En dan zie ik op tv een klein meisje
dat vertelt over haar oudooms
die in het verborgen dorp zaten en verraden en gedood werden.
En dan realiseer ik me
dat haar oudooms mijn oom gekend moeten hebben,
die ook in dat dorp in de bossen ondergedoken zat.
En die op diezelfde dag van het verraad
door de Duitsers met bajonetten doorstoken werd.
22 jaar was hij pas:
Jaap Luttik
En opeens voel ik intens verdriet door me heen stromen
om de jongeman die nooit de kans heeft gehad om mijn oom te zijn.
En die ik nooit heb mogen kennen.
20-11-2021
20-11-2021
Inmiddels weet ik dat oom Jaap nooit in het dorp is geweest, maar dat hij in Apeldoorn geëxecuteerd is.
Vandaag vond ik zijn foto en heeft hij alsnog een gezicht gekregen.
Hij ligt begraven op de erebegraafplaats in Loenen.
Je hebt hem misschien niet gekend, maar hij is dus niet vergeten!
BeantwoordenVerwijderenHeftig! Mooi opgeschreven Marlien.
BeantwoordenVerwijderenPrachtig, we mogen zeker niet vergeten.....
BeantwoordenVerwijderenBelangrijk om deze verhalen te blijven vertellen, ook (juist) als de "eerste getuigen" er niet meer zijn. Kom vanavond met verhalen hoe de oorlog is verdwenen.....
BeantwoordenVerwijderenDoor het verhaal van dat meisje werd hij opeens levend ipv een onbekende waar ik niet meer van weet, dan hoe hij stierf.
BeantwoordenVerwijderenInmiddels ben ik er achter gekomen dat Jaap nooit in Het Dorp geweest is, maar in Apeldoorn gefusieerd is.
BeantwoordenVerwijderenEen van de vele niet kloppende verhalen van mijn moeder.
Tot mijn grote verbazing vond een foto van mijn oom op internet.
BeantwoordenVerwijderenIk heb deze alsnog bijgevoegd.