Op zolder

Na een ruimpauze werd het toch wel tijd om aan de volgende stap te beginnen.

Maar van ruimen kwam niet veel.

Het eerste kastje dat ik opende bevatte zuinig bewaarde herinneringen, waar ik geen afscheid van kan nemen.

Zo was er het allereerste bloesje dat ik maakte toen ik nog op de MAVO zat.
Onvoorstelbaar keurig genaaid op mijn moeders naaimachine.

Dat mijn eerste naaiwerkje al pofmouwtjes had vind ik superknap.

Dit vestje werd door mijn moeder gemaakt, maar in mijn examenjaar droeg ik het vrijwel elke dag.
In één van de zakjes zaten restjes borduurgaren en een naald en in de tussenuren zat ik altijd te borduren.

Hij is nooit afgekomen, want ik groeide verder en het vestje niet.

Mijn hele jeugd wist ik zeker dat ik kleuterjuf wilde worden, en vanaf mijn twaalfde hielp ik elke vrijdagmiddag op de kleuterschool in ons dorp.
Ik had ook vaak de klas een half uurtje alleen.
Maar toen ik op de MAVO mijn vervolgopleiding moest kiezen vond de decaan dat ik te verlegen was om voor de klas te staan en mijn droom werd wreed afgebroken.
Ik ging naar het VHBO omdat je daar veel creatieve vakken kreeg, maar kon er mijn draai niet vinden.
Dit ijshockey wandkleed is een van de dingen die ik er maakte in het halve jaartje dat ik er naar toe ging.

Dit vest met logo van de jongerenorganisatie van het CNV ontwierp ik zelf en droeg het als ik op beurzen stond.
Helaas wilde het vakbondsmuseum het niet hebben. ;-)

Op mijn 33 ondernam ik toch weer een serieuze stap naar een creatieve opleiding.
Tot mijn grote verdriet was handwerken in die tijd volkomen uit de mode dus werd het Creat, waar ik mijn basisdiploma handvaardigheid haalde.
Deze kikkerprins was één van mijn examenstukken.

Niet lang daarna werd ik ziek en kwam in de WAO.
Ik volgde een jaar hoedenmakerscursussen, met het idee om net als mijn oma hoedenmaakster te worden.
Het was erg leuk om te doen, maar fysiek erg zwaar.
Ik blesseerde voortdurend mijn duimen met het in vorm trekken van het vilt.
De aanschaf van materialen zou kapitalen kosten en er was nauwelijks brood mee te verdienen.
Toch ben ik blij dat ik dat jaar gedaan heb.

Op de foto zie je mijn eerste drie hoeden.
Linksachter een gestoffeerd dopje met veer, dat me  (gelukkig) niet past.
Rechts een hoge hoed die ik veel gedragen heb.
Helaas heeft één van mijn katten hem als slaapplaats gebuikt en nu is ie alleen nog bruikbaar voor carnaval.
Voor die tijd was ie echt sjiek, al kreeg ik er bij het UWV het stempel excentriek door.
De hoed vooraan was al best een kunststukje, met een zelfbedachte bollende rand.

Eigenlijk best gek dat de dingen die je niet kwijt wilt meestal goed opgeborgen op zolder liggen.