, maar het werd een megagezellige avond gourmetten, met twee gezinnen en ondergetekende.

Zo'n avond waar de gesprekken alle kanten op gingen en de stemming relaxed bleef.

Kan me niet heugen wanneer ik dat voor het laatst meegemaakt heb.

Vandaag vooral lui zijn.

_

De andere kant van het kerstverhaal vindt je hier:
http://mousje.nl/de-vogeltjes/ons-gezin/zoals-kerst-bedoeld-is/

Het meisje

Een link die ik met jullie wil delen: het-meisje
Omdat ie me "boem" in mijn ziel raakte.
Het zou mijn verhaal kunnen zijn.
In mijn geval was het niet mijn zusje, maar mijn favoriete "grote" buurjongen.
Het staat in mijn ziel gegrift.
Ik zat in de tweede klas.
Het was tussen de middag.
Ik zat achter een stoel te spelen toen de buurvrouw en buurman huilend binnen kwamen.
Niemand had in de consternatie door dat dat kleine meisje er zat.
Zo kreeg ik het rauw en ongecensureerd te horen.
Hoe hij met zijn opgevoerde brommer tegen een vrachtauto geknald was.

Alles veranderde na die dag.

Jezelf kietelen

Eigenlijk houdt ze niet van Bingo, maar voor de gezelligheid ging ze vrijdag met me mee.
Prompt wint ze al in de eerste ronde een hoofdprijs .
En later nog een troostprijs.
En als ze bij de loterij beweert dat ze daarbij nooit iets wint wordt gelijk haar nummer getrokken.
Ik won helemaal niets, maar die laatste twee prijzen kreeg ik mee om aan mijn kitcherige krans op mijn voordeur toe te voegen.
En ook nog een netje mandarijntjes uit het gewonnen kerstpakket.

De volgende morgen moest ik al heel vroeg weer uit mijn bed om het treinkaartje dat ik heel goedkoop van een achterbuurvrouw over had genomen te gaan consumeren.

Het werd een dagje Vlissingen.
What else?

Eerst boodschappen doen.
Waarom verkopen ze nergens meer nylon theezeefjes?
Vreselijk lelijke oma onderbroeken aangeschaft.
Sinds de Wibra mijn favoriete nepsloggies niet meer in mijn maat heeft, mag ik al blij zijn dat ik nog iets betaalbaars gevonden heb.

En dan nog even lekker naar de kust.

Niet gezwaaid naar de camera van het zeegat want de webmaster is aan het verbouwen.

Maar wel heerlijk een poosje aan het water naar de bootjes zitten kijken.

In de luwte en in mijn enkel lange wollen winterjas was het prima te doen. 

Op de terugweg bij de Aldi nog even volkorenpasta meegenomen.

Die is daar half zo duur als bij ons, dus neem ik altijd een voorraadje mee.

In Breda uitgestapt in de hoop dat het weer gezellig was bij de piano in de hal.

Maar die was helaas afgezet met lint.

Ik hoop echt dat ie mag blijven staan, want het geeft sfeer aan de ongezellige grote hal.

Vandaag een gat in de dag geslapen en vermoedelijk heftig gedroomd.

Vanmiddag de schuur leeg halen, want er lekt iets.

Hoop niet dat mijn vaatwasser het begeven heeft.

En m'n nieuwe buurman is weer aan het klussen, wat niet erg bevordelijk is voor mijn duffe kop.

Er is geen plaats

Als je een stoel vervangt door een driezitsbank en een krabpaal in de breedte op de kop tikt, dan kom je er pas in december achter dat de kerstboom er niet meer bij past.

 Gelukkig heb ik nog een kleintje uit mijn kamerbewonerstijd. 

En als we nou toch aan het kletsen zijn: 

ik heb gisteren met de hand een dik ribfluwelen gordijn als voering achter mijn voordeurgordijn genaaid.

Hopelijk scheelt dat een stuk in kou en tocht.

Ik kocht het vorige week voor 1,50 bij de kringloop alhier.

Pistache groen is weer uit geloof ik, maar ik blijf het een mooie kleur vinden en het combineerd goed met het dennengroen van m'n gordijnen.

En natuurlijk bij mijn pistache muur en bankje.

Gewonnen

Het Nibud vroeg om je beste budgeteringstips door te geven en zo werd ik 1 van de 5 winnaars van de Nibud agenda:

Geen geld uitgeven dat je niet hebt.
1x in de week een vast bedrag opnemen.
Zorgen dat je een buffer hebt.
Vrijwel alles in mijn huis en tuin is tweedehands.
En ik schaam me niet om krijgertjes aan te nemen.
Zo red ik het al 20 jaar als minima en net niet minima.
En ik kan nog op vakantie ook.

En toen waren er vier

Cadeautjes

Joke van Waterleliedesign deed mee aan weggeefmaand.
Je kunt er alles over lezen op haar blog.
Vandaag lag er een pakje in mijn bus, met drie textielbladen en een boekje vol grappige patronen van hoeden en mutsen.
Dank je wel Joke!
Ik ben er erg blij mee.

Minibieb

Het heeft even wat voeten in de aarde gehad, maar eindelijk hangt dan toch mijn minibieb.

 Er zitten nu alleen boeken voor volwassenen in, maar volgende week krijg ik ook kinderboeken.

 De tekst staat nu nog even improvisorisch op papier, maar komt uiteindelijk in mooie letters op de balkjes te staan.

Staat mooi zo he?

Voorspelbaar

Stiekum er even tussenuit gepiept

Ik kon het gewoon niet laten.

Toen Roompot met een wel heel goedkope Sint Nicolaasaanbieding kwam, moest ik er gewoon even tussenuit.

Nou ja eigenlijk kriebelde het al een paar weken, maar kon niets binnen mijn nu even wat krappe budget vinden.

Ik wilde eigenlijk naar Zeeland, maar de weersvoorspellingen waren zo slecht.

Toen werd het Limburg, maar daar zou het net zo slecht worden.

En tja toen kwam ik voor de zevende keer toch weer in Drenthe uit.

Ik ben van mijn leven nog nooit zo vakantiehonkvast geweest.

Zoals altijd regende het afgelopen dinsdag pijpenstelen in Borger.

Wat dat toch is met die dinsdagen?

Maar het uitzicht maakte veel goed, net als dobberen in het zwembad.

Woensdag was er regelmatig wat zon.

 En donderdag was er zelfs meer zon dan regen.

Vroeg in de middag waren ze er alletwee en dat resulteerde in een dubbele regenboog die zeker een half uur zichtbaar bleef.
Helaas registreerde mijn tablet er maar eentje.
De boog eindigde midden in het meertje, maar ik vond het te koud om naar de pot met goud te gaan duiken.

 Naast elke ochtend relaxed rondjes zwemmen en bubbelen, bezocht ik mijn vaste adresjes: hobbywinkel de Pottekijker en de kringloop winkel naast het park.
in Drenthe zijn de mensen een stuk groter dan hier in het zuiden, dus daar profiteer ik graag van als ik daar ben.
Vond ik er eerder dit jaar al splinternieuwe Wolky's.
Dit keer ben ik thuis gekomen met een paar tasbeugels, een lekker lang rood vest, een prachtig blauw fins shirt en een paar ook alweer splinternieuwe schoenen van een peper duur merk.
Die schoenen kosten in de winkel meer dan dat mijn hele vakantie gekost heeft, zag ik later op internet, maar ik kreeg ze mee voor 3€.

Op woensdag zat ik opeens op de thee bij de eigenaresse van pension Triënte in Buinen, die prachtige viltwerken maakt.
Daar wil ik graag een keer een workshop doen.

Bij de Sinterklaasactie zat ook een horeca cheque en die heb ik besteed aan een verrukkelijke tonijnsaladelunch.

Glimlach

Ik stapte in de trein vanmorgen.
Het was druk en ik had geen zin om een plekje te zoeken, dus ging ik op het enige klapstoeltje in het halletje zitten.
Al gauw stond het halletje vol met in het zwart geklede mannen uit naar ik denk verschillende hoeken rond de middenlandse zee.
Iedereen keek langs elkaar.
En wat ik voorgenomen had dat mij niet zou overkomen overkwam me toch.
Ik voelde me heel even heel erg "unheimisch".
Tot ik de blik van één van die jongens ving en we naar elkaar glimlachten.
En opeens glimlachte iedereen.

Een paar haltes later was het halletje weer leeg.
Ook in de coupé achter me was weer ruimte.
Een jonge vrouw met een witte hoofddoek stapte in.
Ze ging niet de coupe in, maar ging stil in een hoekje op de grond zitten.
Na een tijdje zei ze iets wat ik niet verstond en met een stralende glimlach liet ze me een grote bos sleutels zien.
Ik glimlachte terug al snapte ik er niets van, tot ze uit haar tas een doosje pakte waarin een wit stenen huisje zat.
Op het doosje stond:"gefeliciteerd met je nieuwe huis".

Nog weer later stond het halletje vol met studenten.
Een jonge man zat opeens midden in de doorgang op de grond en controleerde gehaast zijn suiker gehalte.
Niemand kon er meer door, maar niemand deed er moeilijk over.
Een vrouw met een rollator wilde uit de oude trein met hoge afstap klimmen en alle studenten staken spontaan hun handen uit om de rollator buiten te zetten.

Tyvek kralen

De workshop die ik een paar weken geleden deed noodde tot verder knutselen.
Ik heb hier gewerkt met Tyvek, goudkleurig draad en verschillende restjes gaasachtigen.
Dit laatste met wisselend succes.
Het geel smolt te hard het rood te weinig.
maar het grove gaas van de tweede en derde van rechts boven vind ik wel weer goed gelukt.

Beduust Boeddhisme

Vanmiddag ging ik naar een lezing over het Tibetaans boek van leven en sterven.
Wat dus niet hetzelfde is als het Tibetaans dodenboek, leerde ik.
Het is een uitleg erover, speciaal geschreven voor westerlingen.
Het Tibetaans dodenboek heeft jaren bij me in de kast gestaan, maar het is er nooit van gekomen om het te lezen.

Ik kan me eigenlijk niet heugen wanneer ik naar een lezing geweest ben.
Mijn concentratie is niet daverend en in het begin dwaalde mijn gedachtes dan ook alle kanten op.
Maar ik hoorde steeds meer dingen die ik herkende.
Het was alsof veel van mijn eigen manier van denken opeens verwoord werd door een wild vreemde.
In het verleden is me ook wel eens gezegd dat ik een boedistische denkwijze heb, maar ik heb er nooit verder onderzoek naar gedaan.
Had zoiets van "het zal wel".
En dan zit daar een mij onbekende man opeens dingen te zeggen die ik al jaren denk, die ik als tiener al wel eens uitsprak, maar die in mijn calvinistische omgeving niet geaccepteerd werden.
Dingen waar ik als volwassene om uitgekafferd ben, niet om begrepen wordt.
Dingen die voor mij vanzelfsprekend waren, maar voor de mensen om me heen niet.
En die ik hier dus ook niet ga verkondigen.
Ik kijk wel uit.

Lekker vaag stukje?
Nou jammer dan.
Ik moest het even kwijt.

Stoer doen

Je uitsloven is niet meer voorbehouden aan mannen van middelbare leeftijd.
Vrouwen kunnen er ook wat van. ;-)

Vanmiddag toog ik op de fiets naar een naburig dorp om wat boodschappen te doen en een kastje voor mijn atelier op te halen.
Het was lekker weer en ik trapte stevig voort.
Ergens halfverwege werd ik gesneden door een oude grijsaard in vol race-ornaat die met zijn mountainbike de bocht een beetje te wijd nam en vervolgens net te langzaam voor me bleef hangen.
In een jolige bui zet ik mijn fiets in de zevende versnelling en zet er de spurt in.
Als ik hem inhaal moppert ie: "Zeker elektrisch?"
"Neeeeeeee", zeg ik grijnzend: "zeven versnellingen".
En ik kachel door.

Maar ja, als je zo stoer doet, kun je natuurlijk niet meer afzakken en de weg is lang en zonder zijwegen om in te schieten.
Dus ik blijf vol enthousiasme in een voor mijn toch wel erg hoog tempo door stiefelen.
Bij aankomst zijn mijn ongeoefende benen flink verzuurd en de terugweg blijf ik braaf in z'n vijf.
Maar ik heb wel lol gehad.

(Voor het bovenste kastje ging ik vandaag op pad, de ondersten tikte ik gisteren op de kop. )

Weven op stokjes.

 Op facebook heb je voor zo ongeveer elke techniek wel een groep.
En mijn lijstje met wat ik nog eens wil uit proberen wordt dus steeds langer.
Voordeel is dat ik in het verleden, toen handwerken heel erg uit was, heel wat spulletjes voor een habbekrats verzameld heb, die nu opeens van pas komen.
Zo ging ik vanmorgen toch maar eens op zolder kijken in mijn gereedschapskratjes en vond daar dingen die ik al lang vergeten was.
Waaronder twee sets met weefstokjes.

 Ik kon het niet laten om het gelijk maar eens uit te proberen.
Heb voor het gemak gekozen voor 1 kleur, maar heb wel al bochten maken geoefend.

Het is niet moeilijk.

En bochten maak je door steeds een stokje minder mee te nemen en daarna weer over de hele breedte verder te gaan.

Wel vind ik het best lastig om de buitenste stokjes er door te trekken.

Spelen met Joke en een onverwacht uitje

Al een tijdje volg ik het blog van Joke Hardebol (Waterlelie Design),
waar zij o.a. verhaalt over haar middagjes experimenteren
met haar vriendin Hennie onder de noemer:
Spelen met Hennie.

.

Ik kan daar best jaloers op zijn.

Het lijkt me verschrikkelijk leuk om iemand te hebben met dezelfde interesse als ik,
 waar je af en toe eens lekker creatief mee kan sparren.

Joke geeft ook workshops
 en zo kwam het dat ik afgelopen dinsdag bij haar terecht kwam
 om meer te leren over het bewerken van Tyvek.

Het werd een gezellige en leerzame middag.

 En niet alleen maakte ik een hele serie proefjes, 

maar ik kreeg ook nog eens een heerlijk stuk zelfgebakken worteltaart voorgeschoteld.

Op Flickr heb ik alle fotos gezet.

 -------------------------------

 Maandag bood iemand op een van mijn facebookgroepen een Eftelingkaartje aan
 voor bijna de helft van de prijs.
Alleen afgelopen week nog geldig.

Er zat nog wat in mijn potje dus ik heb het spontaan gekocht.

En woensdag toog ik dus lekker in mijn uppie naar Kaatsheuvel.

Ik heb al eerder ontdekt dat ik dat gewoon prettig vind.
Je krijgt al zoveel indrukken zo'n dag en ik kan het zo in mijn eigen tempo doen.

Ik krijg nog steeds hoogtevrees in Droomvlucht,
 maar toch zag ik er opnieuw dingen die ik de vorige keer niet zag.
Ook bij Fatamorgana zag ik nog nieuwe dingen.
Bij Raveleijn ben ik bewust aan een andere kant gaan zitten,
 zodat ik heel andere dingen zag dan de vorige keer.

En ik had op het eind van de dag nog tijd voor Pandadroom
En ter afsluiting alweer een andere show van Aquanura.
Die in het donker toch wel heeeeeel erg mooi is.
Maar helaas niet te fotografereen.

drie uitjes

Door alle verhalen over de expositie zou ik bijna vergeten dat ik nog meer doe.
Dus vandaag even tijd voor een aantal verslagjes die zijn blijven liggen.

----------------------

Een paar weken geleden ging ik naar Scheveningen.
Ik had nog kortingskaartjes en het was mooi weer dus ik dacht een bezoekje aan zee te combineren met een bezoek aan het zee aquarium.
Sealife is niet zo groot, er is wel een hoop te zien, maar er hangt nog best een prijskaartje aan.
Met korting wordt het leuk ;-)
Ik ben vooral een fan van de roggen.
Dat zijn sociale beesten waar je makkelijk contact mee krijgt.
Lang geleden op Terschelling heb ik er eens een geaaid.

Het beest kwam gewoon met me spelen en liet zich gewillig over de buik aaien.
In Sealife mag dit begrijpelijkewijs niet.
Maar dansen deed ie wel.

Op de heenweg in de trein zag ik op facebook dat een oude bekende die in de buurt woont zich verveelde, dus ik nodigde hem uit om smiddags op de boullevard wat te drinken.

Ik ben nooit zo'n terrasjeszitter, maar het werd een gezellige middag, met fraai uitzicht en een bezoekje aan Kentuckyfriedchicken tot besluit.
Daar was ik ook nog nooit geweest.

Meer fotos van Sealife zie je hier
(ik had er nog meer op mijn gsm, maar ik ben het draadje kwijt en kan ze niet uploaden)

----------------

Een weekje erna toog ik naar Zaltbommel.
Dat is goed bereikbaar bij mij vandaan.
Ik hoef niet eens over te stappen.
Toch vergeet ik dat steeds.
Het is een sfeervol hystorisch stadje met een paar leuke winkelstraatjes.
Het weer was somber, maar de temperatuur goed en toen ik na het winkelen op de boullevard zat te genieten van het zicht op de Waal kwam zowaar de zon ook nog even door.
Dit moet ik echt vaker doen.
Ik ben geen grote steden mens maar de combinatie van de wandeling vanaf het station, wat winkeltjes kijken en gewoon niets doen op een plekje met fraai uitzicht bevalt me wel.

--------------------------------

Een paar weken geleden heb ik me aangesloten bij La Vie voor vrouwen.
En afgelopen zaterdag gingen we met een stel naar de Loonse en Drunense Duinen.
Het was een wandeling van 5 km, maar door het rulle zand en de modderige paden leken het er wel 10.
Maar we hadden mooi weer en de omgeving is werkelijk prachtig.
Voor mij was het een dubbele mijlpaal.
Lang geleden was ik er al eens met schildervakantie.
Ik was toen nog erg ziek en niet in staat om tegen het duin op te klimmen.
En zat dus noodgedwongen elke dag beneden aan het duin te tekenen.
Nu kwam ik zonder al te veel problemen boven en kon ook nog eens de hele tocht uitlopen.

Natuurlijk was er daarna tijd voor warme chocolademelk met slagroom.

You never know

We hebben vandaag tijdens de jaarmarkt een kleine 350 bezoekers gehad.
Ik ben er zelf een paar uur bij geweest.
Ik vond het een hele leuke ervaring.

Zoals beloofd,  hierbij de tekst:
 

Kunstenares: Marlien Waijenberg

You never know what is behind, until you have arrived

Na omzwervingen langs technisch tekenen, figuratief, abstract en intuïtief tekenen / schilderen en klassiek functioneel handwerken, ben ik mij aan het bekwamen in vrij textiel werk.
Zo ben ik momenteel o.a. bezig met een project van 75 doekjes, waarop ik met zoveel mogelijk verschillende technieken experimenteer.

Voor dit werkstuk heb ik eerst lappen stof beschilderd.

Daaruit heb ik aan de hand van het ontwerp vormen geknipt.

Deze heb ik met een variabele feston-steek op de ondergrond vastgezet.

Het ontwerp is gebaseerd op een intuïtief schilderij van mijn hand.

Ik ben bewust niet gaan invullen en heb mij gehouden bij wat spontaan vanuit het onderbewuste ontstond.
Het beeld van het onbekende blijft zo open en onbekend.

Veel publiek

He t was gezellig druk tijdens de opening van de tentoonstelling.

Altijd leuk als je werk zo aandachtig bekeken wordt.

Ik ben inderdaad de enige met een textielwerkstuk.

Het wordt opeens wel heel echt als er boven staat:

Kunstenares: Marlien Waijenberg

aanvulling Kunst in de Kerk

De tentoonstelling is te bezichtigen voor en na de kerkdiensten op zaterdag en zondag en tijdens de jaarmarkt in Rijen

zondag 18 oktober opening 11.15 - 13.00
dinsdag 20 oktober jaarmarkt 9.00 - 15.00
zaterdag 24 en 31 oktober 16.30 - 17.00 en 1800 - 18.30
zondag 25 oktober en 1 november 9.30 - 10.00 en 11.00 - 12.00

Kunst in de kerk

Mijn werkstuk voor de tentoonstelling in de Maria Magdalenakerk is af.
Zondag wordt de tentoonstelling geopend.
En daarna is het een aantal weekenden te bezichtigen.
En ook tijdens de jaarmarkt.

Ik heb er uiteindelijk toch voor gekozen om geen paspartout of achtergrond toe te voegen.
Een donkere achtergrond paste niet bij het gevoel dat ik er in heb geprobeerd te leggen.
Een lichte achtergrond voegt niets toe.

De titel:

You never know what is behind,

Until you have arrived

Minibieb

In het kader van burendag sloot ik mij twee weken geleden aan bij een groepje noeste arbeiders aan de andere kant van het dorp.
We hebben een middag gewijd aan het bouwen van boekenkastjes.
Op diverse plaatsen in het dorp komen van deze kastjes te hangen, waar buurtgenoten gratis boeken kunnen lenen en ruilen.
Ook bij mij komt binnenkort zo'n kastje te hangen.

Ik vind het een leuk initiatief en hoop dat het een succes wordt.

zie voor meer informatie: http://minibieb.nl/

Uitwaaien

Afgelopen week kreeg ik van iemand een treinkaartje.
Een lief gebaar, waar ik natuurlijk geen nee tegen zeg.
En omdat de weersvoorspelling goed was leek het me een goed moment om voor de verandering eens naar Breskens over te steken.
Bresjes zeggen ze in Zeeland.

De trein had vertraging en ik miste de boot.
Moest 55 minuten op de volgende wachten.
Maar ik raakte gezellig aan de praat met een vriendelijke dame, dus de tijd ging snel.

Zoals zo vaak was het onderweg naar de kust uitermate somber.
Maar eenmaal op het veer brak de zon door en het werd een stralende middag.

De laatste keer dat ik Breskens was, was alles opgebroken omdat de dijken verhoogd werden.

Nu is alles weer mooi begroeid en het uitzicht is even mooi als voorheen.

Hoewel ik het tochtje in het verleden al diverse malen gemaakt heb, blijf ik genieten van de oversteek met het veer.

De heenweg was het nog wat dampig en Breskens leek een plek uit een sprookje.

De terugweg een stralend uitzicht op Vlissingen.

Op weg naar huis kreeg ik nog een gratis ritje om via lage Zwaluwe, vanwege een aanrijding.

Zo zie je nog eens een stukje spoor en landschap waar je normaal gesproken nooit komt.

En op station Breda werden we getrakteerd op pianospel en zang.

Ik kon ze niet zien, maar het was een genot om naar te luisteren.